خیار و گوجه فرنگی از جمله میوه جات خوشمزه و پر مصرف خانواده ها محسوب می شوند اما زمزمه هایی نظیر این که این دو میوه را با هم مصرف نکنید، به گوش می رسد. در این مقاله یافته های محققان در مورد این کهخیار و گوجه فرنگی را با هم نخورید، را مطالعه کنید.

برای بسیاری از ما تنها معیار برای تهیه یک سالاد ترکیب برخی مواد غذایی خوشمزه با یکدیگر است، اما به جز عطر و طعم باید موارد دیگری را نیز مد نظر قرار داد. برخی مواد تشکیل دهنده سالاد با هم جور در نمی آیند که از آن جمله می توان به ترکیب گوجه فرنگی و خیار اشاره کرد. هر یک از این سبزیجات دارای مدت زمان گوارش متفاوت هستند و بنابر آیورودا، پزشکی سنتی هند، ما باید از زمان گوارش دقیق هر ماده غذایی که مصرف می کنیم، پیش از ترکیب آنها با یکدیگر آگاهی داشته باشیم.

ترکیب مواد تشکیل دهنده که از گوارش سریع و کند برخودار هستند، ایده خوبی نیست. این شرایط می تواند تخمیر مواد غذایی در معده را به همراه داشته باشد که ممکن است کل بدن را مسموم سازد. گوارش کند و تخمیر قندها و نشاسته ها چیزی است که در نهایت تجربه می کنید و بر همین اساس، آن گونه که باید از وعده غذایی خود لذت نخواهید برد. افزون بر این، فرآیند تخمیر می تواند موجب شکل گیری گاز، تورم و درد در معده و همچنین مشکلات روده شود.

خیار و گوجه فرنگی با یکدیگر سازگار نیستند و نباید به همراه هم مصرف شوند. هنگامی که این دو ماده غذایی به معده می رسند و فرآیند تخمیر آغاز می شود، اسید ترشح شده در حفره شکمی برای گوارش غذا می تواند مشکلات گوارشی متعدد را موجب شود.

محققان عنوان می کنند گوجه فرنگی و خیار حاوی پروتئینی هستند که منجر به ابتلا به آلزایمر می شود.

دکتر استیون گاندری، محقق از دانشگاه کالیفرنیا، بین زوال حافظه و پروتئین «لکتین» ارتباطی یافته است. لکتین در خیار، گوجه فرنگی، غلات کامل، سویا، دانه ها، فلفل، جوانه غلات، سیب زمینی و برخی محصولات لبنی یافت می شود.

به گفته محققان، لکتین برای روده مضر است و می تواند موجب بروز مشکلاتی همچون زوال حافظه شود.

محققان تاثیر لکتین را بر روی انواع گروه خونی آزمایش کردند و دریافتند این پروتئین می تواند نقش مهمی در اختلالات مغزی داشته باشد.

به گفته محققان، این پروتئین بر روی افراد به شکلی متفاوت تاثیر می گذارد و آسیب ناشی از آن به ژنتیک هر فرد بستگی دارد.

محققان دریافتند بین گروه خونی فرد و این پروتئین ارتباط وجود دارد و امکان اجتناب از لکتین میسر نیست چراکه برای برخی افراد خوب و برای برخی دیگر مضر است.

محققان عنوان می کنند لکتین می تواند موجب تغییر بدن، سیستم ایمنی و میزان خون شود. می تواند گیرنده های انسولین را متوقف کند که به مرور زمان بر عروق خونی و حتی بر مغز تاثیر می گذارد.

شباهت لکتین به سایر پروتئین ها در بدن موجب حمله سیستم ایمنی می شود که در نهایت منجر به واکنش های التهابی در بدن و مشکلاتی در دستگاه گوارش، مغز، اعصاب و بیماری های خودایمنی می شود