وی ادامه داد: واقعیت این است که ایالات متحده آمریکا و بسیاری از متحدان منطقه‌ای آن از جمله عربستان سعودی و امارات متحده عربی بارها سعی کردند سطح روابط تهران و بغداد را به سطح تاکتیکی و مقطعی تقلیل دهند اما این سفر نشان داد که پیوند های راهبردی عمیقی بین تهران و بغداد وجود دارند و تقویت این پیوند های راهبردی هم موجب نگرانی سران آمریکایی شده است.
غفاری با اشاره به اظهارات اخیر آمریکایی‌ها از جمله جان بولتون و برایان هوک مسئول امور ایران در دولت ترامپ، گفت: مقامات آمریکایی از این سفر به عنوان یک نقطه منفی یاد کردند که نشان می‌دهد کاخ سفید چقدر از تقویت این مناسبت‌ها در این گلوگاه حساس تاریخی نگران هستند.
این کارشناس مسائل بین الملل خاطر نشان کرد: کلیت این سفر نشان می‌دهد که تقویت پیوند تهران و بغداد و همپوشانی اقتصادی و امنیتی دو بازیگر تاثیرگذار در منطقه تا چه حد می‌تواند به نفع هر دو بازیگر و به ضرر یالات متحده آمریکا و دشمنان منطقه ای باشد.
وی تصریح کرد: الان ایالات متحده آمریکا از یک سمت سعی دارد فشارهای اقتصادی را به ایران تحمیل کند و از طریق ابزارهای اقتصادی به مواجهه با ملت و نظام ایران بپردازند و در آن سمتم سعی دارد با بازتعریف داعش و دیگر گروه‌های تروریستی تکفیری بحران امنیت مزمنی را در عراق ایجاد کند و در سایه این بحران امنیتی مزمن دخالت های بی رویه خود را در امور داخلی عراق ادامه دهد پس اینجا نیاز امنیتی عراق و نیاز اقتصادی ایران می تواند با یک همپوشانی مناسب بین دو بازیگر از سمت طرفین پاسخ داده شود.
غفاری بیان داشت: مقامات اروپایی از جمله «کارل بیلدت» نخست وزیر سابق سوئد هم اشاره کرده است که سفر ترامپ به عراق به صورت مخفیانه صورت می‌گیرد اما در مقابل شاهد سفر خاص آقای روحانی و استقبال مردم عراق از رئیس جمهور ایران به عنوان نماینده جمهوری اسلامی ایران هستیم.
وی تصریح کرد: این موضوع نشان می‌دهد که چه پیوند عمیقی بین دو کشورو ملت وجود دارد و از آن پیوند عمیقی می‌توان به عنوان یک پتانسیل بالفعل در تعیین خطوط و ترسیم خط مشی ایران و عراق در قبال تهدیدات جهانی و منطقه استفاده کرد.
غفاری در مورد اینکه آیا این سفر نباید زودتر انجام می‌شد، بیان داشت: در مورد زمان این سفر هم یک ملاحظاتی وجود دارد بسیار عالی بود اگر این سفر ۵ سال قبل صورت می‌گرفت واقعیت امر این است که سرمایه گذاری دیپلماتیک و سرمایه گذاری در حوزه سیاست خارجی باید به گونه ای صورت گیرد که شرکای دائمی و استراتژیک ما برای ما همواره در اولویت باشند.
وی گفت: سرمایه گذاری بر روی رفتار بازیگران غربی و ترسیم خطوط سیاست خارجی به گونه ای که کشورهای غربی که در آن به عنوان متغیر مستقل و ما به عنوان متغیر وابسته معرفی شویم هیچ وقت خروجی خوبی در سیاست خارجی ما نداشته است و در برهه فعلی هم با وجود تجربیاتی مثل برجام و INSTEX خودش را نشان داده است.
این کارشناس مسائل بین الملل تصریح کرد: در چنین شرایطی به نظر می‌رسد که ما باید پازل هایی را در حوزه سیاست خارجی خودمان جابه‌جا کنیم و دستگاه دیپلماسی و وزارت خارجی ما نقش محوری در این خصوص دارد قطعا بسیاری از بازیگران در منطقه و نظام بین الملل یکسری ظرفیت‌های بالفعل است که باید این ظرفیت‌های به ظرفیت‌های بالقوه تبدیل شود که در قبال عراق این اتفاق دارد می‌افتد.
وی تاکید کرد: شاید اگر عراق تا قبل از سفر به این کشور یک ظرفیت بالفعل در سیاست خارجی ما بود که به طور کامل به آن پرداخته نشده اما این ظرفیت دارد الان به بالفعل تبدیل می شود که می‌تواند برای مقابله با بسیاری از تهدیدات و خلق بسیاری از فرصت ها برای ما موثر باشد.
غفاری با تاکید بر اینکه امیدواریم که تجربه سفر به عراق در حوزه سیاست خارجی و دیپلماسی ما کماکان پیگیری شود، اظهار داشت: تجربه سفر به عراق نشان داد که چه ما ظرفیت هایی را در پیرامون خود داریم و حتی چه ظرفیت هایی را در نظام بین الملل و دیگر نقاط دنیا داریم که کماکان مورد توجه دستگاه دیپلماسی ما آنطور که باید و شاید قرار نگرفته است و بنابراین باید این ظرفیت‌ها را اولا کشف کرد و دوما آنها را در راستای منافع جمهوری اسلامی ایران تعریف کرد.
انتهای پیام/
| لینک مطلب: | http://javaneparsi.ir/News/item/5093 |