در این رابطه، اخیرا یکی از ورزشکارانی که مورد تفقد و توجه به لحاظ مختلف بوده است، در خارج از کشور بیانیه ای اعتراضی منتشر و اعلام کرده است که از کشورش خارج شده و زیر پرچم کشور دیگری به فعالیت ورزشی خود ادامه می دهد. فردی که در فضای ورزشی کشورمان رشد یافته است و به سبب بسیاری از مسائلی سیاسی و اجتماعی به وی توجه زیادی شده و این توجهات از تربیبون رسانه ای تا تفقدات و اعطای جوایز مالی گسترده بوده است، حالا بیان می کند که سرکوب شده است؟

 

سئوال اساسی اینجاست که چه کاری بایستی انجام می شده است که وی احساس سرکوب شدن نداشته باشد. جوایزی که به این دختر ورزشکار داده شده است از ۳۰۰ سکه طلا و یک دستگاه آپارتمان و پول نقد و خودرو و ... گسترده است. البته وی توانسته است با توجه به اینکه در رسانه ها مطرح شده، از مواهب شهرت نیز در این حوزه استفاده کند و در ویدئوهای تبلیغاتی شرکت کرد و در این حوزه هم برای وی درآمدزایی شده است. شاید سخنی گزاف نباشد که بگوییم که هیچ زن ورزشکاری مانند «کیمیا علیزاده» از توجهات رسانه ای و مالی و سیاسی در کشورمان برخوردار نبود اما وی در این حوزه وقتی به خارج از کشور رفت خود را یکی از زنان سرکوب شده در ایران نامید!

 

این درحالی است که زنان ورزشکار محجوبی نیز هستند که سالها در حال تلاشند و عناوین و مدال های رنگین تری را در حوزه های جهانی مختلف کسب کرده اند و حتی اینگونه نیز مورد تفقد و توجه واقع نشده اند اما همچنان با رعایت نکات اخلاقی به تلاش خود ادامه می دهند و اینگونه نیز پرتوقع نیستند.

 

بنابر گزارش طنین یاس، منش و مرام ورزشکاری خصوصا در حوزه های حرفه ای نیز حکم می کند ورزشکارانی که جایگاهی میان مردم یافته اند با چنین شاخصه های رفتاری خود را تطبیق دهند. این موضوع هم از لحاظ تاریخی و هم فرهنگی در حوزه ورزشی و تربیت بدنی در کشور عزیزمان ایران وجود داشته است.

 

از سوی دیگر به نظر می رسد برخی از ورزشکاران و حتی سلبریتی های هنری که بعد از اوج دچار فرود و اضمحلال شده اند، ناکامی های خود را به گردن دیگران و فضای سیاسی و اجتماعی کشورمان انداخته و در زمین بازی ضدانقلاب و دشمنان باز کرده اند.

 

در حوزه های هنری نظیر بازیگری این موارد به وضوح دیده می شود که بازیگرانی خصوصا از جنس زنان که به خارج از کشور رفته اند نتوانسته اند جایگاه قابل توجهی بیابند و در سطح بازیگران دسته چندمی و فیلم های نازل آنها ایفای نقش می کنند. از این رو به آنها نه تنها بهایی داده نمی شود بلکه به این صورت که از آنها استفاده می شود دچار تحقیری نیز شده اند. جالب است که این افراد مانند «کیمیا علیزاده» روزگاری عنوان می کردند که در ایران سرکوب می شوند اما حالا هویت آنها از دست رفته است و با اعطای نقش ها ی سطح پایین و دسته چندم بیشتر سرکوب و تحقیر می شوند. در حوزه هنری و بازیگری حتی هویت آنها آنقدر لگدمال شده است که در نقش های ضدکشور خود به کار گرفته می شوند و یا حتی مجبور به کارهای منافی اخلاق هم می شوند که عزت شان نیز از دست می رود.

 

در حوزه ورزشی هم دیده می شود که بعضی از این افراد با شکست های پی در پی مواجه شدند و بیش از پیش نشان دادند که افول آنها به خودشان مربوط بوده است. به هر جهت گذشت زمان به خوبی عیار این افراد و صحت گفتار و اتهاماتی که وارد کرده اند را نشان می دهد. آینده در این حوزه بسیار روشن و گویاست.