علاقه به انقلاب را ثابت کرد

 سال ۵۶ آفتاب وجود پدر غروب کرد و او را تنها گذاشت و ازآن‌پس به همراه مادر به قم هجرت کرد و در کارخانه‌ای مشغول کار شد. با فرارسیدن روزهای پرشور انقلاب نیز در کنار مردم در راهپیمایی‌ها و تظاهرات بر ضد رژیم شاه شرکت می‌کرد و به حضرت امام (ره) و اجرای دستورات ایشان علاقه داشت.

 او که از کودکی روح خود را با سختی‌ها سازگار نموده بود، با شروع جنگ تحمیلی به خدمت سربازی لازم شد و دوره آموزشی را در آموزشگاه ژاندارمری نوده به پایان رساند و سپس به پاسگاه ژاندارمری الیگودرز انتقال یافت، پس از یک ماه داوطلبانه به جبهه کردستان رفت تا همچون مولا و سرور آزادگان امام حسین علیه‌السلام، با نثار جان خویش از آرمان‌های اسلام و انقلاب پاسداری کند.

 عاقبت در روز بیست و هشتم فروردین‌ماه ۱۳۶۱ در کردستان در درگیری با ضدانقلاب به لقاءالله پیوست.

 در قسمتی از وصیت‌نامه شهید صفرعلی ملکی آمده است: وصیت من به تمام مسلمانان این است که شهادت در راه خدا عمل به عهد حدیث که اولاد آدم باخدا بسته‌اند.