خواص آویشن؛ گیاه سحرآمیزی که بقراط بر مصرف آن تاکید داشت
جدا از مصارف معمول این گیاه پر خاصیت، در اینجا قصد داریم تا برخی دیگر از مزایای آویشن را که ممکن است تا به حال چیزی در خصوص آن نشنیده باشید، صحبت کرده و درباره کاربرد‌های عجیب آن در مصر قدیم، یونان و روم باستان سخن بگوییم.
فواید آویشن
آویشن به دلیل قدرت از میان بردن «ارگانیسم‌های مضر» مانند باکتری‌های عفونی، از خانواده مواد طبیعی «زیست کش» محسوب می‌شود. بنابر یک پژوهشی که در سال ۲۰۱۰ به انجام رسیده، آویشن می‌تواند مقاومت باکتری‌ها را در برابر دارو‌های رایج از جمله «پنی سیلین» کاهش دهد.
علاوه بر این، آویشن فواید دیگری نیز دارد که از جمله آن می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
کاهش فشار خون
محققان دانشگاه بلگراد دریافته اند عصاره آویشن وحشی می‌تواند فشار خون را در آزمایش‌های انجام شده روی موش‌ها کاهش دهد.با علم به این مسأله که موش‌ها به فشار خون بالا به روشی مشابه انسان پاسخ می‌دهند، بنابر این ممکن است آویشن در کاهش فشار خون مؤثر باشد؛ هر چند نیاز است تا آزمایش‌های بیشتری در این خصوص انجام شود.
نگهدارنده طبیعی برای مواد غذایی
یک تیم در مرکز مطالعات علوم دامی و دامپزشکی در پرتغال، فعالیت ضد میکروبی روغن‌های اساسی گرفته شده از گروهی از گیاهان معطر از جمله «روغن آویشن» را مورد بررسی قرار دادند. آن‌ها در این پژوهش دریافتند روغن آویشن حتی در غلظت‌های پایین می‌تواند به عنوان یک ماده نگهدارنده طبیعی برای مواد غذایی در برابر بسیاری از باکتری‌های متداول غذایی که باعث بیماری‌های انسان می‌شود، بکار رود.
سرطان روده بزرگ
طبق اعلام پایگاه «Medical News Today» و بر اساس پژوهشی که در پرتغال انجام شده، عصاره‌های آویشن می‌تواند برای حفاظت انسان در برابر سرطان روده بزرگ مفید باشد.
سرطان پستان
شماری از محققان در ترکیه، تأثیر آویشن وحشی را بر فعالیت سرطان پستان و به طور خاص نحوه تأثیر آن بر آپوپتوز (گونه‌ای از زوال سلولی طی فرایند مرگ برنامه‌ریزی‌شده سلول) و وقایع مربوط به ژن‌ها در سلول‌های سرطانی پستان مورد بررسی قرار دادند.آن‌ها پس از آن دریافتند «آویشن وحشی» باعث مرگ سلول‌های سرطانی در افراد مبتلا به سرطان پستان می‌شود.
عفونت قارچی
قارچ «C. albicans» یکی از دلایل شایع عفونت‌های مخمری در دهان و واژن است که سبب بیماری برفک می‌شود. پژوهشگران دانشگاه تورین ایتالیا دریافتند که روغن ضروری آویشن به میزان قابل توجهی به از میان بردن این قارچ کمک می‌کند.
افزایش ماندگاری روغن‌های پخت و پز
اکسیداسیون چربی یک مشکل جدی در هنگام پردازش و نگهداری مواد غذایی است. این اکسیداسیون می‌تواند کیفیت، ایمنی و ارزش غذایی مواد غذایی را از دست بدهد.
شماری از دانشمندان لهستانی بررسی کرده اند که آیا عصاره آویشن می‌تواند سبب ماندگاری روغن آفتابگردان در دما‌های مختلف شود یا خیر. آن‌ها سپس پیشنهاد کرده اند آویشن یک آنتی اکسیدان قوی برای تثبیت روغن آفتابگردان محسوب می‌شود.
فواید آویشن برای رفع مشکلات پوستی
تیمی از دانشگاه ادیس بابا در اتیوپی پژوهشی را برای ارزیابی فواید درمانی «کرم عصاره بابونه ۱۰ درصد» و «کرم ضد قارچ ۳ درصد آویشن» برای درمان بیماری‌هایی مشابه اگزما به انجام رساندند.
آن‌ها سپس اعلام کردند در ۶۶.۵ درصد از افرادی که با «کرم قارچی حاوی روغن ضروری آویشن» تحت درمان قرار گرفتند، درمان و بهبود کامل صورت گرفته است؛ این در حالی است که تنها ۲۸.۵ درصد از افراد دیگری که از داروی دیگری استفاده کردند، بهبود یافتند.
فواید آویشن در از بین بردن آکنه
دانشمندان لیدز انگلستان تحقیقاتی را در خصوص اثر آویشن در روی باکتری‌های ایجاد کننده آکنه به انجام رساندند و طبق آن، دریافتند که ممکن است آویشن در روند درمان آکنه مؤثر باشد.
در این تحقیقات آن‌ها ثابت کردند تأثیر ضد باکتریایی آویشن از غلظت‌های استاندارد «بنزوئیل پروکساید» - ماده‌ای فعال در اکثر کرم‌ها و لوسیون‌های ضد آکنه- قوی‌تر است.
جدای از آن، «بنزوئیل پروکساید» باعث سوزش و تحریک پوست می‌شود و این بدان معنی است که ممکن است «تنتور آویشن» راه حل بهتری در درمان آکنه باشد و عوارض جانبی کمتری خواهد داشت.
نابود کردن پشه ببری
پشه ببری، بومی مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری آسیای جنوب شرقی است. از دهه ۱۹۹۰، این حشره در سراسر جهان گسترش پیدا کرده است. پشه ببری حامل «ویروس نیل غربی» تب زرد، «انسفالیت سنت لوییس»، «تب دنگی» و «تب چیکونگونیا» است.
یک تیم تحقیقاتی در دانشگاه ملی چونگباک کره جنوبی اعلام کردند که ترکیبی از تیمول، آلفا ترپینن و کارواکرول که از گیاه آویشن استخراج می‌شوند در کشتن لارو‌های پشه ببری موثر بوده است.
موارد استفاده از آویشن در تاریخ
مردمان باستان، علاوه بر استفاده از این ماده برای درمان بسیاری از بیماری ها، از این گیاه برای اهداف دیگری نیز استفاده می‌کردند.
به عنوان مثال مصریان باستان از آویشن به عنوان «مایع مومیایی» استفاده می‌کردند؛ همچنانکه در یونان از آن به عنوان «بخور در معابد» استفاده و نیز به آب‌های حمام اضافه می‌شد.
رومیان باستان نیز از آویشن به عنوان «طعم دهنده پنیر» استفاده می‌کردند؛ همچنانکه آن‌ها از این گیاه به عنوان درمانی برای افراد خجالتی یا آن‌ها که مبتلا به غم و افسردگی بودند، استفاده می‌کردند.
توصیه بقراط
بقراط، حکیم وطبیب بزرگ یونانی که امروزه از آن به عنوان «پدر پزشکی غرب» یاد می‌شود و در فاصله ۴۶۰ قبل از میلاد تا ۳۷۰ قبل از میلاد زیست می‌کرده، توصیه کرده از آویشن برای درمان بیماری‌های دستگاه تنفسی استفاده شود.
همچنین در زمانی که طاعون سیاه در ۱۳۴۷ تا ۱۳۵۱ میلادی (قرن چهاردهم میلادی) اروپا را درنوردید، مردم برای محافظت از خود، لباس‌هایی از آویشن به تن می‌کردند.
سایر موارد استفاده از آویشن
از برگ‌های تازه آویشن می‌توان در چای و پخت و پز استفاده کرد؛ همچنانکه می‌توان آن را در میان لایه‌های پارچه قرار داد تا از پارچه در برابر حشرات محافظت کند؛ چرا که اسانس آویشن که به آن «روغن آویشن» گفته می‌شود، حاوی ۲۰ تا ۶۰ درصد «تیمول» است که باکتری‌ها و حشرات مضر را هدف قرار می‌دهد.
همچنین از روغن آویشن می‌توان در ساخت مواد مختلف از جمله صابون معطر، دئودورانت‌ها (ضد تعریق) استفاده کرد. روغن آویشن همچنین ماده‌ای نگهدارنده برای گوشت‌ها محسوب می‌شود.
انتهای پیام/
نظرات شما