محبت به کوچک‌ترها

 سرانجام شهید علی ورزنده مشهور به علی کل احمد در عملیات محمد رسول‌الله هنگامی که فرمانده ۱۲۰ نیروی بسیجی و رزمنده را برعهده داشت، در قله عبادت مریوان در اثر ترکش خمپاره زمانی دشمن در ۱۱ بهمن ۱۳۶۱، به درجه رفیع شهادت رسید.

 خاطره‌ای از زبان مادر این شهید والامقام را می‌خوانید.

 شهید از کوچکی در خانه کمک مادر بود. درسش تا ششم ابتدایی بود و سطح خواندنش هم متوسط بود. بعد از کلاس درس به بقالی پدر می‌رفت و کمک پدرش می‌کرد.

 جوانان محل را به انقلاب و حمایت از امام خمینی (ره) تشویق می‌کرد و روحیه می‌داد و در تظاهرات علیه رژیم طاغوت مواد منفجره درست می‌کرد و به‌طرف سربازان رژیم پرتاب می‌کرد و فعالیت‌های گسترده‌ای در مورد انقلاب داشت.

 او را مأموران ساواک شناسایی و به تعقیبش بودند و به داخل منزل ریختند و او را به کلانتری بردند و به همین دلیل پدرش از غصه فوت کرد.

 در زمان جنگ به جبهه رفت و در مورد ازدواجش گفت: هر وقت جنگ تمام شود ازدواج می‌کنم و در سال ۱۳۶۱ بر اثر اصابت ترکش به شکم در مریوان به شهادت رسید.

بعد از پیروزی انقلاب همچنان در صحنه بود تا قضیه کردستان پیش آمد به همراه یک اکیپ به مریوان رفت آنجا به همراه سردار رشید اسلام احمد متوسلیان مبارزه می‌کرد.

 یکبار هم به لبنان رفت بعد از بازگشت به ایران جنگ آغاز شد به‌سوی جبهه شتافت. در ادامه مادر شهید علی ورزنده گوشه‌ای از اخلاقیات شهیدش را توصیف کرده است. اخلاقی بسیار پسندیده داشت. احترام بزرگ‌ترها را رعایت می‌کرد و به کوچک‌ترها اظهار محبت می‌نمود.

 روحیه‌ای بسیار عالی داشت. صله‌رحم را فراموش نمی‌کرد. به خانواده‌اش بسیار کمک می‌کرد. خدمات او با نیتی پاک، قبل از انقلاب و بعد از انقلاب به جامعه، فراموش‌نشدنی است. یکی از خدمات ارزنده او همکاری در بنیان‌گذاری پایگاه‌های مقاومت بسیج در شهر قم بود.