محققان دانشگاه ایالتی میشیگان ارتباطی بین روشنایی کم نور و کاهش توانایی در یادآوری و یادگیری کشف کردهاند. دانشمندان، مغز گروهی از موشهای چمن نیل را مورد مطالعه قرار دادند. مانند انسان، موش چمن نیل در طول روز فعال است و شبها میخوابد. در آغاز مطالعه، موشها برای پیدا کردن راه خود از طریق عبور در مسیر دارای پیچ و خم آموزش داده شدند. سپس آنها به دو گروه تقسیم شدند که نیمی از موشها در طول روز در معرض نور روشن قرار گرفتند و نیمی دیگر در معرض نور کم قرار گرفته شدند.
بعد از گذشت چهار هفته، موشهایی که تنها در معرض نور کم نور بودند، ۳۰ درصد ظرفیت در هیپوکامپ را از دست دادند، مادهای که برای یادگیری و حافظه بسیار مهم است. علاوه بر این، تمام موشها به پیچ و خمهایی که قبلاً آموزش داده بودند، دوباره وارد شدند. موشهایی که در معرض نور کم قرار داشتند ضعیفتر از مراحل ابتدایی عمل کردند، در حالی که موشهایی که در معرض نور روشن بودند، بهبود قابل توجهی را نشان دادند.
محققان دانشگاه تگزاس، عملکرد ۸۰۰ کاربر تلفن هوشمند را مطالعه کردند. از شرکت کنندگان خواسته شد که یک سری تستهای رایانهای را که نیاز به توجه کامل آنها دارد، انجام دهند. از برخی خواسته شده بود که تلفنهای خود را در یک اتاق دیگر رها کنند، در حالی که از برخی دیگر خواسته شد که دستگاههای خود را نادیده بگیرند و روبهروی میز خود قرار دهند. کسانی که تلفنهای خود را در اتاق دیگری رها کردند نسبت به کسانی که تلفنهای خود را در دم دست داشتند، در تستها بسیار بهتر عمل کردند.
محققان به این نتیجه رسیدند که بودن تلفن در کنار کاربر، توانایی فرد در تمرکز و انجام کارها را کاهش میدهد. مردم آنقدر عادت دارند که تلفنهایشان را چک کنند که ناخودآگاهشان وقتی تلاش میکنند روی چیز دیگری متمرکز شوند، نمیتوانند.
این تلاش برای جلوگیری از تمرکز بر روی تلفن، انرژی و توجهی را که باید روی کار مورد نظر داشت، هدر میدهد. از بین بردن تلفن کاملاً به ناخودآگاه استراحت میدهد تا بتواند پردازشهای جدید را بررسی کند.
محققان عادتهای غذایی و سطح هوشی تقریباً ۱۴۰۰۰ کودک خردسال را مورد بررسی قرار دادند. کودکانی که از سه سالگی به طور عمده از غذاهای فرآوری شده تغذیه میشدند، به طور متوسط ضریب هوشی کمتری از کودکانی که رژیمهای غذایی سرشار از ویتامینها و مواد مغذی مصرف میکردند، دارند.
یک رژیم غذایی سرشار از ویتامینها و مواد مغذی به رشد بهینه مغز کمک میکند، در حالی که غذاهای فرآوری شده این کار را نمیکنند. از آنجا که مغز در طی سه سال اول زندگی با سریعترین سرعت رشد میکند، تغذیهای که در این مدت ارائه میشود تأثیر ماندگاری بر عملکرد کلی مغز دارد.
رژیم غذایی پر فروکتوز منجر به کاهش هوش بعد از شش هفته میشود. محققان دانشگاه لس آنجلس، تأثیر رژیم غذایی با فروکتوز بالا در موشها را بررسی کردند. موشها به دو گروه تقسیم شدند و به آنها آموزش داده شد راه خود را از طریق پیچ و خم پیدا کنند. به هر دو گروه آب تزریق فروکتوز داده شد. اما یک گروه همچنین اسیدهای چرب امگا ۳ را تغذیه کردند که گمان میرود از آسیب سلولهای مغزی محافظت کنند. پس از شش هفته، موشهایی که اسیدهای چرب امگا ۳ دریافت کرده بودند نسبت به نمونههایی که دریافت نکرده بودند، در مسیر پیچ و خم، عملکرد به مراتب بهتر داشتند.
مصرف مقادیر زیاد فروکتوز روی انسولین موشها تأثیر گذاشت. سلولهای مغزی از قند به عنوان سوخت استفاده میکنند. هجوم فروکتوز ثابت بر نحوه ذخیره و استفاده از سلولهای مغز تأثیر میگذارد، این امر بر عملکرد سلولها هنگام پردازش افکار و احساسات نیز تأثیر میگذارد.
خوشبختانه برای دوستداران قند باید گفت که اسیدهای چرب امگا ۳ مانع از آسیب سلولهای مغزی ناشی از فروکتوز شدند.
رانندگی بیش از دو ساعت در روز به طور پیوسته ضریب هوشی را کاهش میدهد. محققان دانشگاه لستر شیوه زندگی بیش از ۵۰۰ هزار نفر را در طی پنج سال بررسی کردند و در طول مطالعه، بر روی حافظه و هوش آنها آزمایشهایی انجام شد.
از میان شرکت کنندگان، ۹۳ هزار نفر، روزانه بیش از دو ساعت رانندگی میکردند. آنها در انتهای مطالعه در مقایسه با کسانی که مقدار رانندگی روزانه آنها کمتر بود، کاهش معنی داری در تواناییهای شناختی داشتند. ذهن در هنگام رانندگی جاده کمتر فعال است و اعتقاد بر این است که عدم تحریک باعث کاهش ضریب هوشی میشود. نتایج مشابه در افرادی مشاهده میشود که هر روز بیش از سه ساعت تلویزیون تماشا میکنند.
جت لاگ میتواند برای چند روز باعث احساس ناراحتی در شما شود. اما وقتی صحبت از حافظه و یادگیری میشود، تأثیرات بسیار طولانیتر از آنچه شما میدانید برجای میگذارد. محققان دانشگاه کالیفرنیا، مطالعه تاخیر جت لاگ در موشهای بزرگ را مورد بررسی قرار دادند، زیرا این حیوانات یک مدل تقریباً کامل از ریتم شبانه روزی هستند. محققان دو بار در هفته به مدت یک ماه، یک پرواز بینالمللی به مدت شش ساعت برای موشهای بزرگ ترتیب داده و برنامه زمان خواب آنها را تغییر دادند.
بعد از یک ماه تغییر برنامه خواب، بر روی کارهای حافظه و یادگیری آزمایش شدند. همانطور که انتظار میرفت آزمایش انجام شده در حالی که موشها در برنامه خواب جایگزین قرار داشتند، عملکرد ضعیفی را به همراه داشت. اما یک ماه پس از بازگشت موشها به برنامه عادی خود، آنها همچنان در تستهای حافظه و یادگیری ضعیف عمل میکردند.
چربی اضافی انسان بر عملکرد همه اعضای بدن از جمله مغز تأثیر میگذارد. محققان مغز ۱۷ زن چاق را مورد بررسی قرار دادند. مغز آنها قند را سریعتر از زنان گروه کنترل، که دارای وزن متوسط بودند، متابولیزه کرد. زنان چاق قبل و بعد از عمل جراحی چربی بر روی عملکرد شناختی آزمایش شدند. نتایج آزمایشاتی که بعد از عمل کاهش وزن انجام شد، به طور قابل توجهی بهتر از آزمایشاتی است که قبل از عمل انجام شد.
یک مطالعه دیگر برروی حدود ۵۰۰ بزرگسال نشان داد که افراد دارای اضافه وزن، نسبت به همسالان متوسط خود، ماده سفید کمتری دارند. ماده سفید نواحی مختلف مغز را به هم وصل میکند و به آنها امکان برقراری ارتباط با یکدیگر را میدهد. با افزایش سن، انسان به طور طبیعی ماده سفید را از دست میدهد. اما ماده سفید با سرعت بیشتری در فرد دارای اضافه وزن از بین میرود.
حجم ماده سفید اندازه گیری شده در یک فرد چاق ۵۰ ساله، همان حجم اندازه گیری شده در یک فرد لاغر ۶۰ ساله بود. جالب اینجاست که تفاوت ماده سفید بین افراد دارای اضافه وزن و افراد متوسط فقط در افراد میانسال یا بزرگتر دیده میشد.
تلویزیون هر کشوری برنامههای آموزشی و مناسب کم ندارد. اما در نقطه مقابل برنامههای بیهدف و وقت پرکن نیز به تعداد زیادی یافت میشود که تنها زمان انسان را هدر داده و هیچ تاثیری دیگری ندارد.
مارکوس اپل، روانشناس و استاد اتریشی، گروهی از دانشجویان را در موضوعات مختلف آزمایش کرد. قبل از اجرای آزمون، به نیمی از دانش آموزان نمایشی درباره مرد سادهلوحی نشان داده میشد که در تمامی تصمیماتش، احمقانه عمل میکرد. نتایجها نشان داده شد که آن دانش آموزان در تستها بدتر از دانش آموزانی که نمایش را ندیده بودند، عمل کردند.
این بدان معنی است که تماشای یک نمایش واقعیت با شخص سادهلوح ممکن است خندهدار به نظر برسد، اما حماقت آنها مسری است.
لینک مطلب: | http://javaneparsi.ir/News/item/14469 |