مردم در ۲۲ بهمن نشان دادند که هوشیارند اما طراحی عملیات مسمومیت دانشآموزان آن هم در کشوری که طی ۴۰ سال اخیر مدارس و دانشآموزان دختر آن ۴ برابر رشد داشته است، نشان داد دشمن همچنان بر اشتباه خود پافشاری میکند!
ماجرا چیست؟
آنچه که محتمل است ماجرای مسمومیتهای سریالی با آنکه در تعداد کمی از مدارس کشور اتفاق افتاده اما ریشهای از جنس خرابکاری و ضدامنیتی دارد. آن هم با توجه به اسناد علنی دعوت به خرابکاری در مدارس و دانشگاهها توسط ضد انقلاب، هم در رسانه و فضای مجازی هم در میدان! عوامل خرابکار احتمالا وابسته به نفاق با هدایت سرویسهای خارجی اقدام به ایجاد ناامنی میکنند، رسانههای خارجی اقدام به اتهام زنی به نهاد دین و مذهب و نظام می کنند و دقیقا چند رسانه و شخص معلوم از جریان سیاسی موسوم به اصلاح طلبها در اقدامی هماهنگ با اتهام زنیهای مشابه عملا تلاش می کنند تا دشمن را از مهلکه نفرت عمومی اندکی نجات داده و نفرت داخلی از خودیها ایجاد کنند!
گرچه با فراگیر شدن موضوع در رسانهها بسیاری از موارد بینظمی در مدارس شیطنت دانشآموزان و شوخی با موضوع و برخی نیز تلقین و ترس با عوامل محیطی معمولی مثل بوی شویندهها و میوهها نیز گزارش شده و موارد خرابکارانه تعداد محدودتری دارند.
وظیفه مردم در این شرایط جنگ ترکیبی، توجه به این نکته است که نباید اجازه بدهند بوقهای تبلیغاتی قوه ادراک و تصمیمگیری آنها را با اختلال مواجه کنند. باید بدانند که از این نا امنیها دشمن سود میبرد و با توهین به شعور مخاطب در رسانههایش این اتفاقات را به داخل کشور ربط داده و عملا این را میگوید: ما یقین داریم که مردم ساده لوح هستند و هر دروغی را باور میکنند!
«خرابکاری شرافتمندانه» یکی از شعارهای دشمن در ایام اخیر بود، همان توجیهی که ابر قدرتهای حامی این براندازان برای انداختن بمب اتم و شیمیایی بر سر مردم ژاپن و ایران و... از آن استفاده میکردند. همان اعتقاد داعش که کشتن را فضل میدانست. بنا براین مردم به جای قرارگرفتن در سناریوی دشمن، اینبار هم باید هوشمندانه وحدت و یکپارچگی خود را بیش از پیش نشان دهند و بدانند هر تریبون و رسانهای که به نظام و مردم اتهامزنی میکند یا دعوت به آشوب مینمایند هدفی جز گسترش تهدید و خطر ندارد.
دستگاههای اطلاعاتی و امنیتی نیز باید با سرعت و دقت بیشتر عوامل مرتبط با این خرابکاریهای کثیف را شناسایی و پشت صحنه آن را به مردم گزارش دهند، گرچه سکوت نسبی آنها برای فاش نشدن نوع پیگیری و تعقیب دشمن نیز تا حدود زیادی قابل درک است. گرچه دستگاه قضایی نیز در این میان نباید به چند تریبون سیاسی اجازه بدهد به خاطر منافع سیاسی خود با دروغ و اتهام زنی بی سند به جریانهای دینی هم تولید نفرت کنند و هم عوامل اصلی را با این اتهامزنیهای بیاساس پوشش بدهند!
اما رسانههای داخلی! نباید با منفعل شدن دربرابر حملات رسانهای خارجی عملا شبیه آنها موضع بگیرند. رسانههای داخلی باید با صداقت و اخلاص تمام بدور از روشهای عملیات روانی دشمن مردم را در جریان حقیقتها قرار دهند و تردید نکنند که دلهای مردم پذیرای حقیقت است تا تزویر و دروغ و حقه بازیهای نارسانههای سعودی و انگلیسی.
لینک مطلب: | http://javaneparsi.ir/News/item/40549 |