وصیت می‌کنم که راه شهیدان این انقلاب را ادامه دهید و نگذارید پرچم پرشکوه جمهوری اسلامی ایران به زمین بیفتد.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی « قم فردا »  شهید مقصود ولی‌زاده فرزند ولی یکم فروردین ۱۳۴۲ در هشترود به دنیا آمد و در دوران جوانی وارد ارتش جمهوری اسلامی شد. وی با شروع جنگ تحمیلی و فرمان امام خمینی، راهی جبهه‌های جنگ علیه باطل شد و سرانجام بیست و نهم مهرماه ۱۳۶۲ در دفاع از وطن خویش به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

 در ادامه وصیت‌نامه این شهید والامقام را می‌خوانید.

 بسمه‌تعالی

 ولا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون

 گمان نکنید کسانی که در راه خدا کشته می‌شوند مرده‌اند، بلکه زنده هستند و در نزد پروردگار خود روزی می‌خورند.

 وصیت این جانب به‌تمامی ملت عزیز و قهرمان‌پرور ایران و اقوام خود این است که راه امام خمینی رهبر انقلاب اسلامی را هموار نموده و لحظه‌ای از حمایت او دست نکشند و تمامی فرامین او را گوش فرا دهند که او هر چه گوید به مصلحت اسلام و مسلمین است. وصیت می‌کنم که از انقلاب و آرمان‌های آن دفاع و حمایت کنید که از دست‌دادن شهیدهای زیادی به‌دست‌آمده است.

 وصیت می‌کنم که راه شهیدان این انقلاب را ادامه دهید و نگذارید پرچم پرشکوه جمهوری اسلامی ایران به زمین بیفتد.

 وصیت این جانب به پدر و مادرم این است که اگر این بنده حقیر شهید شدم، در کنار شهدای انقلاب اسلامی به خاک بسپارید و هرگز در مرگ حقیر ناراحت و گریه و شیون نکنید که دشمن از این کار شما خوشحال می‌شود.

 اگر اینجانب توفیق شهیدشدن را داشته، به دیدار پروردگار خود رفته‌ام؛ پدر و مادر عزیز در فراق من چون کوهی استوار باشید و هیچ غمی نخورید، همچون زینب کبری که در واقعه عاشورا چه رشادتی از خود نشان داد زینب کبری را الگوی خود قرار بده.

 در خاتمه این وصیت‌نامه چند بیت از احوالات امام حسین (ع) به خواهرش به زبان آذری می‌نویسم که بعد از من به یاد مصیبت‌های آن‌ها واقف شوید.

 قال صحابتدن گوکعمرم گون یاتسن باجی /

 جان درم ناگو یمیمام این پرچمی یاتسن باجی/

 من حسینم خدتیم زهرا پسند او لسن گوک/

 تیغ تیز دن وجودم بند بند اولس گوک/

 هانس گذار اسلام خائن اوخ باتسین باجی/

 والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته

 مقصود ولی‌زاده ۲۴/۷/۱۳۶۲

انتهای پیام/