معلمان جهادگرانی هستند که در ایام کرونا بار دیگر معنای ایثار و عشق به کار را احیا کردند و مدافعان آموزش شدند.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی قم فردا، حدود دو سالی شده که کرونا حال و هوای مدارس را تغییر داده است، کلاس‌های درس و آموزش حضوری جایشان را با گوشی، تبلت و لپ تاپ عوض کرده اند، برای معلم‌ها هم تخته سیاه کلاس با صفحات الکترونیکی جابجا شده است.

معنای درس و مدرسه در همین دو سال تحصیلی آنقدر تغییر کرده که بر دوران پس از گذر از کرونا هم بی شک تحت تاثیر خواهد بود و باید فکری به حال پساکرونا کرد؛ با این حال آنچه که همچنان جاری است و تداوم دارد اهتمام معلمان حتی در شرایط غیرعادی آموزشی است.

همان‌هایی که جهاد آموزشی کردند و فرسنگ‌ها آن طرف‌تر سنگر آموزش را حفظ کردند یا آن‌هایی که روی تخت بیمارستان‌ها دغدغه آموزش دانش آموزانشان را داشتند و آن گروهی که آموختن شاگردانشان بر درمان بیماری خودشان ارجحیت داشت و به قیمت جان پای مسئولیت و حرفه شان ایستادند.

چند سکانس از جلوه‌های برتر معلمی

در این ایام که بزرگداشت معلم شهید مرتضی مطهری، روز معلم نامگذاری شده است، از برخی معلمان که جهاد آموزشی را در این ایام کرونا ترک نکردند و پا به پای دانش‌آموزان خود به تدریسشان پرداختد، یاد کردیم، از فاطمه صاحب الزمانی معلم کرمانی که تا زمان به دنیا آوردن فرزند خودش و حتی ابتلابه کرونا دست از آموزش نکشید، مهدی بخشنده‌فر از خطه قزوین که بعد از سکته قلبی همچنان بر وظیفه معلمی‌اش اصرار داشت و اعظم حسینی‌پور معلم بوشهری که گویا بیماری مانعی برای معلمی کردش نشد.

معلمانی که تنها نمونه‌ای از چند صد هزار معلمی هستند که در این ایام کرونایی به نحوی برای تعطیل نبودن جریان آموزشی از خودشان مایه گذاشتند؛ البته که حسن کامکار، معلم الکترونیک مدارس دارالفنون و شهید‌بهشتی مشهد، محمد عظیم‌زاده دیگر معلم مرحوم خراسانی و مریم اربابی از معلمان متعهد شهرستان گرمه بجنورد دیگر معلمانی هستند که به بهای جانشان مسئولیت‌شان را تا لحظه آخر عمر ادامه دادند.

تدریس در بیمارستان تا لحظه مادر شدن

خانم صاحب الزمانی آموزگار پایه سوم دبستان از خطه کریمان که ۱۵ سالی می‌شود در این حرفه مشغول است طی گفت‌وگویی که داشتیم از روزگاری روایت کرد که به دلیل شرایط جسمانی از حضور در مدرسه منع شده بود، اما به عشق تدریس و دانش آموزانش نخستین روز‌های سال تحصیلی در کلاس درس حاضر شد و وقتی که شرایط جسمانی وخیم‌تر شده بود، به ناچار در نمازخانه مدرسه و به صورت خوابیده تدریس را ادامه داد تا آنکه به بیمارستان منتقل شد.

آنطور که این خانم معلم می‌گوید بعد از تولد فرزندش و در حالی که او به کرونا مبتلا شده بود و باید در بیمارستان بستری می‌شد، خانم معلم به خانه آمده بود و در کنار دغدغه‌های مادرانه‌اش باز هم آموزش مجازی را خودش انجام می‌داد.
او هم از سختی‌های کار آموزش مجازی و شب بیداری برای ضبط یک فایل آموزشی گلایه دارد، اما همچنان این کار را به عشق دانش‌آموزانش با انگیزه دنبال می‌کند.

این معلم کرمانی دغدغه اش هم از جنس نگرانی برای شاگردانش است همان‌هایی که ابزار آموزشی برای آموزش مجازی ندارند و علی رغم استفاده از درسنامه باز هم خلا نبود ابزار الکترونیکی باعث ناراحتی شان است و احساس کمبود دارند.

آموزگاری که خود سه فرزند کوچک دارد و نگهداری از این بچه‌ها کاری دشوار است، اما همچنان دغدغه آموزش و مادری کردن برای دانش‌آموزانش را هم دارد و معتقد است در خانواده فرهنگی رشد کردن باعث شده تا معلمی را فراتر از یک حرفه برای امرار معاش بداند.

 سکته قلبی حین تدریس معلم را از پا نینداخت

سال گذشته بود که حین تدریس مجازی دچار سکته قلبی شد و ناچار او را برای مداوا به بیمارستان منتقل کردند؛ مهدی بخشنده‌فر معلمی از اهالی بوئین زهرا که بعد از این عارضه قلبی آنطور که خودش می‌گوید همسرش را متقاعد کرد تا گوشی همراهش را بیمارستان بیاورد و آقا معلم آموزش مجازی را ادامه دهد.

او که تحقق این کار را مدیون همسر و کادر درمان بیمارستان می‌داند، گفت که بعد از بهبودی نسبی از حمله قلبی آموزش مجازی را روی تحت بیمارستان ادامه داد و وقتی به بخش منتقل شد حتی تولید محتوا برای شاگردان را شروع کرد.

تدریس چراغ خاموش خانم معلم روی تخت بیمارستان

اعظم حسینی پور معلم ادبیات در شهرستان بندر دیر هم از آن دسته معلمانی است که در فداکاری پا را فراتر از سایر همکارانش گ است و علی رغم مشکلات جسمانی و بیماری نه تنها اموزس از روی تخت بیمارستان رها نکرد بلکه اجازه نداد تا دانش آموزانش متوجه درد و ناراحتی و حضور خانم معلم در بیمارستان بشوند.

او که از پیش دبستانی تا متوسطه اول تجربه تدریس دارد معتقد است که معلمی نه فقط روی کاغذ بلکه در عمل عشق می‌خواهد و همین باعث می‌شود تا بار سنگین مسئولیتش حتی در برهه‌ای که اوضاع جسمانی چندان یاری نمی‌کند، باز هم تداوم داشته باشد.

خانم حسینی پور آرزویش این است که هرچه زودتر مداری بازگشایی شوند و حداقل سال تحصیلی آینده در کنار دانس آموزانش روز‌های تدریس را سپری کند و هر چه زودتر این مهمان ناخوانده کوله بارش را جمع کند و از کلاس‌های درس برود.

شور جوانی، کام دانش آموزان مناطق محروم را شیرین کرد

روایت بعدی از جوانانی است که به تازگی پا در میدان عمل معلمی گذاشتند و حداقل ٢-٣ سالی تا معلم شدن فاصله دارند، اما از همین حالا دغدغه‌شان جدی است و به کمک استاد هایشان ورود به حرفه معلمی را جدی‌تر آغاز کردند.

هر چند که قدم گذشتن در این مسیر برایشان با موانعی همراه بود و گویی اعتقاد چندان به جوانان نبوده است تا امور آموزشی و جهاد تربیتی را به آن‌ها واگذار کنند، اما این دانشجومعلمان کار را رها نکردند.

جوانانی که جهادی وارد کار شدند و آنطور که علی محمدخان معاونت عملیات جهادی مرکز بسیج دانشجویی دانشگاه فرهنگیان به عنوان متولی این طرح گفت: بیش از۱۵۰۰ دانش‌آموز ساکن در مناطق کمتر توسعه یافته و بازمانده از تحصیل مجازی تحت پوشش این طرح قرار گرفته‌اند.

انتهای پیام/