دقیقا ٩ مدال خاصى که تا پایان روز سیزدهم نوزدهمین دوره بازیهاى آسیایى و شکست‌هاى غمگین کننده متعدد و اعصاب خرد کن؛ دلمان را آرام کرده و ملتى را شاد تا نشان دهنده‌ى گوشه‌اى از توانمندى‌هاى تحسین برانگیز جوانان بى بدیل این مرز و بوم باشد.
شش دختر و پسر دهه‌ى هفتادى، یک دختر دهه هشتادى، یک دختر دهه شصتى و یک مرد دهه پنجاهى، ٩ نفرى هستند که قصه‌ى خاص بودن را در بازیهاى آسیایى با تاریخ سازى خود به زیباترین شکل ممکن، نوشتند.
قصه‌ى مدال آورى در ماده‌هاى کمتر شناخته شده‌ى ورزشى مانند کراس کانترى، تالو، اسلالوم اسپیدِ فرى استایل، اسپید کلایمبینگ، پرش خرک و تپانچه ١٠ متر بادى در رشته هاى دوچرخه سوارى، ووشو، اسکیت، سنگنوردى، ژیمناستیک و تیراندازى قصه‌ى پر غصه‌اى است که براى ما در هانگژو خاطره‌ها و جذابیت‌هاى ویژه‌اى به جا گذاشت.
و بالاخره در کنار این رشته‌ها، دوبل تنیس روى میز.
ورزشکارانى که از استان‌هاى آذربایجان شرقى، اصفهان، چهارمحال بختیارى، فارس، قزوین، گلستان و مازندران، خاص‌ترین مدالهاى کاروان ورزش ایران را به گردن آویختند.
یوسین بولت ایران، روى دیوار عمود مى‌دود
رضا على‌پور شنازندى فرد در هانگژو به مانند اینچئون ٢٠١۴ کارى دیدنى انجام داد و براى دومین دوره‌ى متوالى مدال طلاى سنگنوردى سرعتى را در بخش اسپید کلایمبینگ به گردن آویخت،
پسر متولد ١٣٧٣ شنازند استان قزوین که رکورد دار جهان بوده در سال ٢٠١٧ عنوان بهترین ورزشکار غیر المپیکى دنیاى ورزش را به خود اختصاص داد.
او که مانند یوسین بولت، افسانه‌ى دوى ١٠٠ متر اما برروى دیوار عمودى مى‌دود مدال طلاى جهان و طلاى بازیهاى جهان و طلاى قهرمانى آسیا را هم در کارنامه دارد.
برنزى تاریخى با طعم طلا و دخترى پا در رکاب
فرانک پرتو آذر دختر شیرازى دوچرخه سوارى ایران مهندس ارشد عمران است، گرفتن اولین مدال تاریخ دوچرخه سوارى زنان ایران در بازیهاى آسیایى حتى اگر به رنگ برنز هم باشد طعمى به لذت طلا داشته و شیرینى‌اش عین عسل است.
فرانک در دوره قبل بازیهاى آسیایى هم مى‌توانست چهار سال زودتر از این سکو نشین باشد اما امان از پاره شدن زنجیر دوچرخه‌اش.
دختر دهه شصتى کاروان ایران که متولد ١٣۶٧ است در رشته کراس کانترى کوهستان یعنى عبور از مناطق طبیعى سخت توانست مدال برنز هانگژو را به گردن آویزد.
پرتو آذر در اروپا بصورت باشگاهى رکاب مى‌زند و دو برنز انفرادى قهرمانى آسیا و دو برنز تیمى قاره کهن را نیز در کارنامه دارد تا پرافتخارترین دوچرخه سوار دختر تاریخ ورزش ایران نام بگیرد.
پروازهاى دلفریب با نشستن‌هایى عقاب وار
چه کسى فکرش را مى‌کرد در ژیمناستیک و وسیله‌ى پرش خرک ایران بتواند در بازیهاى آسیایى براى اولین بار روى سکو بایستد. اما این رویا و آرزو را پسرى متولد ١٣٧٩ با پروازهاى دلفریب و فرودهاى عقاب گونه‌اش با مدال نقره‌ى خود به واقعیت تبدیل کرد.
مهدى الفتى در گرگان استان گلستان به دنیا آمده اما اصالتى سیستانى دارد و پدرش زاده‌ى زابل است، او در محله‌ى کى سجادیه جرجان در گرگان زندگى مى‌کند و در باشگاهى تمرین مى‌کند که زیر زمین خانه‌اش است.
او با مهربانى، نگاه جذاب، خنده‌هاى دلنشین و چهره فوتوژنیک خود، کمى هم شباهت به همفرى بوگارت بازیگر مشهور دنیاى سینما دارد که با حمایت بیشتر، مى‌توان شاهد موفقیت‌ها و مدالهاى متعددش در یکى از رشته‌هاى پایه ورزش، در عرصه بین المللى باشیم.
معجون ژیمناستیک و ووشو براى سلطنت دخترى در تالو
اجراى فرم‌هاى ووشو با چوب و شمشیر و نیزه و حتى بدون آن نامش مى‌شود تالو، چیزى شاید شبیه کاتا در کاراته اما بسیار متفاوت.
زهرا کیانى نقره‌ى اینچئون خود را در هانگژو هم تکرار کرد اما این بار به لطف اغماض داوران به حریف فینالیست چینى که چشم بر لغزش میزبان در روزهاى ابتدایى بازیهاى آسیایى بستند. دختر هرچگانى استان چهار محال و بختیارى هم دهه هفتادى است و متولد ١٣٧٨ که با ژیمناستیک پا به عرصه ورزش گذاشت و همین انعطافى که از ورزش پایه در سن کودکى به ارث برد به او براى سلطنت در تالوى ووشوى ایران به عنوان پرافتخارترین تالو کار زن و مرد کشورمان کمک چشمگیرى کرده است. او یک نقره و دو برنز جهان را هم در کلکسیون بیشمار مدال‌هایش به یادگار دارد، موزه‌اى که تعداد مدالهاى بین المللى‌اش در رده‌هاى مختلف سنى بزرگسال و رده‌هاى سنى آسیا و جهان به عدد ٢١ رسیده است.
افسانه‌ى دو برادر؛ یکى چپ دست و دیگرى…
نوشاد و نیما عالمیان پسران دهه هفتادى بابلى تنیس روى میز ایرانند که باید آنها را به الماس‌هایى چون کوه نور و دریاى نور تشبیه کرد
نوشاد متولد ١٣٧٠ و چپ دست است، نیما هم متولد ١٣٧١ و راست دست.
هر چند این دو در کنار امیرحسین هدایى بعد از ۶۵ سال مدال برنز تیمى را در بازیهاى آسیایى تکرار کردند اما کسب مدال برنز دوبل مردان تنیس روى میز که براى اولین بار در تاریخ ورزش ایران توسط این دو برادر رقم خورد ارزشى کم از طلا نداشت.
یادمان نرود آسیا خواستگاه تنیس روى میز جهان است و این دو برادر در چین یعنى مهد این رشته در دنیا چهار مدال برنز را به خانه‌ى پدر خود عالمیان بزرگ بردند.
سربزیر، بى ادعا، خجالتى اما قهرمانى هشتادى
ترانه احمدى متولد ١٣٨١ در نجف آباد اصفهان کم سن و سال‌ترین عضو این فهرست خاص است. آن هم در رشته‌اى خاص یعنى فرى استایل در رشته‌ى اسکیت و بخش سرعت اسلالوم.
اولین مدال بازیهاى آسیایى اسکیت در اولین دوره حضور این رشته در بازیهاى آسیایى را دختر بى ادعایى به دست آورد که نقره ایست با عیار ٢۴ طلا.
بیشترین چیزى که در خاطر مانده چهره‌ى مظلوم دخترى است که نقره گرفت آن هم در جنگ با صدم‌هاى ثانیه و حریف بصورت توأمان.
برنزى با ارزش از همکارى زن و مردى متفاوت
هانیه رستمیان دختر دهه هفتادى ساروى استان مازندران و امیر جوهرى خو مسن‌ترین فرد این فهرست خاص متولد ١٣۵٩ از تبریزِ آذربایجان شرقى.
این مدال برنز میکس تیمى تپانچه بادى ١٠ متر با همکارى یک زن و مرد ایرانى به دست آمد تا بیشتر از اهمیت ورزشى آن پیامدهاى مهم و تعیین کننده‌ى مثبت اجتماعى با ارزشى براى جامعه‌ى کشورمان به همراه داشته باشد.
رستمیان دخترى متولد ١٣٧٧ و جوهرى خو مردى دهه پنجاهى با همکارى هم و کسب مدال برنزى مشترک نشان دادند، جنسیت، تفاوت نسلى، اختلاف فیزیکى و بسیارى واژه‌هاى دیگر مى‌تواند فقط کلماتى دهان پر کن باشد براى خالى نبودن عریضه و توجیه و بهانه‌ى بخشى از جامعه از تلاش مشترک براى پویایى.
