میزبانی امیدوارکننده،تماشاگرانی نگران‌کننده

میزبانی از یک رقابت بین‌المللی و ورزشی زوایای پنهان زیادی دارد. از استقبال گردشگران تا تغییرات ساختاری در معیارهای توسعه اقتصادی و سیاسی، همه بیانگر ارزش میزبانی کشورها از رقابت‌های جهانی است. اتفاقی که خیلی هم برای ایران و والیبالش تازه نیست.
حالا که ایران قطب مهم والیبال جهان است، میزبانی از مسابقات این رشته به یک عادت تبدیل شده است. ارومیه در چند سال اخیر حرف‌های زیادی در والیبال داشته و بالاتر از تهران، حالا قطب والیبال ایران است. افتخاری که از تیم های لیگ کشورمان تا لژیونرها و امکانات را شامل می‌شود و واقعا ستودنی است. بنابراین میزبانی امسال از لیگ جهانی والیبال هم اتفاق جدیدی برای ارومیه‌ای‌ها نبود.

این میزبانی همچون سکه‌، دو روی متفاوت دارد. روی نخست آن استقبال تماشاگران، بهره‌مندی از امتیاز میزبانی، نشان دادن توانایی‌های ورزشی ایران، احیای یک اتمسفر تماشایی و حرف را به عمل تبدیل کردن است اما روی دوم آن، تا حدودب نگران‌کننده. ایران سیستم ویدیوچک خوبی ندارد، فارغ از کیفیت پایین دوربین‌های تصویربرداری، فناوری «چشم عقاب» باز هم به ایران تحویل داده نشده و همین باعث شده این روزها فاصله زیادی با سایر کشورهای جهان پیدا کند.اما آنچه در ارومیه بیشتر از همه این ها نوی چشم زد رفتار عجیب بعضی از تماشاگران ایرانی بود.‌ در ابتدا تعدادی حساب کاربری که به نظر می‌رسید ربات باشند، زیر پست‌های بازیکنان تیم ملی لهستان جملاتی را نوشتند که بوی تفرقه می داد و به هیچ عنون زیبنده نبود.پس از آن هم استقبال بیش از حد هواداران ایرانی از والیبالیست‌های ملی‌پوش باعث مصدومیت شدید آن‌ها شد که هر دو اتفاق تلخ و باورنکردنی بود!
ایران تنها کشوری است که در لیگ جهانی والیبال دو هفته میزبان است. ملی‌پوشان هفته آینده هم در اردبیل حاضر خواهند بود و خیلی ها امیدوارند تا اتفاقاتی که در ارومیه افتاد این بار در اردبیل تکرار نشود.اتفاقاتی که باعث نشود تا میزبانی شیرین و ارزشمند به حواشی تلخ تبدیل شوند.