به لحاظ قانون کار عنوان کارگر اطلاق عام داشته و اعم از کارگر روزمزد، موقت، ثابت، رسمی، دائمی و غیره است. 

 

طبق تعریف کارگر در ماده ۲ قانون کار، کارگر به کسی گفته می‌شود که تحت هر عنوان در مقابل دریافت حق السعی به درخواست کارفرما کار می‌کند.

به این معنی تمامی کارگرانی که در چهارچوب قرارداد کار با مدت معین یا انجام کار معین و یا قرارداد کار غیرموقت و دائمی به کار اشتغال دارند، تحت حمایت قانون کار قرار داشته و قانوناً کارگر شناخته می‌شوند و از مزایای مقرر در این قانون و مقررات تبعی برخوردار خواهند شد و روزمزد بودن و سایر انواع مزد بری تغییری در ماهیت رابطه کارگری و کارفرمایی ایجاد نمی‌کند.