همه داشته‌های پرسپولیس پیش از داربی

با این‌ وجود در نیمه نخست، پرسپولیس یکی از بهترین بازی هایش را در مسجدسلیمان انجام داد.اتفاقاتی که همه برای نخستین بار رخ می داد؛در طول فصل مهدی ترابی بارها کرنر کوتاه به تیر یک فرستاد و سوال این بود چرا از این کرنرها گلی حاصل نمی شود که پاسخ را اسدی داد. آن ارسال‌ها یک بازیکن بالازن حرفه ای می‌خواهد که بلد باشد چگونه بالاتر و سریعتر ضربه بزند. 
این بهترین اسدی سال ۱۴۰۰ بود.نه صرفا به واسطه ۲ گلش که پاس های کوتاه جریان سازش در میانه میدان از او همانی را ساخت که ۲۱ هفته همه منتظرش بودند.
البته اشتباه بزرگ صفایی داور بازی، موجب شد اسدی به شدت در درگیری‌ها افت کند. در صورتی که او خودش توسط بازیکن حریف ، متوقف شد، داور به اشتباه خطایش را اعلام و کارت زرد نشانش داد. از ترس دریافت کارت زرد دوم، اسدی بعد از آن حادثه، عملا در درگیری ها شرکت نکرد و همین موجب افت کیفی اش شد.
احمد نورالهی چندسال نیمکت نشین بود تا سرانجام توانست هافبک دفاعی مورد نظر برانکو شود. قرمزها باید این صبر را در مورد اسدی داشته باشند. طبیعتا با ادامه این روند، او در آینده می تواند بسیار بهتر شود. زمان و توجه می خواهد پس بهتر است، یحیی به او بیشتر اعتماد کند. او هم شوتزن است و هم سرزن قابل. اگر بتواند در بازیسازی و وظایف تدافعی، پیشرفت کند، آن وقت پرسپولیس صاحب یک بازیکن ممتاز شده است. تا امروز سرلک از تمدید قرارداد خودداری کرده و  هواداران عینا به یاد اتفاق سال قبل کنعانی و نورالهی افتادند. این بار باید نشانه ها را جدی گرفت و از قبل فکر خیلی چیزها را کرد.

*معمای  خط دفاع و دروازه

حامد لک وضعیتی مشابه و حادتر از اسدی دارد. چند اشتباه متوالی او را تا مرز فروپاشی روانی پیش برد.اگر رادو روی نیمکت بود، شاید، حامد  دیگر رنگ میدان را هم نمی دید. اما رادو رفت و پرسپولیس نتوانست گلر مناسبی را جذب کند. احمد گوهری در مسجد سلیمان باز هم متزلزل نشان داد. روی گل دریافتی، زاویه را نبست و شیرجه خلاف جهت رفت. در دقیقه  ۸۸ هم خوش شانس بود که ضربه سر بازیکن نفت با فاصله اندک از کنار تیر دروازه گذشت که اگر در چارچوب بود، پرسپولیس با شوک ویران کننده تساوی به تهران باز می‌گشت. پس عقلانیت حکم‌ می‌کند، در داربی سرنوشت ساز، یحیی دست کم برای آخرین مرتبه، به حامد لک فرصت بدهد. این دیدار می تواند هم تولد مجدد لک باشد هم روز کم شدن فاصله دو تیم به ۳ امتیاز.
اگر هم اتفاق دیگری مثل شکست رخ داد که حقیقتا تکلیف طرفین مشخص می شود. لک را می تواند راحت تا آخر فصل روی نیمکت بنشاند و با توجه به ۹ امتیاز اختلاف با صدر، هوادار تیم هم دیگر منتظر معجزه باقی نمی ماند. از این رو شاید، یحیی با توجه به تزلزل گوهری، برای آخرین بار، به تیمش و لک یک فرصت بازگشت تاریخی بدهد. لک پیش از این در لیگ قبل و آسیا، توانمندی اش را ثابت کرد و حالا زمان تکرار آن بزرگی از دست رفته است. قهرمانی های این دستی اغلب با یک شگفتی، عجیب همراه است و شاید برای قرمزها، بازگشت حامد لک آن اتفاق بکر باشد. چه کسی می داند.

*خط دفاع و یک پرسش مهم

اما موضوع مهم بعدی، در مورد خط دفاعی قرمزهاست. بزرگ‌ترین تفاوت امروز پرسپولیس با فصول گذشته به همین خط برمی گردد. مثلث شجاع، کنعانی و سید جلال به تناوب در میانه خط چهار نفره قرار می گرفتند و با  برتری محض و کمترین اشتباه، فتح جام های متوالی را سبب می شدند. دو‌ نفر اول رفتند تا تنها سید ۴۰ ساله بماند.
در مسجد سلیمان، پرسپولیس جلوی یکی از ضعیف ترین خطوط حمله لیگ برتر، ۳ بار تا آستانه فروپاشی پیش رفت. در دو صحنه هنانوف و نعمتی اشتباه فردی داشتند و در دفعه سوم توپ درون دروازه جا گرفت.
تجربه بازی‌های گذشته نشان داده که سیدجلال و هنانوف، قابل اعتمادترین زوج نسبت به حالات دیگر است. یحیی بواسطه داربی به سیدجلال استراحت داد اما متوجه شد، علی نعمتی کنار هنانوف شکننده و آسیب پذیر است. 
این ۲ علاقه مند به بازیسازی از زمین خودی اند اما فاقد تبحر ویژه تکنیکی برای این کار هستند. هر دو در کنترل توپ در سرعت بالا (استپ) ضعف دارند و گه گاه توپ از پاهایشان جدا می شود. سپس هنگام پاس دادن، با کمترین دقت و نازل ترین سرعت، توپ را به بازیکن کناری می دهند که اگر مهاجمان حریف خوب پرس کنند، به راحتی قادر به خلق موقعیت هستند.
برعکس در فصول قبل شجاع و کنعانی در این موارد تبحری خاص داشتند و بعضا با پاس بلند، موقعیت گل برای مهاجمان  خودی ایجاد می کردند، این پاس ها تاکتیک تیم پرس کننده را مختل می کرد و حریف از ترس این انتی تاکتیک با حداقل مهاجم پرس می کرد.
حالا بدون سیدجلال این خط حقیقتا غیر قابل اعتماد است. برای فصل بعد شایعه جذب پورعلی گنجی و شجاع و حتی احتمال بازگشت کنعانی مطرح است، اما فعلا کار پرسپولیس بدون آنها باید پیش برود. پس جایی برای رویا باقی فعلا نیست.
با توجه به دیدارهای گذشته احتمالا برای داربی، بهترین زوج میانی، همان حسینی و هنانوف باشند که کنارشان رامین و آقایی را می‌بینند.

*تهاجمی یا دفاعی؟
پرسپولیس اگر می خواهد سال ۱۴۰۰ را امیدوارانه تمام کند و برای سال ۱۴۰۱ کماکان مدعی کسب جام به شمار برود، چاره ای ندارد جز بهترین نمایش تدافعی در آخرین دیدار سال. روزی که آنها حق هیچ اشتباهی ندارند و در صورت موفقیت، بهترین عیدی را به هواداران خواهند داد.

استقلال پیشتر در ۲ بازی فوق‌حساس خانگی برابر سپاهان‌ و گل گهر نشان داد که چگونه قادر است با کمترین حمله به بیشترین خواسته برسد. 
اگر یحیی و پسرانش می خواهند قطار قدرتمند و به ظاهر «آسیب ناپذیر» صدرنشین را با چالش جدی و اساسی مواجه سازند، هیچ چاره ای ندارند جز خلق اولین و صد البته مهمترین شکست استقلال در لیگ جاری . 

شاید مساوی کماکان شانس قهرمانی را برای قرمزها زنده نگه دارد، اما با توجه به روند شکست ناپذیری استقلال، آنها باید هدف بزرگ‌تری را در ذهن بپرورانند و آن تحمیل اولین شکست فصل است که اگر این اتفاق در داربی رخ دهد، طبیعتا ترکش‌های مخرب‌تری را در هفته های آتی برای آبی‌ها به‌همراه دارد. اما این ماموریت مشکل، انجام نخواهد شد جز با ارائه بهترین نمایش سال از سوی گلر و مدافعان تیم قرمزپوش. شبیه یک قمار است که برنده همه چیز را باهم می گیرد و بازنده همه را باهم از دست می دهد.
البته یادمان نرود این قمار شدنی نیست مگر با ۲۰۰ درصد شهامت خالص روی میز.