در برگی از خاطرات شهید اکبری جعفرآبادی می‌خوانید: رزمندگان اسلام همگی تاآخرین‌نفس و گلوله جنگیدند و قدمی به عقب نگذاشتند، تمامی گردان شهید زخمی شده بودند، امّا باز هم مقاومت می‌کردند که جز با داشتن ایمان خود به خداوند امکان‌پذیر نبود.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «قم فردا» شهید غلامحسین اکبری جعفرآبادی در سال ۱۳۴۷ در روستای زواره دیده به جهان گشود و تحصیلات خویش را تا مقطع دیپلم به اتمام رساند. وی در تاریخ ۲۴ مردادماه ۱۳۶۴ در عملیات عاشورا به درجه رفیع شهادت نائل گشت.

در خاطراتی از مادر شهید آمده است: غلامحسین خیلی کمک دست من بود؛ آن زمان که منزل ما لوله‌­کشی آب نداشت، هر روز می­‌رفت و برای ما آب می‌­آورد. در کارهای منزل به من کمک می­‌کرد و هیچ‌گاه از کمبودهایی که در زندگی داشتیم گله و شکایتی نداشت و همیشه در امور خانه به من کمک می­‌کرد.

وقتی هم می‌­خواست برورد جبهه به ایشان گفتم: مادر صبر کن؛ امتحاناتت را بده بعداً برو، گفت: نه امتحان من در همانجا است، اگر زنده ماندم که می‌­آیم و امتحانم را می‌­دهم، اگر هم که شهید شدم، خداوند مرا دعوت کرده و احتیاجی به امتحان ندارم. خلاصه پسر خوب و باایمانی بود و همیشه در مسجد نمازش را می­‌خواند و هیچ‌گاه نمازش قضا نمی‌­شد.

قبل از رفتن به جبهه برای مرخصی به قم آمده بود خوشحال بود از اینکه می­‌خواهد به جبهه اعزام شود قبل از تمام شدن مرخصی او من می­خواستم به مسافرت بروم درب منزل با او خداحافظی کردم نمی­دانستم که این آخرین خداحافظی ما است با صورتی خندان و حال معنوی خاصی که داشت با من خداحافظی کرد. این خاطرات مربوط به قبل از اعزام به جبهه بود.

یکی از همرزمانش برایم تعریف می­‌کرد که غلامحسین می­‌گفت: در شب عملیات عاشورا 2 در منطقه چنگوله همه رزمندگان اسلام در آمادگی کامل به سر می‌­بردند و منتظر شروع عملیات بودند؛ با آغاز عملیات همه نیروها به سمت دشمن در تاریکی شب حرکت کردند، چون این یک عملیات نفوذی بود، رزمندگان اسلام تلفات و خسارات سنگینی را به دشمن وارد نمودند و در این بین تعدادی از آنها شهید می‌­شوند که غلامحسین هم جزو شهیدان بوده است، این همرزم شهید می­‌گفت: که رزمندگان اسلام همگی تا آخرین نفس و گلوله جنگیدند و قدمی به عقب نگذاشتند، تمامی گردان شهید زخمی شده بودند، امّا باز هم مقاومت می‌­کردند که جز با داشتن ایمان خود به خداوند امکان­‌پذیر نبود.

انتهای خبر /