تیم یحیی گل‌محمدی در سوپرجام شکست خورد تا بار دیگر کادر فنی و بازیکنان پرسپولیس زیر فشار خرد کننده‌ای قرار بگیرند.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی قم فردا، به نقل از "ورزش سه"، از دست رفتن یک جام برای پرسپولیس بار دیگر زنگ خطر را پیرامون این تیم به صدا درآورد؛ زنگ خطر و البته فشار زیادی که سال گذشته نیز  یحیی گل‌محمدی و دستیارانش تجربه کرده بودند. سرخ‌پوشان سال گذشته نیز پس از شکست در فینال آسیا با شرایطی مشابه این روزها و حتی به مراتب بدتر مواجه شده بودند. محرومیت عیسی آل‌کثیر، جدایی مهدی ترابی و شجاع خلیل‌زاده در ابتدای فصل با خداحافظی بشار رسن پس از دیدار برابر اولسان هیوندای همراه شد تا یحیی گل‌محمدی علی‌رغم این‌که توانسته بود پرسپولیس را پس از برانکو به چهارمین قهرمانی پیاپی لیگ برتر و برای دومین مرتبه به فینال آسیا برساند خیلی زود با روزهای دشواری مواجه شود.

در آن مقطع یحیی گل‌محمدی پس از این‌که پرسپولیس را با چنگ و دندان و حتی در روزهایی بدون مهاجم تخصصی به نیم فصل رساند، در پنجره زمستانی با جذب مهدی ترابی و شهریار مغانلو که با بازگشت آل کثیر تکمیل شد، بار دیگر هارمونی را به تیمش بازگرداند و در نیم فصل دوم اگرچه سپاهان مهارناپذیر نشان می‌داد، اما پرسپولیسی‌ها که با بازگشت عیسی آل‌کثیر دیگر در هیچ پستی کمبودی احساس نمی‌کردند، با ارائه نمایش‌های روان و چشم‌نواز هم در آسیا به سادگی از گروه‌شان صعود کردند و هم در لیگ برتر بالاتر از سپاهان با 67 امتیاز جشن پنجمین قهرمانی پیاپی را گرفتند.

 

*فصل جدید و تکرار چالش فصل گذشته
در ابتدای فصل جدید اما جدایی محمدحسین کنعانی‌زادگان، احمد نوراللهی و شهریار مغانلو بار دیگر سرخ‌پوشان را در وضعیتی مشابه سال گذشته قرار داد تا یحیی گل‌محمدی و دستیارانش که هم‌چنان نتوانسته‌اند با خریدهای‌شان جای خالی این سه بازیکن را پر کنند، در نمایشی که تیم ارائه می‌دهد نیز با چالش‌های جدی مواجه باشند.

 

*آیا اوضاع در پرسپولیس هشدار دهنده شده؟
حالا این سوال پیش می‌آید که آیا وضعیت پرسپولیس نگران کننده و رو به افول است و این همه فشاری که از سوی جامعه هواداری به این تیم وارد می‎‌شود منطقی به‌شمار می‌رود؟ در پاسخ به این سوال می‌توان این‌طور پاسخ داد که هم بله و هم خیر. پرسپولیس از نظر فوتبالی هم‌چنان تیمی شاخص به‌شمار می‌رود و در مقابلِ فولاد خوزستان هم موقعیت‌های خوبی برای تغییر نتیجه بازی داشت، اما وقتی از بُعد یارگیری به پرسپولیس و ماحصل کار یحیی و دستیارانش نگاه می‌کنیم آنها هنور نتوانسته‌اند جای خالی بازیکنان جدا شده را با خریدهایی که انجام داده‌اند، پر کنند و ستاره‌های تیم هنوز همان بازیکنان قدیمی هستند؛ ستاره‌هایی نظیر مهدی ترابی، سیامک نعمتی و حتی امید عالیشاه که اگر شب گذشته شرایط‌‌‎شان برای حضور در ترکیب اصلی مقابل فولاد خوزستان مهیا بود، پرسپولیس شاید می‌توانست با نتیجه متفاوتی زمین مسابقه را ترک کند.

 

 

*انتخاب بازیکنان داخلی و داخلی با چه اسلوب و روشی ؟!
*در فرآیند جذب بازیکن می‌توان این انتقاد را نسبت به عملکرد کادر فنی فعلی پرسپولیس و به‌طور کلی ساختار باشگاه مطرح کرد که اصولی برای انتخاب بازیکن وجود ندارد؛ این‌که بازیکنان جوان و مستعد شرایط ورود به باشگاه و پرورش را داشته باشند و تا سال‌ها بتوانند در تیم بازی کنند یا با انتقال‌شان منافع مالی عاید باشگاه کنند. البته که در این بین جذب بازیکنانی نظیر وحید امیری یا سیدجلال حسینی و برخی بازیکنان دیگر‌ که با سن و سال بالا و با عنوان ستاره‌های لیگ به تیم می‌آیند، کاملا قابل پذیرش و متفاوت از موضوعی است که می‎‌تواند به‌عنوان اسلوبی در باشگاه برای جذب بازیکن، تعریف و نهادینه شود.

*در جذب بازیکن خارجی نیز معمولا باید به این صورت باشد که بازیکن جذب شده باید بهتر از بازیکنان داخلی و به‌عنوان مهره اصلی مورد نظر قرار بگیرد. با این حال در حال حاضر این اتفاق در پرسپولیس رخ نداده و جذب دو بازیکن تاجیکستانی در پست‌هایی انجام شده که بازیکنان داخلی نظیر شیری و نعمتی حداقل تا حالا عمکلرد بهتری داشته‌اند. هر چند روز گذشته هنانوف و صفروف برای دقایقی فرصت بازی به‌دست آوردند که هنانوف نشان داد شاید در 14 بازی باقی‌مانده لیگ و همین‌طور جام حذفی بتواند فرصت بیشتری برای درخشش در ترکیب تیم یحیی گل‌محمدی به‌دست بیاورد، اما در مورد صفروف ماجرا همین‌قدر خوش‌بینانه نبود. یحیی گل‌محمدی و دستیارانش طی دوران حضور در پرسپولیس کارنامه قابل دفاعی در جذب بازیکنان خارجی نداشته‌اند و درباره بازیکنان تاجیک نیز هم‌چنان همین فرضیه در مورد آن‌ها وجود دارد.

 

*بی‌طاقتی هواداران پرسپولیس و باز هم فشار بی‌امان !
موضوع دیگری که پس از شکست پرسپولیس مقابل فولاد قابل توجه است، بی طاقتی هواداران پرسپولیس و فشار به تیم است. فشاری که برای تیمی با پنج عنوان قهرمانی پیاپی در لیگ برتر و همین‌طور افتخارات پرتعداد دیگری که طی این مدت به‌دست آورده و دو حضور در فینال آسیا‌، چندان منطقی به نظر نمی‌رسد. ضمن این‌که وقتی تیمی پس از چند دوره قهرمانی پیاپی به یک دوره افت برسد، چندان غیرطبیعی هم به نظر نمی‌آید، اما آنچه مشخص است این‌که پرسپولیس هم‌چنان یکی از جدی‌ترین مدعیان قهرمانی در لیگ برتر و جام حذفی به‌شمار می‌رود.

*شکست در سوپرجام و آینده پرسپولیس
پرسپولیس در دیدار سوپرجام با گلی که در دقیقه 17 توسط موسی کولیبالی روی کرنر دریافت کرد، بازنده مسابقه لقب گرفت. اما این ناکامی در رسیدن به جام در شرایطی رقم خورد که پرسپولیس از دقیقه 63، 10 نفره شده بود و تیم حریف نیز به شیوه‌های مختلف وقت بازی را برای پیروزی در این مسابقه تلف کرد؛ با این حال تیم یحیی گل‌‎محمدی هم موقعیت‌های زیادی برای گلزنی داشت که تا ثانیه‌های پایانی مسابقه نیز ادامه داشت و حضور بازیکنان توانمندتر می‌توانست شرایط را تغییر بدهد.
با تمام ‌ایرادهایی که در بالا به آنها اشاره شد، آینده پرسپولیس علی‌رغم نمایش قابل قبولی از لحاظ تاکتیکی و فنی، نگران کننده است. این‌که در واقع اغلب بازیکنانی که اخیرا جذب سرخ‌پوشان شده‌اند؛ کارایی لازم را نداشته‌اند و چیز جدیدی به شاکله تیمِ مربوط به دوره برانکو اضافه نکرده‌اند. بخشی از این موضوع هم به کمبود بازیکن با کیفیت در لیگ ایران و علاقه بازیکنان شاخص لیگ برتر برای لژیونر شدن بازمی‌گردد که اهمیت تلاش باشگاه برای حفظ بازیکنی نظیر شهریار مغانلو یا جذب امتحان پس داده‌های لیگ برتر را دوچندان جلوه می‌‍دهد.

هر چه که هست این روزها اگرچه پرسپولیس از نظر فنی هم‌چنان در کنار سپاهان چشم نوازترین نمایش لیگ برتر را با توجه به تفکرات یحیی گل‌محمدی ارائه می‌دهد، اما از صحبت‌های بعد از بازی روز گذشته سرمربی پرسپولیس مشخص است که او هم مثل هواداران نگرانی‌های برای ادامه فصل دارد و چشم انتظار اضافه شدن یکی دو بازیکن جدید برای افزایش کیفیت تیمی است.

 با این حال بعید به نظر می‌رسد که فعلا بشود ستاره‌ای را در این مدت کم روانه پرسپولیس کرد؛ کاری که البته استقلال، فولاد و سپاهان موفق به انجامش شده‌اند تا جای گله‌گزاری برای گل محمدی وجود داشته باشد. صد البته در سمت مقابل هم مدیرعامل بابت نحوه انتقال بازیکن در پرسپولیس اشاره‌هایی را مطرح کرد که آنها نیز چندان بیراه نیست. به نظر می‌رسد تنها راه باقی‌مانده استفاده بهتر از همین سرمایه فعلی و کنار گذاشتن بدبینی‌ها و تمرین‌های بیشتر و پایان جریان شفاهی مطالبات مالی است که راه را بر بهانه‌های بعدی هموار می‌کند.

انتهای پیام/