پرسپولیس همچنان به‌دنبال مهاجم است. مدتی بحث مهاجم برزیلی مطرح بود و منتفی شد، مدتی هم مذاکره با گادوین منشا پرسپولیسی‌ها را سرگرم کرد که او هم در مس رفسنجان ماندگار شد. حالا دوباره بحث شیخ دیاباته گرم شده و می‌گویند عقد قرارداد با او منوط به موافقت یحیی گل‌محمدی است. در این بین خیلی‌ها هم با اشاره به آمار گلزنی‌های عبدی و پاکدل، می‌گویند پرسپولیس مهاجمان بدی ندارد، فقط به اندازه کافی به این مهاجمان اعتماد نشده است.

   حامد و مهدی؛ کافی نیستند
فصل گذشته حامد پاکدل در هر ۱۰۴دقیقه‌ای که بازی کرد یک گل برای پرسپولیس زد و از این لحاظ بین همه مهاجمان لیگ برتر رکورددار بود. از آن طرف مهدی عبدی هم طی ۱۳۲۶دقیقه بازی ۷گل برای سرخپوشان زد که آمار بدی محسوب نمی‌شود. کافی است بدانیم که گادوین منشا آقای گل لیگ۲۱ نیز بدون احتساب پنالتی‌هایش دقیقا به همین تعداد گل زده است. در واقع آمار گلزنی عبدی و پاکدل تفاوت چندانی با آقای گل لیگ نداشته است اما اینکه پرسپولیس در نقل‌وانتقالات به‌شدت دنبال جذب مهاجم است، توجیه منطقی دارد. نیاز پرسپولیس در خط حمله، نیاز به یک گلزن صرف نیست که با بازی دادن به عبدی و پاکدل برآورده شود. پرسپولیس نیاز به یک مهاجم فیزیکی و توپ‌نگه‌دار دارد که بتواند پشت به دروازه حریف بازی کند. مهاجمی که قادر باشد توپ‌های کوتاه و بلند را پشت به دروازه حریف تصاحب کرده و تا زمان رسیدن هم‌تیمی‌هایش حفظ کند. مهاجمی که در آن شرایط دائما از بازیکنان خودی توپ بگیرد و دوباره به آنها برگرداند. این توانایی را نه مهدی عبدی دارد و نه حامد پاکدل. در میان مهاجمان ایرانی، کامل‌ترین بازیکن با این خصوصیات شهریار مغانلو است که پرسپولیس فصل قبل او را از دست داد و توانایی جذب دوباره او را هم ندارد. اگر از شهریار بگذریم، در بین بازیکنان ایرانی هیچ مهاجم سطح اول دیگری با این قابلیت‌ها وجود ندارد. سال گذشته استقلال، رودی ژستد را با این خصوصیات داشت و در سال‌های قبل هم شیخ دیاباته این کار را برای آبی‌ها انجام می‌داد. امسال هم پرسپولیس به درستی فهمیده که برای پر کردن این جای خالی باید به مهاجمان خارجی امید ببندد.

   گادوین منشا؛ شوخی بگیرید
گادوین منشا مهاجم خوبی است اما هرگز مهاجمی با خصوصیات ذکرشده نیست. منشا، یک ورژن باتجربه‌تر و شاید کاراتر از همان عبدی و پاکدل است و هرگز مهاجمی نیست که بتواند جای خالی مغانلو را در پرسپولیس پر کند. اینکه پرسپولیسی‌ها برای جذب مهاجم با او مذاکره کرده‌اند را باید یک شوخی عجیب یا حداکثر یک اشتباه در تصمیم‌گیری کادر فنی پرسپولیس تلقی کرد. به‌خصوص که منشا قبلا امتحانش را در پرسپولیس و استقلال پس داده و مشخص کرده بود مهاجم به‌دردبخوری برای تیم‌های بزرگ نیست. دقت کنید که او بعد از ۶سال بازی در ایران بالاخره در چه تیمی آقای گل لیگ شد؛ در مس رفسنجان، تیمی که از لحاظ مالکیت توپ رتبه دهم را بین تیم‌های فصل گذشته داشت. یعنی منشا بهترین مهاجم برای تیم‌هایی است که فوتبال واکنشی را می‌پسندند و در ضدحملات فضای بازتری برای حرکت و شوتزنی او می‌آفرینند. او طی سال‌های بازی در پرسپولیس و استقلال نشان داد در این تیم‌ها که دائما باید در مقابل خط دفاعی فشرده حریفان کوچک‌تر بازی کند، کارایی لازم را ندارد.

    شیخ دیاباته؛ اصل جنس
مذاکره با منشا یا شوخی بوده یا اشتباه، اما مذاکره با شیخ دیاباته ممکن است پرسپولیس را به خواسته‌اش در این فصل برساند. شیخ دقیقا همان مهاجمی است که قرمزها نیاز دارند، به شرط آنکه در فرم مطلوب باشد و بتواند همان عملکردی که در لیگ نوزدهم برای استقلال داشت در لیگ۲۲هم برای پرسپولیس داشته باشد. شیخ در آن فصل ۱۵گل در لیگ زد که ۳تای آنها پنالتی بودند و ۱۲گل دیگر در جریان بازی به ثمر رسید. او توانایی زیادی در استپ کردن توپ‌های بلند و رام کردن و به زمین کشیدن آنها دارد. ضمن اینکه می‌تواند به خوبی با هافبک‌های تکنیکی پرسپولیس که هم گل زدن بلدند و هم آمار پاس‌های کلیدی‌شان بالاست، تعامل داشته باشد. پرسپولیس یک مهاجم این مدلی نیاز دارد؛ حالا چه دیاباته چه هر مهاجم دیگری.