مرادی کرمانی از سال ۱۳۵۰ تاکنون، یعنی نزدیک نیم قرن در حال خلق آثار داستانی برای نسل‌های مختلف بوده است؛ از «معصومه» در سال ۱۳۵۰ تا آخرین اثرش، «قاشق چای‌خوری» که در نمایشگاه امسال رونمایی شد. اولین مخاطبان آثار او حالا کتاب‌های او را برای بچه‌هایشان می‌خرند. این که یک نویسنده حدود ۵۰ سال برای نسل‌های مختلف بنویسد و همچنان محبوب باشد، کاری است که تنها از عهده امثال مرادی کرمانی برمی‌آید.

چهره‌ای تاثیرگذار در جهان

آقای نویسنده در جهان هم چهره‌ای شناخته شده است و از مهم‌ترین نویسندگان ادبیات کودک و نوجوان در دنیا به شمار می‌رود. او دو بار در سال‌های ۱۹۸۶ و ۲۰۱۴ میلادی نامزد دریافت جایزه جهانی هانس کریستین اندرسن شد و در سال ۱۹۹۴ جایزه کتاب کودکان و نوجوانان اتریش را دریافت کرد. همچنین بسیاری از آثار مرادی کرمانی به زبان‌های آلمانی، انگلیسی، فرانسوی، هلندی، عربی، اسپانیایی و... ترجمه شده‌اند.

چند وجهی بودن آثار

شاید هوشنگ مرادی کرمانی تنها نویسنده ایرانی باشد که آثار اقتباس شده از داستان‌هایش از جمله «قصه‌های مجید»، «مهمان مامان» و «گوشواره» شاخص از کار درآمده‌اند. از دیگر ویژگی‌های بسیاری از داستان‌های مرادی کرمانی، پررنگ بودن عناصر اقلیمی و بومی بودن و نیز زبانِ عوام فهمِ خواص پسند آن‌هاست. دیگر این که او برای خلق آثارش از جان مایه می‌گذارد تا جایی که به گفته خودش یک داستان کوتاه را پنج بار از نو نوشته است.

هوشنگ مرادی کرمانی: می‌خواهم آسمان را نگاه کنم

هوشنگ مرادی کرمانی، قصه‌گوی چند دهه متوالی خبر بازنشستگی‌اش در نویسندگی را تایید کرد و گفت: دوست دارد در اوج با نوشتن خداحافظی کند. او در گفت‌وگوی خود به مهر گفت: «برای نوشتن همین اثر اخیرم نیز پنج سال زمان صرف کردم که بتوانم بنویسمش. شاید هم ورق برگشت و چیزی به سرم زد.» او معتقد است نویسندگی هم بازنشستگی دارد و برنامه او برای این دوره این است: «می‌خواهم بروم کنار یک رودخانه بنشینم و دراز بکشم و آسمان را نگاه کنم. البته بازنشستگی برای من معنای معمول را ندارد، چون چند جای دیگر هست که باید به آن سر بزنم. از فرهنگستان تا مؤسسه اکو. اما فکر کنم در این ایام بازنشستگی بهترین فرصت برای من فراهم است که بنشینم و کتاب بخوانم و خودم را پر کنم. من همیشه به دانشجویانم گفتم که ماندگاری در تکثر نیست. شاعرانی بوده‌اند با دوازده دیوان که هرگز در تاریخ نمانده‌اند، اما خیام با پنجاه رباعی جهان را فتح کرده است. کدام بهتر است؟ من فکر می‌کنم با زیاد نوشتن نمی‌شود ماندگار شد بلکه با چطور نوشتن است که می‌شود به ماندگاری فکر کرد.»