نبویان درباره دلیل انتخاب نام نمایش «تناسخ، سه تا سی‌وپنج تومن» به خبرآنلاین گفت: «نمایش را در سه پرده و با موضوع تناسخ به اجرا در می‌آوریم و چون در زمان اجرای اول قیمت بلیت‌ها سی‌وپنج هزارتومان بود، اسم نمایش را «تناسخ، سه تا سی و پنج تومن» گذاشتیم که موضوع آن شوخی با مرگ و ماجرای تناسخ است.»
او که موضوع نمایش را از کتاب‌های «قصه‌های امیرعلی» انتخاب نکرده است در این باره توضیح داد.:«یکی ازعلاقه‌مندی‌های من در تئاتر استفاده از موقعیت‌های فانتزی است. «قصه‌های امیرعلی» یک فضای رئال در خانواده و دوستان است و من دوست ندارم اتفاقاتی را که در مقابل چشم همگان رخ می‌دهد در تئاتر نشان دهم. سلیقه‌ی من برای روی صحنه بردن نمایش، استفاده از خیال پردازی‌ها و فانتزی‌ها است.»
پیش از شروع رسمی جشنواره برخی به حضور این نمایش در بخش مسابقه ایران دو اعتراض کرده بودند. او در پاسخ به پرسشی در این باره می‌گوید: «این نمایش چهارمین نمایشنامه‌ای بود که نوشتم و دومین تجربه کارگردانی من بود. من زیاد در جریان این اعتراضات نیستم و اگر این نظر وجود داشته باید با هیات انتخاب بحث کنند.»
کارگردان این نمایش درباره تعداد کم بازیگران می‌گوید: «تعداد بازیگر کمتر یا بیشتر لزوما فضیلت نیست برای ما راهیابی یک نمایش عامه‌پسند به جشنواره اهمیت داشت.»
نبویان منظور خود از عامه پسند بودن نمایش را توضیح می‌دهد: «نمایش عامه پسند، نمایشی است که قصه روایت می‌کند و مخاطب از ابتدا تا انتها پیگیر قصه‌ای است که روی صحنه روایت می‌شود، این نمایش خیلی موضوع ساختارشکنانه‌ای ندارد، داستان تعریف می‌کند، شخصیت سازی می‌کند و موقعیت‌ها را به نمایش در می‌آورد واینگونه در داستان گره می‌اندازیم و هر جور شده گره را باز می‌کنیم. این چیزی بود که دوست داشتم یکبارامتحان کنم که آیا می توان با یک نمایش عامه پسند که برگرفته از فرهنگ قصه گویی در ادبیات داستانی است در جشنواره حضور داشت؟ که خوشبختانه موفق شدم.»
کارگردان این نمایش درباره‌ی حرف‌ها و شوخی‌های بی پرده‌ای که در نمایش وجود داردموضوعاتی را توضیح می دهد:«یکسری موقعیت ها در نمایش وجود دارد که باعث به وجود آمدن این شوخی‌ها می‌شود، زمانی که یک مرد به شکل عجیب وغریبی در یک حمام زنانه گرفتارمی‌شود، خود به خود یک ذهنیتی را در مخاطب به وجود می‌آورد که مثبت نیست یا زمانی که یک گاو با شرایط ویژه وجود دارد و اسکاندیوم (ماده‌ای سمی) تولید می‌کند، همین دو موقعیت ایجاب می‌کند که شما صریح‌تر و واضح‌تر با مخاطب صحبت کنید، ضمن این‌که مخاطب تئاتر عمدتا بالای ۱۶ سال هستند وآن طیف گسترده سنی که در سینما یا تلوزیون وجود دارد در تئاتر نیست و همین محدویت‌ها را کمتر می‌کند این به آن مفهوم نیست که هر زمانی هر چیزی را خواستیم می‌توانیم بگوییم اما زمانی که موقعیت ایجاب می‌کند می‌تواند گفته شود، خواه از نظر برخی تندروی باشد خواه طبیعی.»
او درباره شرکت نکردن در جشنواره تئاتر رادیویی می‌گوید: «انگیزه‌ای برای این کار نداشتم ولی انشاالله در دوره‌های بعد اگر عمری باقی باشد، شاید با یک کار در بخش رادیویی حضور پیدا کنم.»
امیرعلی نبویان درباره همکاری شورای نظارتی با نمایش گفت: «ما قوانین کار کردن در ایران را می‌دانیم و به آن احترام می‌گذاریم کار ما در زمانی که به اجرای عمومی رفت دو بار بازبینی شد، یکبار پیش از اجرا و یکبار حین اجرا، برای شرکت در جشنواره هم یکبار دیگر اصلاحیه‌هایی به ما دادند و ما هم به این نگاه و اصلاحیه‌ها احترام می‌گذاریم، گرچه شاید در مورد این اصلاحیه‌ها بحث‌هایی داشته باشیم اما این بحث‌ها برای بعد از جشنواره است؛ زیرا در جریان جشنواره همه باید به قوانین احترام بگذارند و ماهم ازاین قاعده مستثنا نیستیم.»
او درباره حذف قسمت‌هایی از نمایش ادامه می‌دهد: «از نظر موقعیت‌های نمایشی چیزی حذف نشد، اما به لحاظ نوع بازی و یکسری تک جمله در دیالوگ‌ها، تغییراتی را به وجود آوردیم اما باز هم چیزی حذف نشد.»
نبویان درباره بازی همسرش در این نمایش گفت:«بهار نوروزپور آدم مهربان و در عین حال مسئولیت‌پذیری است و درخیلی از امور جلوتر از من قدم بر می‌دارد، حتی اگر همسرم نبود باز هم با او همکاری می‌کردم.»
انتهای پیام/
| لینک مطلب: | http://javaneparsi.ir/News/item/4188 |