در حال حاضر حدود ۱۵ میلیون کارگر در کشور وجود دارند که در بخشهای مختلف خدماتی و تولیدی و… کار میکنند. کارگران همانند دیگر قشرهای جامعه از همان ابتدای انقلاب پایکار کشور بوده و در تمام سختیها و شیرینیها، پستیها و بلندیها کنار مردم گام برداشتهاند.
کارگران در زمره اقشاری هستند که در تلاطمهای اقتصادی، گرانی و رکود تورمی بسیار متضرر شدهاند؛ قشری که آن را اساس تحولات اقتصادی و چرخیدن چرخهای اقتصاد کشور میدانند؛ اما در زمان تصمیمگیریها، همواره آخرین توجهات به آنان معطوف شده است.
دستمزد پایینتر از تورم واقعی جامعه باعث شده است که سفره کارگران هر روز کوچکتر شود. کارگران تنها قشری هستند که با تکانههای اقتصادی ضربه میخورند. همین مسئله باعث شده است که کارگران به سمت مشاغل کاذب رو بیاورند تا بتوانند امرارمعاش کنند.
«هادی اَبَوی» فعال کارگری میگوید: در برخی مشاغل وجود کار و نبود نیروی کار لازم تبدیل به یک چالش برای بازار کار شده است. در واقع برخی مشاغل بهویژه در بخشهای صنعتی و تولیدی با وجود بسترهای مهیای اشتغال، متقاضی اشتغال به کار ندارند که این مسئله نیازمند چارهاندیشی است.
ابوی بیان میکند: علت اصلی کمبود تقاضا برای اشتغال در برخی مشاغل به حقوق و دستمزد پایین مربوط میشود. در شرایطی که یک زندگی حداقلی خانوار کارگری در بسیاری شهرها نیازمند دستمزد بیش از ۱۵ میلیونتومانی است، جامعه کارگری با ۵۰ درصد این درآمد بهسختی امورات خود را میگذراند.
این فعال کارگری اظهار داشت: نیروی کار با اضافهکاری و درآمد حدود ۱۰ میلیون تومان، به دلیل هزینههای بالای تأمین معیشت و دیگر ضرورتهای زندگی، طبیعتاً نباید تمایلی به اشتغال در کارهای با درآمد پایین داشته باشد. این بخش از نیروی کار در این شرایط، فعالیت در حوزه تاکسیهای اینترنتی، مشاغل کاذب و غیررسمی را با درآمد بالاتر به فعالیت در حوزه اشتغال رسمی در محیط کار صنعتی ترجیح میدهد.
وی افزود: معیشت کارگران باید واقعی دیده شود. واقعیت جامعه این است که هزینه سبد معاش کارگر ۲۰ میلیون تومان به بالا است؛ اما ازآنجاییکه چنین درآمدی برای یک کارگر در یک شغل دیده نمیشود، بهصورت اجباری کارگر مجبور است مدام به دنبال شغلی باشد که درآمد بهتری داشته باشد.
ابوی گفت: متأسفانه کارگران با مشکلات معیشتی دستوپنجه نرم میکنند. بخش زیادی از درآمد آنها صرف اجارهبها میشود. با طرحهای دولت مشکلات مسکن کارگران حل نمیشود، چرا که توان پرداخت اقساط را ندارند. به همین دلیل در چند جلسه قبل شورایعالی کار ایجاد قرارگاه مسکن مصوب شد. مقرر شد برای کاهش هزینههای مسکن و تأمین خانه برای کارگران، زمین رایگان در اختیارشان قرار بگیرد. دومین پیشنهاد کارگران، پرداخت وامهای ارزانقیمت است. وامهایی که در حال حاضر ارائه میشود اصلاً با توان مالی کارگران تطابق ندارد. همچنین نرخ سود آنها بسیار بالاست. امیدوارم قرارگاه مسکن با برنامهریزی درست بتواند به نفع جامعه کارگری قدم بردارد.
لینک مطلب: | http://javaneparsi.ir/News/item/47258 |