در ۴ اردیبهشت ماه ۱۳۳۹ زمین‌لرزه‌ای با قدرت ۶٫۷ریشتر جنوب استان فارس و حوالی لار را لرزاند. لار یکی از زلزله‌خیزترین مناطق ایران به حساب می‌آید.

ما در این گزارش قصد یادآوری روز‌های سخت بعد از زلزله را نداریم و صرفا خواستیم یادآوری کنیم که چگونه شهر لار به عنوان شهر بدون کوچه ایران معرفی شد.

 لار در اواخر قرن ششم قمری شکل گرفت و به گفته پروفسور ژان کالمار، ایرانشناس پیشکسوت فرانسوی تا قرن هفتم و هشتم ه‍. ق نامی از لارستان یا سرزمین لار در جایی ذکر نشده است.

لارستان در دوره صفویه ولایتی مهم در جنوب فارس بود. این شهر پس از زلزله به کمک افراد نیکوکار جامه نو به تن کرد. شهر جدید لار با وسعتی بالغ بر ۱۰۰ هکتار به گونه‌ای ساخته شد که زلزله نتواند تخریبش کند. در این سبک ساختن شهر از مدل شطرنجی بهره گرفته شد یعنی خیابان‌ها طوری ساخته شدند که یکدیگر را قطع می‌کردند بنابراین امروز هیچ کوچه‌ای در شهر لار وجود ندارد.

شهر جدید لار از ۲ بخش بافت قدیمی و بافت جدید تشکیل شده است. بخش قدیمی لار موسوم به شهر قدیم از محله‌هایی با نام‌های محلهٔ پاقلعه، محلهٔ آرد فروشان یا آبفروشان یا آفروشو، محلهٔ پیر غیب، محلهٔ نو، محلهٔ دم گاله، محلهٔ درویشان، محلهٔ سبزکوی، محلهٔ قنبرعلی بیگی، محلهٔ کوریچان و محلهٔ کوهوویه تشکیل شده است.

از جاذبه‌های گردشگری این شهر می‌توان به گنبد نمکی کهنه، گنبد نمکی کرموستج و قلعه اژدهاپیکر اشاره کرد.