کارشناس حوزه شهری با اشاره به اینکه امروز برخی ارزش‌ها در بافت تاریخی دیگر ارزش نیست، گفت: دولت و شهرداری عزمی برای بهبود کیفیت زندگی در بافت فرسوده ندارند.

جلال حقیقی در میزگرد پایگاه خبری تحلیلی قم فردا با عنوان چشم‌انداز توسعه شهر قم که در دفتر این پایگاه خبری برگزار شد با اشاره به بافت تاریخی و فرسوده استان اظهار داشت:  در ۳۱۵ هکتار بافت تاریخی بخش زیادی قابل‌ساخت و ساز تا دوطبقه مانند طرح تفصیلی است. بافت تاریخی یک تعریف خاص دارد. چرا می‌گوییم بافت تاریخی چون این بافت نمایانگر یک‌سری ارزش‌هایی است که در صدساله گذشته ایران رخ‌داده است. اینجا این سؤال پیش می‌آید که آیا امروز این ارزش‌ها بازهم جز ارزش محسوب می‌شوند؟
 در بافت تاریخی برخی بخش‌ها قابل‌ ساخت و ساز تا دوطبقه است
این کارشناس حوزه شهری افزود: امروز بسیاری از این ارزش‌ها ارزش محسوب نمی‌شوند؛ چون سیاست‌گذار شهری سیاستی را قرار داده است که خروج سرمایه رخ دهد. امروز مجموعه سیاست‌های شهری باعث شده که در مرکز شهر توسعه انجام نشود.
وی اضافه کرد: در بافت تاریخی ارزش‌هایی وجود دارد که ابتدا باید ببینم این ارزش‌ها امروز وجود دارد. به‌عنوان‌مثال می‌خواهیم خیابان را ایجاد و پهن‌تر کنیم که میراث می‌گوید اینجا بافت تاریخی است؛ حال باید سؤال پرسید این معبر آیا ارزشی دارد که این ارزش را به آیندگان انتقال دهیم؟
امروز برخی ارزش‌ها در بافت تاریخی دیگر ارزش نیست
حقیقی عنوان کرد: درگذشته ارزشی داشتیم به نام ارزش سکونت که در این بافت بوده است و امروز این ارزش نیست. امروز ارزش سکونت را به ارزش مبادله تبدیل کرده‌ایم. در بافت تاریخی سؤالات بی‌شماری برای افکار عمومی وجود دارد که باید آنها اقناع شوند.
وی بیان کرد: مسئله بعدی اینکه امروز بافت تاریخی ما خالی از شهروندان بومی شده و شهروندان مهاجر از شهرهای دیگر و حتی کشورهای دیگر در این مناطق ساکن شده‌اند. امروز باید ببینیم چرا جایگزینی شهروند بومی با غیربومی در بافت تاریخی رخ‌داده است؟
این کارشناس حوزه شهری با اشاره به بافت فرسوده، گفت: وقتی به بافتی گفته می‌شود فرسوده؛ کاهنده ارزش سکونت می‌شود. این کلمه از نظر ادبیاتی غلط است.



ادبیات بافت فرسوده باید تغییر کند
وی ادامه داد: در جایی که بیشترین نیروهای بخش صنعت، دانشگاه، جمعیتی که بیشترین نرخ باروری، مشارکت سیاسی و... را دارند در این منطقه زندگی می‌کنند منتها مشکل ما آن مسئله کاربری است که در نهایت یک لیبل فرسوده به آن می‌زنیم و همه چیزی تمام می‌شود. ترویج ادبیات اشتباه در مناطق باعث بروز برخی مشکلات در مناطق شده است.
حقیقی گفت: در دولت باید ابتدا فرسوده برداشته شود و از نظر ادبیاتی درست شود. ۱۵۰۰ هکتار بافت فرسوده داریم. در این بافت مشکل حمل‌ونقل و رفت‌وآمد است. شبکه‌ای که در این مناطق وجود دارد شبکه مویرگی است و طرح تفصیلی که اجازه ساخت می‌دهد به این قسمت اجازه ساخت نمی‌دهد؛ بنابراین شهروندان این مناطق سعی می‌کنند سرمایه خود را از این مناطق خارج و در مناطق دیگر ساخت‌وساز داشته باشند.
دولت و شهرداری عزمی برای بهبود کیفیت زندگی در بافت فرسوده ندارند
وی تصریح کرد:  دولت و شهرداری عزمی برای بهبود کیفیت زندگی در بافت فرسوده ندارند. عزم اینها برای افزایش ساخت‌وساز است. شهر پایدار شهری نیست که ساختمان بیشتری ساخته شود. امروز تصور می‌شود که ساختمان‌سازی در ادامه خود مابقی مسائل را همراه خواهد کرد درحالی‌که این غلط است. امروز زندگی که در بافت فرسوده در جریان است ارجحیت دارد به اینکه این منطقه را نوسازی کاربری کنیم.
این کارشناس حوزه شهری افزود: اگر بخواهیم به سراغ بهبود کیفیت در بافت فرسوده و تاریخی برویم بحث تشویقی احداث بنای بیشتر نیست احداث بنای بیشتر دقیقاً در تناقض است. خود این مناطق کمبود خدمات اساسی دارند. بسته تشویقی باید بسته سیاسی اجتماعی اقتصادی فرهنگی باشد نه اینکه بسته کاربری که چندطبقه ساخته شود.
وی در ادامه با اشاره به مرکز شهر، اذعان کرد: باید از نظام حقوقی تعریف درستی داشته باشیم تا توسعه مرکز شهر در آینده به‌درستی انجام شود. امروز باید رژیم حقوقی را تعریف کنیم.
حقیقی افزود: اگر بخواهیم هسته مرکزی شهری خالی از سکنه نشود مهم‌ترین گام آن بازتعریف رژیم حقوقی است. همچنین نظام حقوقی درست و نظام حمل‌ونقل عمومی خوبی تعریف شود.

حسین حیدری
انتهای پیام/