جشن هفته معلم در «شاد»/ برای همیشه یادم می‌ماند مُعلّمم هرگز در برابر کرونا کوتاه نیامد

هرچند که همین جشن در فضای مجازی هم خالی از لطف نبود و بچه‌ها سعی کردند احساساتشان را در قالب نوشته، صوت و تصویر به معلمانشان ابراز کنند؛ البته در کنار این موضوع، مدیران مدارس هم تلاش کردند که با ارسال پیام، تماس تلفنی و حتی دیدار حضوری در جلوی منازل معلمان، محبت و زحمات معلمانشان را به هر شکلی که در توان دارند، تقدیر کنند.

 اپلیکیشن «شاد» که همان شبکه آموزشی دانش‌آموزان است در هفته معلم پُر از پیام، تصویر و فیلم شد و رنگ و بوی شادی به خود گرفت؛ هرچند که این اپلیکیشن هنوز در اختیار همه دانش‌آموزان نیست وگرنه این شادی روز معلم جذاب‌تر بود؛ ناگفته نماند غم دوری از تک تک دانش‌آموزان که برای خانم معلمان و آقا معلمان ایران در حکم فرزندانشان هستند، جز با دیدار چهره به چهره به شادی تبدیل نمی‌شود ولی به هر حال، گوشه‌ای از غم‌شان تسکین می‌یابد.

در هفته معلم، دانش‌آموزان در کلاس‌های درسی‌شان به خانم معلم و آقا معلم مهربانشان تبریک گفتند و  البته از اینکه نمی‌توانستند معلمشان را ببینند، ناراحت بودند.

مادر یک دانش‌آموز کلاس اولی در شهر تهران می‌گوید: خودم وقتی دانش‌آموز بودم برای روز معلم ذوق داشتم و امسال که فرزندم به کلاس اول رفت، کلی برنامه داشتم تا برای روز معلم پیاده کنم اما کرونا نگذاشت.

وی ادامه می‌دهد: اول تصمیم داشتیم به همراه تعدادی از مادرها به خانه خانم معلم فرزندم برویم اما چون تعداد خانواده‌ها و دانش‌آموزان درخواست کننده زیاد بود، تصمیم گرفتیم که جشن روز معلم را ان‌شاءالله با جشن روز شکست کرونا برگزار کنیم.

یوتاب سپهوند دانش‌آموز کلاس اولی هم برای خانم معلمش که یک نامه نوشته است؛ او در این نامه نوشته است: «به نام پروردگار بی همتا؛ روزِ مُعّلم آمد و چه بد که من نمی‌توانم با شاخه گُلی از مُعلّمِ عزیزم تَشکّر کُنم. چه بد که من هفته‌هاست مُعلّمِ خوبم را ندیده‌ام، صدای زنگِ تفریح را نشنیده‌ام، روی نیمکتِ کلاس ننشسته‌ام، با بَچّه‌های کلاس بازی نکرده‌ام. امّا همینکه هر روز صدای مهربانِ شما مُعلّمِ عزیزم را می‌شنوم خوشحالم. همینکه می‌دانم شما در هر ساعت، هر دقیقه و هر ثانیه به فکرِ ما هستید از ته دل سپاسگزارم.

مُعلّمِ عزیزم خانم جلالیانِ مهربان، هرچه را که امروز می‌توانم بنویسم یا بخوانم نتیجه زحمت و تلاشِ بی‌نهایتِ شُماست؛ برای همیشه یادم می ماند که کلاس اوّلِ من همراه شد با بیماریِ سختی که سراسرِ دنیا را دربر گرفت امّا مُعلّمی داشتیم که هرگز کوتاه نیامد و همچنان به تلاشِ خود ادامه داد.

خانمِ جَلالیانِ عزیزم، شُما برای همیشه در قلب و یادِ من می مانید. تا ابد از شُما به نیکی یاد خواهم کرد.
خانم مُعلّمِ خوبم روزِتان مبارک. بهترین مُعلّمِ دنیا دوستِتان دارم».

در هفته معلم، برخی دانش‌آموزان نامه و پیام خودشان را با صدای خودشان ضبط کردند که برای معلمشان فرستادند یا اینکه از خودشان فیلم گرفتند. 

مادر یک دانش‌آموز کلاس سومی می‌گوید: پسرم خیلی ناراحت بود که هفته معلم نمی‌تواند معلمش را ببیند و برایش هدیه‌ای بگیرد؛ با خانم معلم تماس گرفتیم و فرزندم را آرام کرد و به او گفت که جشن روز معلم را بعدا می‌گیریم. حالا هم پسرم فقط آرزو می‌کند که کرونا تمام شود تا در کنار خانم معلم و دوستانش جشن روز معلم را بگیرند.

این دانش‌آموز پایه سوم هم امین هوشمند است که برای معلمش فیلم تهیه و ارسال کرده است. 

البته در کنار دانش‌آموزان، مدیران مدارس هم سعی کردند که برای روز معلم کاری انجام دهند و به معلمانشان بگویند که به آنها افتخار می‌کنند.

به عنوان مثال نرگس رضاخانی مدیر مدرسه میثم منطقه یازده تهران به همراه مسؤول انجمن اولیا و مربیان مدرسه با تهیه دسته‌گل و هدایای مهرورزانه به درِ منازل معلمان مدرسه‌ تحت مدیریتش رفت و این روز را به آنها تبریک گفت.  

خانم رضاخانی می‌گوید: در پاسداشت مقام معلم آنچه همکاران ما را به وجد می‌آورد، قدر شناسی اولیا و مربیان و است و اینکه مسؤولان کشور به یاد معلمان باشند؛ امسال از فیض ملاقات با رهبر فرزانه انقلاب محروم بودیم، اما ایشان با پیام سراسر مهر، عاطفه و تدبیرشان، خستگی را به شادی مبدل کردند.  

وی درباره روز معلم و تقدیرش از معلمان ادامه می‌دهد: برای اینکه این اقدام پیام تربیتی هم داشته باشد، گلها و هدایایی که در نظر گرفته بودم را به نام شهدای منطقه یازده تقدیم معلمان می‌کردم و همان جلوی درِ منزل، بخشی از زندگی شهدای منطقه را برایشان توضیح می‌دادم که البته ضمن یادآوری حماسه‌سازان همیشه جاوید، با ابراز احساسات و اشک شوق همکاران فرهنگی مواجه بودم.

امسال رنگ و بوی هفته معلم، متفاوت از همه سال‌هاست؛ معلمان سرافراز کشورمان در این روزها که بحران کرونا کل جهان را در برگرفته است، عاشقانه برای علم‌آموزی دانش‌آموزان تلاش می‌کنند و از هیچ کوششی فروگذار نیستند. 

این روزها تصاویر حضور معلمان در کلاس درس در روستاها و خانه دانش‌آموزان، روی تخت بیمارستان در حال آموزش، در فضای مجازی دست به دست می‌شود تا یادمان نرود که قدر معلمانمان را باید بدانیم. 

آری همانطور که یوتاب 7 ساله گفت، برای همیشه یادمان می‌ماند که کلاس درس امسالمان همراه شد با بیماری سختی که سراسرِ دنیا را دربر گرفت امّا معلمانی داشتیم که هرگز کوتاه نیامدند و همچنان به تلاش خود ادامه دادند.