وضعیت اسفبار روستاهای محروم اطراف قم + تصاویر
هنوز فاصله‌ای چندانی از قم نگرفته‌ایم اما به هر میزان که جلوتر می‌رویم به نظر می‌آید به همان اندازه از امکانات و... دور می‌شویم.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی قم فردا، به روستای صیدآباد می‌رسیم که در بخش مرکزی قم قرار دارد، تعداد خانوارهای ثابت آن به 15 خانوار می‌رسد و البته در برخی مواقع از سال به 40 خانوار ساکن نیز می‌رسد.
شغل ساکنان این روستا دامداری است که از آن‌هم گلایه دارند و می‌گویند: علوفه کافی برای دام‌ها وجود ندارد قیمت کاه هم بالا است.
آب شرب در برخی از فصول سال مشکل دیگری است که اهالی این روستا و روستاهای اطراف با آن سر و پنجه نرم می‌کنند.
مشکلات دیگری نیز پیش روی آن‌ها است که مهم‌ترین آن تحصیل است به‌طوری‌که ساکنان این روستا برای تحصیلات در مقطع راهنمایی باید به شهر بروند البته دسترسی به اینترنت نیز ندارند.
یکی از ساکنان این روستا می‌گوید ببینید ما عده‌ای کمی هستیم و قطعاً همین کم بودن ما موجب محرومیت بیشترمان شده است.
وقتی در خصوص راه‌حل از وی سؤال می‌کنم، می‌گوید: در همین منطقه چند روستا به‌مانند روستای ما وجود دارد به نظرم بهترین کار تجمیع این روستاها است که تا حدودی مشکلات را حل می‌کند.
حضور عشایر که به‌صورت فصلی در این روستا ساکن می‌شوند نیز از دیگر موضوعاتی است که نیاز به بررسی بیشتر دارد چراکه با ورود آن‌ها جمعیت روستا افزایش پیدا می‌کند.
در مورد عشایر قمی یکی آر ساکنان روستا گفت: عمده جمعیت عشایر قم از طایفه‌ای به نام کلکو هستند که اگر در روستاها بمانند از وضعیت اقتصادی و رفاهی خوبی برخوردار نخواهند بود به همین دلیل دائماً در حال جابجایی هستند.
وی افزود: در صورت فراهم شدن اشتغال و منابع درآمد پایدار می‌توان امیدوار بود که عشایر کوچ نکنند و در این روستا بمانند.
روستای بعد روستای مشک است که دقیقاً مشکلاتی مشابه مشکلات روستاهای اطراف دارد.
یکی از ساکنان روستا می‌گوید: در سال‌های 89 الی 90 طرح هادی اجرا شد و تا حدودی روستاها پیشرفت کردند اما از آن روزبه بعد خبری نشده است.
به‌هرحال نیاز است که توجه بیشتری به این روستاها شود و تا حدودی از مشکلات آن‌ها که بسیار بسیار زیاد است، کاسته شود.
انتهای پیام/110
شغل ساکنان این روستا دامداری است که از آن‌هم گلایه دارند و می‌گویند: علوفه کافی برای دام‌ها وجود ندارد قیمت کاه هم بالا است.
آب شرب در برخی از فصول سال مشکل دیگری است که اهالی این روستا و روستاهای اطراف با آن سر و پنجه نرم می‌کنند.
مشکلات دیگری نیز پیش روی آن‌ها است که مهم‌ترین آن تحصیل است به‌طوری‌که ساکنان این روستا برای تحصیلات در مقطع راهنمایی باید به شهر بروند البته دسترسی به اینترنت نیز ندارند.
یکی از ساکنان این روستا می‌گوید ببینید ما عده‌ای کمی هستیم و قطعاً همین کم بودن ما موجب محرومیت بیشترمان شده است.
وقتی در خصوص راه‌حل از وی سؤال می‌کنم، می‌گوید: در همین منطقه چند روستا به‌مانند روستای ما وجود دارد به نظرم بهترین کار تجمیع این روستاها است که تا حدودی مشکلات را حل می‌کند.
حضور عشایر که به‌صورت فصلی در این روستا ساکن می‌شوند نیز از دیگر موضوعاتی است که نیاز به بررسی بیشتر دارد چراکه با ورود آن‌ها جمعیت روستا افزایش پیدا می‌کند.
در مورد عشایر قمی یکی آر ساکنان روستا گفت: عمده جمعیت عشایر قم از طایفه‌ای به نام کلکو هستند که اگر در روستاها بمانند از وضعیت اقتصادی و رفاهی خوبی برخوردار نخواهند بود به همین دلیل دائماً در حال جابجایی هستند.
وی افزود: در صورت فراهم شدن اشتغال و منابع درآمد پایدار می‌توان امیدوار بود که عشایر کوچ نکنند و در این روستا بمانند.
روستای بعد روستای مشک است که دقیقاً مشکلاتی مشابه مشکلات روستاهای اطراف دارد.
یکی از ساکنان روستا می‌گوید: در سال‌های 89 الی 90 طرح هادی اجرا شد و تا حدودی روستاها پیشرفت کردند اما از آن روزبه بعد خبری نشده است.
به‌هرحال نیاز است که توجه بیشتری به این روستاها شود و تا حدودی از مشکلات آن‌ها که بسیار بسیار زیاد است، کاسته شود.
انتهای پیام/110
نظرات شما