بی سیم پیپی
سیگار کشیدن بدون شک برای سلامتی مضر است اما برای مامورین سازمان سیا در قرن بیستم میلادی شرایط بسیاری پیش می آمد که کشیدن پیپ می توانست زندگی آن ها را نجات دهد. نکته کلیدی در مورد این پیپ نجات بخش در دسته آن بود و آن هم یک دریافت کننده امواج رادیویی بود که می توانست پیام های مخابره شده را دریافت کرده و مستقیماً به مامور مخفی برساند. این پیپ زمانی کار می کرد که جاسوس دسته آن را با دندان گرفته و فشار می داد. با این کار لرزشی ایجاد می شد، پیپ می توانست صدا را مستقیماً از طریق استخوان ها به جمجمه بفرستد. هیچ کس دیگری نمی توانست این صداها را بشنود. البته مشخص نشده که امکان کشیدن تنباکو با این پیپ جاسوسی فراهم بوده یا خیر.
موش مرده
وقتی یک موش مرده ببینید چکار می کنید؟ اگر آن را به حال خود رها کنید شاید یک جاسوس را به حال خود رها کرده باشید. سازمان سیا از موش های مرده برای انتقال اطلاعات از مامورین مخفی خود استفاده می کرد. در واقع از روش موسوم به دریچه مرده استفاده می شد که در آن از یک مکان مخفی برای انتقال اطلاعات بین دو مامور مخفی بدون نیاز به ملاقات واقعی بین دو طرف استفاده می شود. موش ها واقعی بودند اما شکم هایشان خالی شده و یک کیسه زیپی در زیر شکم آن ها وجود داشت که برای انتقال پیام ها و پول مورد استفاده قرار می گرفت. سازمان سیا از موش های مرده برای کارهای جاسوسی استفاده میکرد زیرا در سراسر جهان معمولاً از موش های مرده می ترسند و حجم زیادی را می شد در شکم آن ها جا داد. تنها نکته این بود که قبل از رها کردن موش های مرده در محل مورد نظر، بدن آن ها را آغشته به سس فلفل دار کرد. بدین ترتیب در حالی که انسان ها از نزدیک شدن و دست زدن به موش مرده خودداری می کردند، حشرات و موجودات دیگر نیز به خاطر مزه تند فلفل به سراغ جنازه موش نمی رفتند.
اگر موش مرده به خاطر اجتناب مردم از دست زدن به آن ها برای کارهای جاسوسی به کار گرفت می شد، می توان فهمید که چرا مدت کوتاهی بعد نوبت به استفاده مدفوع سگ به دلیلی مشابه رسید. در طول جنگ ویتنام ابزارهایی که از آن ها با عنوان فرستنده های رادیویی مدفوع سگ یاد می شد در مسیر حرکت نیروهای هو شی مین کار گذاشت می شد. این ابزارها که به اندازه و شکل مدفوع سگ طراحی شده بودند در واقع T-1151 نام داشته و حاوی یک دریافت کننده صوتی بود و پیام ها را به نیروهای آمریکایی ارسال می کرد. با رها کردن این ابزارهای جاسوسی در مسیر تردد نیروهای دشمن، نیروهای آمریکایی می توانستند نقل و انتقال کالا توسط آن ها را تحت نظر داشته باشند. انواع مختلفی از این ابزارهای جاسوسی ساخته شدند که با ظاهر مدفوع حیوانات محلی ساخته شده بودند. از این ابزارهای شبیه مدفوع برای هدایت حملات یا انتقال سیگنال های کد دار به زبان مورس در صورت استفاده توسط جاسوس ها استفاده می شد.
سکه های توخالی
یک ابزار جاسوسی ایده آل ابزاری است که از نگاه همه چیزی بی خطر و طبیعی از هر نظری باشد. باید چیزی را انتخاب کنید که مردم هر روز دیده و با آن سروکار دارند. از آنجایی که سکه ها در گذشته همه جا یافت می شدند انتخاب خوبی برای جاسوسان به نظر می رسیدند. اما یک بار یک سکه توخالی باعث لو رفتن یک جاسوس شد. وقتی یک پسرک روزنامه فروش به نام جیمی در سال ۱۹۵۳ روزنامه ای به یکی از مشتریانش فروخت به شکل تصادفی یک ابزار جاسوسی مربوط به دوران جنگ سرد را دریافت کرد. وقتی سکه از دستش افتاد ناگهان این سکه باز شده و تصاویر مینیاتوری از درون آن بیرون آمد. در هنگام بسته بودن، این سکه شبیه یک سکه نیکلی معمولی بود اما سوراخ بسیار ریزی در آن تعبیه شده بود که با وارد کردن یک سوزن باعث باز شدن سکه می شد. اگر چه اف بی آی در ابتدا نتوانست اعداد روی تصاویر مخفی شدن را رمزگشایی کند اما بعد از پیدا شدن یک سکه مشابه، توانستند یک جاسوس را دستگیر کنند که در ادامه به کشف یک حلقه جاسوسی برای شوروی منتهی گردید.
خنجر پیپی
اگر چه پیپ برای سیگار کشیدن به کار می رود اما یک ابزار جاسوسی با استفاده از ظاهر پیپ در بریتانیا درست شده بود که بسیار مرگبار بود. این پیپ اگر چه ظاهری شبیه پیپ های معمولی داشت اما با پیچاندن آن به یک تیغه فولادی بسیار تیز تبدیل می شد. در صورتی که جاسوسان خود را در موقعیت خطر می یافتند می توانستند از این پیپ دشمن را خلع سلاح کنند. این پیپ توسط واحد ویژه عملیات های جاسوسی در طول جنگ جهانی دوم ساخته شده بود که ماموریت تامین تجهیزات خاص برای جاسوسان مستقر در پشت خطوط دشمن را بر عهده داشت. بریتانیایی ها علاقه زیادی به تولید پیپ های تهاجمی برای جاسوسان خود داشته و یکبار پیپی ساخته بودند که یک تپانچه کالیبر پایین در آن جاسازی شده بود.
سبد جاسوسی
همه ابزارهای جاسوسی مخفی و غیرشک برانگیز نبودند و برخی از آن ها به وضوح شبیه ابزارهای جاسوسی بودند. در طول جنگ جهانی اول، آلمانی ها از زپلین ها برای جاسوسی پشت خطوط دشمن و حملات بمبی استفاده می کردند. مشکل زپلین ها این بود که بسیار قابل اشتعال بوده و کند حرکت می کردند. نیروهای زمینی می توانستند خیلی راحت این زپلین ها را ساقط کنند. یک راه برای مخفی کردن این ابزارها نگه داشتن آن ها بالای ابرها بود. وقتی که زپلین بالاتر از ابرها قرار می گرفت اما دیگر نمی توانستند اهدافشان را ببینند. برای اینکه این مشکل حل شود، آن ها ابزاری به نام سبد جاسوسی را با استفاده از یک سیم فلزی از زپلین به سمت پایین آویزان می کردند. در واقع جاسوس روی یک صندلی بسیار کوچک در یک محفظه کوچم می نشست و سپس این ابزار به زیر ابرها می آمد و فرامین خدمه زپلین را انجام می داد. بدین ترتیب اگر چه نیروهای دشمن صدای موتورهای زپلین را می شنیدند اما نمی توانستند موقعیت مکانی آن را شناسایی کرده و سبد جاسوسی نیز آنقدر کوچک بود که از روی زمین دیده نمی شد.
عینک حاوی قرص سیانور
در فیلم های جاسوسی قدیمی دیده ایم که جاسوسان همواره قرص هایی مرگبار را برای خودکشی در شرایط دشوار در جیب خود دارند. به محض اینکه جاسوسان می فهمیدند شناسایی شده اند، دندانشان را روی یک آمپول شیشه ای حاوی سم فشار می دادند و بدین ترتیب فرار نهایی شان را رقم می زدند. یکی از روش های معمول، مخفی کردن سیانید در دندان مصنوعی بود که با گاز گرفتن آن، محتوای مرگبارش را در دهان رها می کرد. یکی از جاهایی که سیانید را در آن مخفی نمی کردند دندان های واقعی فرد بود زیرا ممکن بود یک دندان قروچه در خواب به مرگ جاسوس منتهی شود. سازمان سیا فاش کرده که این ارگان روزگاری عینک هایی تولید کرده بود که کپسول های حاوی سیانید در نوک دسته های آن ها تعبیه شده بود.
بدین ترتیب جاسوس می توانست وانمود کند که در حال فکر کردن عمیق بوده و بدین ترتیب با جویدن دسته عینک به زندگی خود پایان دهد. این اتفاقی است که در واقعیت برای الکساندر دمیتریویچ اوگورودنیک با اسم رمز «تریگون» رخ داد که یک دیپلمات اهل شوروی بوده و به استخدام سازمان سیا درآمده بود. او از سازمان سیا خواسته بود قرص های سیانید را در داخل یک خودکار پنهان کرده و به او بدهند. تریگون دستگیر شد و وقتی از او خواسته شد اعتراف کند درخواست کرد که متن اعترافاتش را با خودکار مخصوص خود بنویسد. بدین ترتیب او خودکار را گاز گرفته و ثانیه هایی بعد، قبل از نوشتن اعترافاتش جان باخت.
حشره کوپتر
حشرات می توانند بهترین جاسوس ها باشند. اما اولین تلاش برای ساختن یک جاسوس از حشرات به موفقیت خاصی منتهی نشد. این ابزار جاسوسی که در دهه ۱۹۷۰ تولید شد ظاهری شبیه سنجاقک داشت و اولین ابزار استراق سمع متحرک بود که توسط سازمان سیا ساخته شد. در شرایط مناسب، این ابزار پرنده بدون سرنشین می توانست در عرض ۶۰ ثانیه ۲۰۰ متر حرکت کند. اما این ابزار جاسوسی که حشره کوپتر (Insectothopter) نامیده شده بود در اثر کمترین جریان هوایی سقوط می کرد. حشره کوپتر قرار بود از طریق امواج لیزری که او را به هدف می رساند راهنمایی شود. اما با توجه به محدودیت های سیستم پیشرانه، هیچگاه در شرایط واقعی برای جاسوسی استفاده نشد.
انتهای پیام/
| لینک مطلب: | http://javaneparsi.ir/News/item/22371 |