اما ماه عسل زنوزی با تراکتور خیلی زود تمام شد. از همان فصل نخست، تغییرات متوالی در کادرفنی، حواشی بازیکنان خارجی و دست آخر ماجرای اخراج محسن فروزان، باعث شد تا تیمی که رویای قهرمانی داشت، حتی به سهمیه آسیایی هم نرسد. بنابراین تردیدها درباره «آتا» آغاز شد و تعداد نفراتی که در ابتدا انتقادشان از نحوه مدیریت زنوزی مساوی مخالفت با تیم تراکتور قلمداد می‌شد، روز به روز افزایش یافت.

زنوزی که وعده سهمیه آسیایی، قهرمانی لیگ برتر و فتح آسیا را در یک برنامه سه ساله داده بود، خیلی زود در یافت که این برنامه عملی نخواهد شد. پس از چند تلاش ناموفق برای رسیدن به روزهای خوب، زمانی که گروهی کوچک از هواداران تراکتور برای اعتراض به مقابل بنیان دیزل رفته بودند، مالک باشگاه در تماسی با مسئولان این تیم از آنها خواست تا تلفن را روی حالت بلندگو بگذارند و سپس به شکلی غیرمنتظره اعلام کرد که تراکتور را واگذار می‌کند (17 بهمن 1399).

این آغاز پروسه‌ای بود که پس از چند ماه جدی‌تر شد. وقتی پنجره نقل و انتقالاتی باشگاه بسته بود، هواداران تراکتور با تعداد بسیار بیشتر به بنیان دیزل رفتند و به شدت علیه زنوزی، نظمی و کمالوند شعار دادند. 23 مرداد اولین روز تجمع هواداران تراکتور بود و در ادامه تعداد تجمع‌کنندگان بیشتر شد تا سرانجام 13 شهریور، نظمی مدیرعامل باشگاه به ایوان دفتر باشگاه آمد و به هواداران گفت: «با تصویب اعضای هیئت مدیره، مالکیت باشگاه واگذار می‌شود.»

برای هواداران تراکتور شگفت انگیز بود که در فاصله چند روز تا بازی مقابل النصر، زنوزی فعالیت باشگاه را تعلیق کرد. انگار خود او هم انتظار نداشت که در عرض سه سال، آنچنان عملکردی را از خود نشان دهد که محبوبیتش حتی یک درصد از صد کاهش پیدا کند، چراکه او برای قهرمانی تیمش از جیب مایه گذاشته بود؛ پولی که کسی جرات هزینه کردنش را در فوتبال ایران نداشته. او که در این روزها او سکوت کرده بود اما سرانجام با اوقات تلخی چنین واکنش نشان داد: «من به هیات فوتبال هم گفتم اگر مشتری دارند بیاورند. کسی نبود بیاید، حتی مس هم که می‌گفتند خواهان تراکتور است، هم نیامد که در استان آذربایجان شرقی هم مس معادن دارد به اسم مس سونگون که آنها هم نیامدند. خودمان با قدرت ادامه می‌دهیم تا ببینیم چه اتفاقی رخ می‌دهد.»

چه اتفاقی رخ داد؟ مسئولان استانی تبریز به پایتخت رفتند تا در جلسه‌ای با حضور وزیر صمت و نمایندگان مجلس، برگه واگذاری تراکتور را امضا کنند. تفاهم‌نامه‌ای که با مخالفت محمدرضا زنوزی هم مواجه نشد تا واگذاری تراکتور حالت رسمی به خود بگیرد. اما... اما این قصه سر دراز داشت و چند هفته پیش نیز "ورزش سه" از منتفی شدن واگذاری خبر داد، چراکه سهامداران صنایع مس از شرایط فوتبال ایران و میزان هزینه‌ها باخبرند.

به این ترتیب همه چیز به ساعت صفر بازگشت. زنوزی که از روز نخست مالکیتش بر تراکتور وعده، واگذاری سهام تراکتور به مردم (بورس) را داده بود، روز گذشته دوباره این راه حل را پیش روی هواداران گذاشت. هوادارانی که بعضی از آنها برای اولین بار علیه "آتا" شعار داده بودند. 

او فعلا باتوجه به اینکه تراکتور مشتری جدی ندارد یا حداقل با شرایط واگذاری موردنظرش، کسی حاضر به خرید تراکتور نیست، کار خود را در مدیریت باشگاه ادامه خواهد داد. قطعا برای این باشگاه البته هیچ کسی به اندازه زنوزی تاکنون هزینه نکرده. او «گران ترین خارجی تاریخ لیگ برتر» را به خدمت گرفت، بیشترین تعداد سرمربی خارجی استخدام کرد و در یک مقطع سه کاپیتان تیم ملی را به تراکتور آورد.البته اینکه نتیجه‌ این کارها چه بوده، بحثی جدی است که می‌تواند در آینده تراکتور هم تاثیرگذار باشد.

نکته مهم این است که زنوزی تجربه یک دوره مالکیتی موفق در گسترش فولاد را دارد؛ هواداران تراکتور با عبور از یک دوره پرسروصدا، پرهیجان و مملو از تنش، حالا انتظار دارند که همه چیز در آرامش و ثبات پیش برود.

تراکتور بیش از اینکه در تلویزیون و از زبان مالک باشگاه موفق جلوه داده شود، نیازمند این است که با کسب جام و موفقیت، خود را نشان دهد و فضایی را به وجود بیاورد که دوباره همه بازیکنان و مربیان برای حضور در تبریز ترغیب شوند؛ نه اینکه یک روز ترس اخراج، یک روز واهمه سیلی خوردن و یک روز هراس اتهام‎‌های عجیب را داشته باشند.همان تراکتوری که با ظهور مجددش در فوتبال ایران همه چیز را با هیاهوی هواداران استثنایی و پرشمارش تغییر داد و به سرعت به قطب فوتبال ایران بدل شد. 
این تیمی است که باید دوباره دوست داشتنی شود؛با استادیوم پرتماشاگر و هیاهوی کرکننده تی‌تی‌هایش.