چرا «ویلموتس» می‌تواند همان چیزی باشد که تیم‌ملی می‌خواهد؟
سرمربی بلژیکی میان همه گزینه‌های موجود بهترین، دردسترس‌ترین، باکیفیت‌ترین و امیدوارکننده‌ترین است. حالا یک سوال بزرگ مطرح می‌شود، گزینه‌های فدراسیون ناکارآمد بوده‌اند یا ویلموتس واقعا سرمربی ایده‌آلی است؟
او 12 سال در تیم ملی بلژیک حضور داشت و در 70 بازی ملی 28 گل به ثمر رساند که 5 گل آن مربوط به جام های جهانی 1998 و 2002 بود. در جام جهانی 98 فرانسه در جریان تساوی 2-2 بلژیک و با سرمربیگری ژرژ لیکنز در برابر مکزیک، هر دو گل بلژیک را ویلموتس به ثمر رساند. چهار سال بعد و در جام جهانی 2002 هم در هر سه دیدار مرحله گروهی، بلژیک توانست دروازه‌ی هر سه تیم ژاپن، تونس و روسیه را باز کند. در کشورش به او لقب «گاومیشِ دانگلبرگ» را داده بودند، همان جایی که او متولد شد. در شالکه هم لقب «خوک جنگی» به نام ویلموتس نشسته بود. صحبت از شالکه شد، او در دو مقطع زمانی، مجموعا برای شش سال عضو شالکه بود و در سال 2003 با این تیم از دنیای فوتبال خداحافظی کرد.
با این حال خوک جنگی ترجیح داد پس از پایان دوران فوتبالش، وارد سیاست شود. در انتخابات فدرال بلژیک در سال 2003 او که عضوی از حزب محافظه کار فرانسوی زبانِ جنبش اصلاح طلب بلژیک بود، به عنوان سناتور پارلمان انتخاب شد؛ دوران سیاست‌ورزی به زیبایی روزهای فوتبالی او نبود و در نهایت در سال 2005 در حرکتی اعتراضی از سمت خود استعفا کرد. چهار سال بعد، ویلموتس به تیم ملی بلژیک رسید. در ابتدا دستیار دیک ادووکات و سپس ژرژ لیکنز (درست خواندید، سرمربی فعلی تراکتورسازی) بود اما پس از ناکامی در صعود به رقابت های یورو 2012 فدراسیون فوتبال بلژیک ژرژ لیکنز را اخراج کرد تا ویلموتس به تنهایی مرد شماره یک نیمکت بلژیک باشد.
او در تیم ملی خودش را ثابت کرد. در راه جام جهانی 2014 شیاطین سرخ قاره سبز در گروهی دشوار با کرواسی، صربستان، اسکاتلند، ولز و مقدونیه هم گروه بودند. بازی های باکیفیتی که ویلموتس از بلژیکی‌ها گرفت، در نهایت آن‌ها را به عنوان تیم اول به جام جهانی رساند. مارک ویلموتس به عنوان آخرین گلزن بلژیکی‌ها در جام جهانی توانسته بود کشورش را پس از 12 سال به جام جهانی برساند. نتایج بسیار خوب بلژیک و ویلموتس، اوضاع آن‌ها را در رده‌بندی فیفا دگرگون کرد. در جریان قرعه کشی جام جهانی 2014، بالاتر از هلند، انگلستان، ایتالیا، فرانسه و پرتغال، این بلژیکی‌ها بودند که به عنوان یکی از سرگروه های گروه های هشت گانه انتخاب شدند. در جام جهانی هم در گروه هشتم با قرار گرفتند تا در کنار روسیه، الجزایر و کره جنوبی با قرعه‌ای بسیار ساده مواجه شوند. بلژیک ویلموتس با سه برد با حداقل اختلاف در مرحله گروهی از دور گروهی صعود کرد. شکست 1-2 آمریکا پس از 120 دقیقه، بلژیکی‌ها را در مرحله یک‌چهارم نهایی به آرژانتین رساند که با تک گل زودهنگام هیگواین همه چیز به پایان رسید.
در یورو 2016 هم اوضاع ایده‌آل به نظر می‌رسید، این بزرگترین فرصت تاریخ فوتبال بلژیک بود. مردان ویلموتس احتمالا طلایی‌ترین نسل تاریخ فوتبال کشورشان را می‌دیدند و این یعنی او باید بلژیک را قهرمان اروپا می‌کرد. بلژیک در گروه پنجم با ایتالیا، جمهوری ایرلند و سوئد هم گروه شد و در نهایت به عنوان تیم دوم از گروهش صعود کرد. آن‌ها مجارستان را با 4 گل شکست دادند اما در مرحله یک چهارم نهایی، شیاطین سرخ قربانی اژدهای ولز شد. ولز آماده و باانگیزه با یک مسابقه دیدنی از پس بلژیک ویلمتوس برآمد تا کار خوک جنگی در بلژیک به پایان برسد.
او در سال 2017 به عنوان سرمربی ساحل عاج انتخاب شد اما درباره نتایج ناامیدکننده او در ساحل عاج اندکی به غلط روایت شده است. ساحل عاجی‌ها پس از تغییر نسلی که داشتند، هنوز به ترکیب ایده‌آلی دست پیدا نکرده بودند و البته که حضور دیرهنگام ویلموتس هم کمکی به آن‌ها نکرد. ساحل عاج با نسل جدیدی مواجه بود که هیچ رهبری نداشت و بازیکنان جوانش، درگیر حاشیه‌هایی بودند که بیشتر برای تیم‌های باشگاهی است تا تیم‌های ملی. ویلموتس در شش مسابقه باقی‌مانده تا پایان انتخابی جام جهانی روسیه هدایت فیل‌های نارنجی را بر عهده داشت که با آمار نه چندان جذاب یک پیروزی، یک مساوی و چهار شکست از سمت خود اخراج شد. آخرین شکست او مقابل مراکش بود، تیم آماده اروه رنار بهترین تیم قاره آفریقا نام داشت و ترکیبی بسیار غنی‌ای را در برابر خود می‌دید.
آیا مارک ویلموتس در ایران موفق می‌شود؟
پاسخ دادن به این سوال بستگی به وضعیت فدراسیون فوتبال ایران دارد. این که آن‌ها به سرمربی جدیدشان ایمان دارند یا همه چیز قرار است فقط سطحی و موقت باشد. ویلموتس می‌تواند تیم ملی ایران را به روزهای خوبی برساند. او استاد صعود از بازی‌های انتخابی است، پس از سال‌ها کشورش را به جام جهانی رسانده، در یورو به یک تیم جادویی باخته و حضور نصفه و نیمه‌اش در ساحل عاج بیشتر به ضرر کارنامه‌اش بوده است. این یعنی ویلموتس باید با دید باز و اطمینان به ایران سفر کند. مرد بلژیکی نیاز دارد همان فوتبال روان و مطمئنش را به ایران بیاورد تا به همه ثابت کند چرا در تیم ملی ساحل عاج به او کم‌لطفی شد.
در روزهایی که فدراسیون نتوانست رنار را به تهران بیاورد، برانکو علاقه‌ای به ترک پرسپولیس نداشت و گزینه‌های دیگر هم پیشنهادهای ایران را رد می‌کردند، ویلموتس یک گزینه ایده‌آل است. او از دیک آدووکات، ژرژ لیکنز و هر گزینه عجیب دیگری جوان‌تر است و این یعنی انگیزه زیادی برای حضور در تیم ملی ایران خواهد داشت. ویلموتس می‌تواند در ایران نتایج خوبی بگیرد، به شرطی که فدراسیون هم به او کمک کند تا شرایط به خوبی کنترل شود. در شرایط فعلی، ویلموتس بهترین گزینه موجود است.
انتهای پیام/
نظرات شما