از بامداد ۲۴ آبان ماه سال جاری و همزمان با اصلاحی قیمت بنزین در ایران، اعتراضاتی معیشتی در مناطق مختلف کشور به این اصلاح آغاز شد؛ موضوعی که هم مرسوم و هم قابل پیش‌بینی بود. ادامه این اعتراضات اما مانند گذشته بنا به دلایل بسیاری از سوی عده‌ای به اغتشاش، غارت و ناامن سازی شهر و قتل مردم کشیده شد. از همان ساعات نخست این اتفاق، واشنگتن، لندن، تل آویو و برخی از پایتخت‌های کشورهای نزدیک و دور پروژه تازه خود را این بار به بهانه بنزین آغاز کردند و مطابق انتظار آمریکا در این زمینه پیشگام بود.
«هیلاری کلینتون» وزیر امور خارجه پیشین آمریکا گزارش‌ها درباره سرکوب اعتراضات در ایران را نگران کننده دانست. وزارت خزانه‌داری آمریکا «محمدجواد آذری جهرمی» وزیر ارتباطات ایران را به دلیل قطع اینترنت تحریم کرد. «دونالد ترامپ» رییس جمهوری آمریکا در پیام توییتری نوشت: «آنها [مقامات ایران] اصلا خواهان شفافیت نیستند، فکر می‌کنند که جهان از مرگ و تراژدی که رژیم ایران مسبب آن است باخبر نخواهد شد!» «برایان هوک» نماینده ویژه وزارت خارجه آمریکا در امور ایران هم تاکید کرد که حکومت ایران می‌بایست به خواسته‌های مردم خود گوش کند.
«سناتور الیزابت» وارن، «خولیان کاسترو»، «پیت بوتجیچ» و تعدادی از نامزدهای حزب دموکرات در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا هم از معترضان در ایران حمایت کردند. «مایک پمپئو» وزیر خارجه آمریکا هم روز جمعه اول آذرماه با انتشار بیانیه‌ای از قطعی اینترنت در ایران ابراز نگرانی کرد و گفت: «درحالی که رهبران ایران و حلقه نزدیکان‌شان به اینترنت و شبکه‌های اجتماعی دسترسی دارند، مردم ایران را از این ابزار اساسی اظهارنظر و ارتباطات محروم می‌کنند.»
در کنار این بیانیه‌ها و توییت‌های مداخله جویانه آمریکا برخی مقامات اروپایی هم نگران شرایط مردم ایران شدند. در تازه ترین ابراز نگرانی‌ها! اما به نظر می رسد بیانیه های انگلیسی نتوانسته است منظور مقامات غرب را برای اعلام همگرایی با اغتشاشگران به درستی منتقل کند و کلمات فارسی کنار هم ردیف شده اند تا در اقدامی خلاف قواعد بین المللی شاهد درخواست وزیر امورخارجه ایالات متحده آمریکا از مردم کشور دیگری برای ارسال فیلم و عکس از اعتراضات باشیم.
«مایک پمپئو» وزیر امورخارجه آمریکا روز گذشته در پیامی توییتری نوشت: «معترضان شجاع ایران! ویدیوها، عکس ها، و اطلاعات خود را پیرامون سرکوب اعتراض ها توسط رژیم ایران برای ما بفرستید. ایالات متحده آزار معترضان را علنی و محکوم خواهد کرد. با ما از طریق تلگرام تماس بگیرید.»
چرا اعتراض ایران برای آمریکا مهم است؟
یک سال از اعتراضات معیشتی جلیقه زردهای فرانسه می گذرد، فرودگاه‌های آلمان طی ماه‌های گذشته بارها به دلیل اعتراضات گسترده و اعتصابات کارگری تعطیل و پروازها لغو شده است، مردم عراق و لبنان این روزها در خیابان ها زندگی می کنند تا صدای اعتراض خود را به مسئولان برسانند، هنگ کنگ ماه‌هاست شاهد صحنه‌های اعتراض و آشوب است، کنگره آمریکا ماه‌ها برای استیضاح رئیس جمهوری به دنبال مدرک می‌گردد. این‌ها نمونه هایی از درگیری‌های مردم با حاکمیت در سراسر جهان است و جنبش‌های متنوع اعتراضی هر ماه از سوی گروه های مختلف در سراسر دنیا برگزار می‌شود اما در هیچ‌کدام از آنها آمریکا و غرب برای سرنگونی نظام سیاسی آن کشور نقشه نمی‌کشند و از آشوبگران داخلی حمایت نمی‌کنند. شاید در ظاهر در تذکراتی به مقامات خواهان حل و فصل موضوع باشند اما در باطن داستان نه نگران حقوق بشر و نه قطعی اینترنت هستند و نه معترضان آن کشور را قهرمان می‌خوانند. در حقیقت رویدادهای آن نقطه از زمین و خواست‌های معترضان چندان اولویتی برای مقامات کاخ سفید ندارد.
درباره جغرافیای ایران اما شرایط متفاوت است و کوچکترین صدای بلندی از داخل مرزهای ایران در پروپاگاندای رسانه‌ای غرب به قیام مردم علیه حکومت تعبیر می‌شود. اینکه اما چرا موضوع اعتراضات معیشتی در ایران برای تیم ترامپ اینگونه جذاب است و طی یک هفته گذشته دهها بیانیه و اظهارنظر درباره آن منتشر کرده‌اند ریشه در تاریخ چهل ساله «نه» جمهوری اسلامی به حضور ایالات متحده آمریکا در ایران دارد. ژست‌های دلسوزانه برای مردم ایران هم با نگاهی به فهرست بلندبالای تحریم‌ها غیرقابل باور خواهد بود.
ژست حمایت از مردم با تحریم مردم
مقامات کاخ سفید در حالی با انواع ترفندها نگران مردم، اغتشاشگران، اینترنت و اقتصاد و معیشت مردم هستند که در هریک از بیانیه‌های آنها چندین نوع تناقض مشهود است. مهمترین آنها ابراز نگرانی از شرایط مردم ایران از یک سو و اعمال تحریم‌های همه جانبه بر آن ها از سوی دیگر باشد. مورد دیگر می تواند نگرانی از حقوق بشر در ایران و حمایت از نقض همان حقوق بشر در فلسطین و سرزمین های اشغالی باشد.
وزیرامورخارجه آمریکا معترضان ایران را شجاع توصیف کرده است اما این معترضان از دیدگاه پمپئو چه کسانی هستند؟ مردم یا اغتشاشگران؟ اگر مقصود وزیر امورخارجه آمریکا مردم ایران است می‌توان توجه او را به فهرست تحریم های آمریکا علیه همین مردم جلب کرد که دامنه آن از قطعات هواپیما آغاز می شود و به پانسمان بیماران «ای بی» در کشور می‌رسد.
قرارگرفتن نام صدها شرکت، نهاد و فرد ایرانی در فهرست تحریم از رهبرانقلاب تا محمدجواد ظریف و محمدجواد آذری جهرمی، قطع صادرات نفت ایران به عنوان رگ حیات اقتصادی کشور و تحریم‌های متنوع دارویی و غذایی، تیتر و سرخطی است که انواع تحریم‌ها زیر مجموعه آنها دسته بندی می شود. تحریم‌هایی که طی یک سال گذشته به تروریسم اقتصادی تبدیل شده و زندگی و سلامت مردمی را به خطر انداخته که پمپئو آنها را شجاع می خواند.
در برداشت دوم اگر منظور وزیر امورخارجه آمریکا در توصیف معترضان را همان آشوبگران و اغتشاشگران تصور کنیم، در آن صورت پرسش این است که آیا حمایت از ناامن سازان یک کشور چیزی جز تلاش برای سرنگونی حکومت آن کشور است؟ آیا حمایت کشوری که خود را مدعی و میراث دار دموکراسی می‌داند از آشوب طلبان کشور دیگری می‌تواند با پروتکل های بین المللی دیپلماسی همخوانی داشته باشد؟ پرسش‌هایی که پاسخ آن مشخص بوده و بارها از سوی مقامات آمریکایی و تحت عنوان پروژه سرنگونی نظام جمهوری اسلامی بیان شده است. بنابراین منظور دقیق پمپئو نه مردم عادی ایران که ناامن سازان و آشوبگرانی است که امنیت داخل کشور را نشانه رفته‌اند و به همین دلیل مدال شجاعت از کاخ سفید می گیرند. نگرانی‌های عجیب آمریکا از نقض حقوق بشر در ایران و مداخلات مقامات واشنگتن در حالی است که به فاصله چند کیلومتر از مرزهای ایران؛ در سرزمین های اشغالی حقوق اساسی مردم فلسطین توسط رژیم صهیونیستی نابود می شود و آمریکا از حامیان سرسخت این نابودی است.
حمایت از مردم، نقشه های آمریکا را ناکام می‌گذارد
کودتاهای رنگارنگ اوایل انقلاب، ترورهای بی سابقه، جنگ تحمیلی و کمپین‌های تحریمی برنامه‌های چهل ساله آمریکا برای از پای درآوردن نظام جمهوری اسلامی بوده که با شکست هرکدام از آن ها کاخ سفید برای موفقیت دیگری میلیاردها دلار خرج کرده است. در برهه کنونی با تنگ‌تر کردن بی‌سابقه عرصه برای معیشت مردم در پی اجرای برنامه خود از طریق آشوب های داخلی است. حساب ویژه ای که مقامات کاخ سفید بر اعتراضات مردمی باز کرده‌اند از توییت های بی‌حد و فارسی آن ها پیداست و این بار همه ارکان حاکمیت باید از مردم با تمام قوا حمایت کنند؛ حق اعتراض مسالمت آمیز را برای آن ها در عمل فراهم کنند؛ بار تحریم ها را به هر طریق ممکن از دوش مردم بردارند و با سودجویان این روزها به صورت قاطع و البته قانونی برخورد کنند تا رشته های تیم ترامپ برای نابودی ایران بار دیگر پنبه شود.