به گزارش پایگاه خبری تحلیلی قم فردا، چیز‌هایی که مردم علاقه وسواس‌گونه به آن‌ها دارند معمولاً قابل پیش‌بینی هستند؛ ممکن است مردم نسبت به وزن خود یا اینکه چقدر پول دربیاورند و اینکه چطور آن را بیشتر کنند نیز رفتاری وسواس‌گونه و غیرطبیعی داشته باشند. در بسیاری از کشور‌ها مردم به دنبال راه‌هایی برای حل این مشکلات هستند. با این وجود برخی کشور‌ها کشش وسواسی نسبت به برخی چیز‌ها را به مرحله‌ای تازه برده و وسواس‌ها و تمایلات همگانی متفاوتی را ایجاد کرده اند که به هیچ عنوان طبیعی و معمول نیستند. در ادامه این مطلب می‌خواهیم شما را با کشور‌هایی آشنا کنیم که به یک چیز خاص عادت وسواس‌گونه دارند.

۹- روس‌ها به لبخند نزدن علاقه شدیدی دارند

روس‌ها در لبخند زدن زیاد خوب نیستند. یک روانشناس به نام کیوبا کیرس در آکادمی علوم لهستان آزمایشی در این مورد انجام داد. او در مطالعه خود از هزاران نفر از ۴۴ کشور مختلف خواست که به ۸ تصویر از چهره‌های در حال لبخند زدن و بدون لبخند نگاه کنند و سپس نظر خود در مورد هوش و صداقت آن‌ها بیان نمایند. وقتی که نتایج مورد بررسی قرار گرفت، مشخص شد که روس‌های شرکت کننده در تحقیق، ادعا کرده بودند که افرادی که در تصاویر لبخند می‌زدند از لحاظ هوش و صداقت در کمترین جایگاه قرار دارند.

همچنین مطالعه او نشان داد که هرچه جامعه‌ای فاسدتر باشد احتمال این که لبخند کمتر ارزشمند انگاشته شود و شخص لبخند زننده غیرقابل اعتماد دانسته شود بیشتر است؛ و نکته جالب این است که روسیه یکی از کشور‌های دارای بیشترین مقدار فساد در جهان است. در رده‌بندی کشور‌های دارای بیشترین فساد در بخش عمومی در سال ۲۰۱۷، روسیه در رتبه ۱۳۵ در میان ۱۸۰ کشور جهان قرار گرفت.

۸- مردم پاراگوئه به رییس جمهور فراموش‌شده ایالات متحده علاقه وسواس‌گونه دارند

بسیاری از روسای جمهور ایالات متحده اگر چه سال‌ها از مرگشان می‌گذرد، اما همچنان مشهور هستند؛ اشخاصی مانند آبراهام لینکلن، فرانکلین روزولت و جان کندی. اما مردم پاراگوئه یکی از روسای جمهور ایالات متحده که سال‌ها پیش از دنیا رفته و در هیچ کجای جهان و حتی خود ایالات متحده نیز چندان شناخته شده نیست، را به خوبی می‌شناسند. نام او روثرفورد بی هیز است که از سال ۱۸۷۷ تا ۱۸۸۱ رییس جمهور ایالات متحده بود.

این علاقه وسواس‌گونه گیج کننده است مگر اینکه بدانید که در دهه ۱۸۶۰، پاراگوئه در مقابل اتحادی از سه کشور آرژانتین، برزیل و اروگوئه جنگید. همانطور که انتظار می‌رفت این جنگ برای پاراگوئه خوب پیش نرفت و این کشور بخش‌های زیادی از خاک خود را به برزیل و آرژانتین واگذار کرد. بعد از جنگ دولت آرژانتین ادعای مالکیت بخش وسیعی از مناطق غیرمسکونی و وحشی شمال پاراگوئه که چاکو نام داشت را کرد. در روزگاری که نه سازمان مللی بود و نه دادگاه بین‌المللی، دو کشور از ایالات متحده خواستند که این معضل را حل نماید و رییس جمهور هیز به نفع پاراگوئه حکم داد. بدین ترتیب پاراگوئه یک شهر و یک تیم فوتبال را به نام این رییس جمهور نامگذاری کرد. آن‌ها تصویر صورت هیز را روی تمبر‌های خود چاپ کرده و مجسمه‌ای از او در حیاط یک مدرسه ابتدایی در شهر ویلا هیز نصب گردید. در حالی که در خود ایالات متحده فردی فراموش شده است، اما هیز به عنوان یک قهرمان در قلب و ذهن مردم پاراگوئه جای دارد.

۷- عابرین پیاده در چین به عبور از مناطق ممنوعه علاقه دارند

عبور از عرض خیابان در چین کمی پیچیده است. برای مثال، اگر از مسیر ممنوعه‌ای از عرض خیابان عبور کنید و نه از مسیر خط‌کشی شده مخصوص عابرین پیاده، مقامات عکس شما را روی صفحات نمایش بزرگ سطح شهر به عنوان افراد متخلف منتشر خواهند کرد. اگر بخواهید این عکس برداشته شود دو انتخاب دارید: یا به مدت ۲۰ دقیقه به یک افسر پلیس کمک کنید یا مقداری جریمه بپردازید.

در شهر دای، ایستگاه‌های زرد روشنی نصب شده که پای افراد متخلف را با اسپری رنگ می‌کنند. این سیستم با سنسور‌های لیزری کار می‌کند. اگر زودتر از موعد مقرر از روی خط عابر پیاده عبور کنید پای شما رنگ خواهد شد. علاوه بر این، ایستگاه‌های مذکور به تکنولوژی تشخیص چهره مجهز است و خیلی زود تصویر شما را روی صفحه نمایش بزرگی که در کنار تقاطع قرار دارد به نمایش عموم می‌گذارد. در سال ۲۰۱۳ این سیستم در بیش از ۲۶۰هزار مرکز کنترل ترافیک در سطح چین نسب شد.

۶- ایسلندی‌ها شیفته شیرین‌بیان هستند

ایسلند با جمعیتی حدود ۳۴۰هزار نفر با عنوان سرزمین شیرین‌بیان شناخته می‌شود. مردم این کشور علاقه‌ای دیوانه‌وار به شیرین بیان دارند به طوری که در تمام پمپ بنزین‌ها و سوپرمارکت‌ها انواع آب نبات با مزه شیرین‌بیان سیاه یافت می‌شود. بستنی فروشی‌ها نیز بستنی شیرین‌بیان نرم سرو می‌کنند که می‌تواند با یک لایه سخت از همین گیاه پوشانده شود. همچنین به طور عام، مردم ایسلند علاقه دارند شکلات را در ترکیب با شیرین‌بیان بخورند. آن‌ها مقدار بسیار زیادی پودر شیرین‌بیان، کشمش با لایه‎ای از شیرین‌بیان و آدامس و شکلات با پوشش این گیاه دارند.

اما دلیل این همه علاقه وسواس‌گونه به شیرین‌بیان در ایسلند چیست؟ در دورانی که اولین مردمان در ایسلند اقامت کردند پرورش گیاه در زمین خشک و آب و هوای سرد این منطقه تقریباً غیرممکن بود. همچنین به دلیل آب‌های یخ زده‌ای که در اطراف وجود داشت وارد کردن مواد نیز بسیار دشوار و خطرناک بود. اما در این میان گیاه شیرین‌بیان به راحتی در این شرایط رشد می‌کرد و خیلی زود جای همه چیز را برای ایسلندی‌ها گرفت.

۵- همه آلمانی‌ها یک فیلم کوتاه بریتانیایی کمتر شناخته‌شده را می‌شناسند

هر ساله در روز قبل از کریسمس، بیش از ۱۷میلیون آلمانی (۲۱درصد از جمعیت کشور) دور تلویزیون‌های خود جمع می‌شوند تا یک کمدی ۱۸دقیقه‌ای مربوط به دهه ۱۹۶۰ تلویزیون بریتانیا به نام «شام برای یک نفر» (Dinner For One) را تماشا کنند. داستان این کمدی در یک مهمانی شب رخ می‌دهد. یک پیرزن دوستانش را برای جشن تولد ۹۰ سالگی‌اش به شام دعوت می‌کند. مشکل این است که این دوستان سال‌هاست مرده‌اند. از این رو پیشخدمت او مجبور است نه تنها غذا آماده کند بلکه نقش هر یک از دوستان او را نیز بازی نماید که باعث وقوع اتفاقاتی خنده‌دار می‌شود. این سنت تلویزیونی عجیب که دهه‌هاست در آلمان رواج دارد باعث شده که عبارت آلمانی خاص و بازی‌هایی با ارتباط با این کمدی در آلمان شکل گیرند.

۴- مردم تایوان علاقه خاصی به ماشین‌های برداشتن اسباب‌بازی دارند

در تایوان ماشین‌های برداشت اسباب‌بازی بر کشور حکومت می‌کنند به طوری که تنها در سال گذشته بازی‌های این چنینی در تایوان سه برابر شده‌اند. به ادعای وزیر تجارت تایوان، در هر دو سوپرمارکت این کشور یکی از این دستگاه‌ها وجود دارد به طوری که در سال‌های اخیر به بزرگترین منبع درآمد مالیاتی تایوان در صنعت سرگرمی تبدیل شده‌اند. افزایش تعداد این دستگاه‌های بازی به نحوی بوده که بانک مرکزی این کشور را نیز وادار به عکس‌العمل کرده تا با تولید سکه‌های بیشتر به تقاضای بالا برای سکه مورد استفاده در این دستگاه‌ها پاسخ دهد.

جوایز موجود در این دستگاه‌ها تنها به عروسک‌های حیوانات خلاصه نمی‌شود، زیرا اخیراً از اقلامی مانند سشوار، لباس زیر زنانه و حتی سبزیجات نیز به عنوان جایزه شانسی استفاده می‌شود. بخش از این علاقه به دلایل اقتصادی باز می‌گردد، زیرا درآمد‌ها در تایوان نسبتاً ثابت بوده و قیمت این دستگاه‌های بازی نیز بسیار پایین است. بدین ترتیب مردم برای افزایش درآمد‌های خود به این دستگاه‌ها به چشم یک سرمایه‌گذاری خوب نگاه می‌کنند، در حالی که کسانی که از این دستگاه‌ها استفاده می‌کنند آن‌ها یک وسیله سرگرمی ارزان قیمت می‌بینند. بدین ترتیب این یک بازی برنده-برنده یا بدون برنده است.

۳- آرژانتینی‌ها به روانکاوی وسواس دارند

آرژانتینی‌ها کاناپه را دوست دارند، و به طور خاص دراز کشیدن روی آن را. در آرژانتین به ازای هر ۱۹۴ نفر یک روانکاو وجود دارد که آن‌ها را با اختلاف در این زمینه در صدر کشور‌های جهان قرار داده است. فنلاند با ۵۷ روانکاو برای هر ۱۰۰هزار نفر در رتبه دوم قرار گرفته است. روانکاوی برای هر شخص معمولی در آرژانتین چنان مهم است که رییس جمهور کنونی کشور نیز مردم را به رفتن نزد روانکاو تشویق می‌کند. دولت این کشور بر این باور است که روانکاوی و مراجعه به روانپزشک برای باز کردن در ثبات اقتصادی کشور و کاستن از تورم بالا در آرژانتین حیاتی است.

کارشناسان بر این باورند که احساس نیاز آرژانتینی‌ها به رفتن نزد روانکاو و سردرآوردن از عمق روان خود از این موضوع نشأت می‌گیرد که اغلب آن‌ها از خانواده‌هایی هستند که از اسپانیا و ایتالیا به این کشور مهاجرت کرده‌اند. در واقع آن‌ها با مشکلات هویتی مواجهند. در دهه ۱۹۹۰، یک عبارت مشهور در مورد مردم این کشور بدین مضمون وجود داشت: «آرژانتینی‌ها ایتالیایی‌هایی هستند که اسپانیایی صحبت کرده، مانند فرانسوی‌ها رفتار کرده و فکر می‌کنند بریتانیایی هستند».

۲- مردم استرالیا شیفته القاب هستند

همه ما از دادن القاب به افراد و فعالیت‌ها لذت می‌بریم. برای مثال هر یک از مواد مخدر ده‌ها اسم در میان افراد متخصص دارد، اما در این میان بهترین القاب متعلق به استرالیایی‌هاست که علاقه خاصی به نسبت دادن القاب به چیز‌ها دارند. بر اساس دیکشنری‌های آکسفورد، مشهورترین واژه ابداع شده در قرن بیست و یکم توسط استرالیایی‌ها به ما عرضه شده است: «سلفی». استرالیایی‌ها آمبولانس را آمبو و گوشی‌های همراه را موبو می‌نامند. در واقع آن‌ها هر واژه جمعی را به شکل کوتاه شده ادا می‌کنند. برخی بر این باورند که علاقه استرالیایی‌ها به القاب به ارزش‌های ملی مردمان این کشور مانند دوستی، نزدیکی، غیررسمی بودن و همبستگی آن‌ها با دیگر مردم کشور بازمی‌گردد.

۱- دانمارکی‌ها همیشه می‌خواهند راحت باشند

هنر دانمارکی «hygge» یک وسواس ملی در این کشور است که از واژه «hugga» متعلق به قرن شانزدهم این کشور نشأت می‌گیرد. مردم دانمارک علاقه زیادی به راحت بودن و لذت بردن دارند. در فصل زمستان این هنر دانمارکی در بالاترین حد خود قرار دارد. هوا سرد و ناخوشایند بوده و شرایط بیرون مانع از حس hygge می‌شود، اما در داخل خانه کنار شومینه، با جوراب‌های پشمی و هات چاکلت و لیوانی شیر در دست، شرایط بسیار آرام‌بخش و راحت است. این علاقه به آرامش و راحتی باعث شده که در رده‌بندی شادی در مقیاس جهانی، مردم دانمارک پس از فنلاندی‌ها در رتبه دوم شادترین مردم جهان قرار داشته باشند.

انتهای پیام/