در ابتدا ذکر این نکته وجود دارد با توجه به رکود تورمی که در مسکن وجود دارد مسکن به مرور زمان از یک کالای سرمایه گذاری به یک کالای مصرفی تبدیل خواهد شد حال رکود تورمی یعنی چی؟ رکود تورمی یعنی اینکه یک کالایی داشته باشیم و مدام قیمتش را صرفا روی کاغذ بالا ببرم ولی در مقابلش خریداری برای آن نباشد .( کاری که در املاک و بنگاه ها و حتی بین مردم وجود دارد)

خروج بانکها از بنگاه داری و فروش املاکشان در سال 97 و اوایل 98 و همین طور سرمایه گذاران کلان که در سال های 92-94 در مسکن سرمایه گذاری کرده اند منجر به خروج نقدینگی های کلان از این بخش خواهد شد و مسکن را وارد رکود خواهد کرد لذا این نوع افزایش قیمت های اخیر مسکن که ناشی از افزایش قیمت دلار و تورم بوده است مردمانی را که برای همتراز شدن با سطح تورم و ترس از آینده اقتصادی خود اقدام به سرمایه گذاری در بخش خواهند کرد منجر به حبس نقدینگی در حوزه مسکن خواهد کرد.

حال هزینه ساختمان به سه بخش تقسیم می شود که شامل زمین، عوارض و صنعت ساخت که سومین مورد معمولا سی در صد از هزینه یک ملک را شامل می شود بنابراین افزایش نرخ ارز بر سی درصد مربوط به ساخت و ساز تاثیرگذار خواهد و در بقیه بخش ها تاثیری ندارد، مگر اینکه تصمیمات نهادهای مرتبط چنین امری را باعث شود.
در بررسی رفتار بازار مسکن در سالهای اخیر در می‌یابیم که همواره بعد از یک دوره کوتاه مدت افزایش قیمت‌ها با یک دوره ثبات نسبی و رکود مواجه می‌شویم تا متقاضیان و بازار خود را با قیمت‌ها هماهنگ نمایند. کاهش قیمت مسکن در آینده احتمال ضعیفی است بطوریکه پیش‌بینی بازار مسکن در سال آینده حاکی از آن است که تنها در صورتیکه بازار در حالت رکود فعلی باقی بماند ممکن است برخی فروشندگان حاضر به فروش ملک خود به قیمت پایین‌تر گردند ولی کاهش قیمت خاصی نخواهیم داشت.

بنابراین با توجه به وضعیت فعلی رکود در بازار مسکن و ثبات نسبی در بازار ارز و عدم کشش قیمتی بیشتر در این بخش و همین طور کاهش نرخ تولید و عرضه مسکن و تاثیر نرخ ارز بر حوزه ساختمان در حالت خوشبینانه شاهد رشد 35% و حالت بدبینانه شاهد رشد 20% خواهیم بود در متراژهای پایین.