به گزارش پایگاه خبری تحلیلی قم فردا، تیم ملی دوچرخه سواری پیست کشورمان دست خالی تر از هر زمان از رقابت های قهرمانی آسیا به ایران بازگشت. تیم ملی دوچرخه سواری ۳ سال است که نتوانسته در رقابت های قهرمانی آسیا حرفی برای گفتن داشته باشد و گویا مسئولان ورزشی خیلی هم نگران این رشته پر مدال المپیکی نیستند! با کسب مدال طلا در رقابت های قهرمانی آسیا ملی پوشان دوچرخه سواری می توانستند به طور مستقیم راهی المپیک شوند، اما آخرین شانس خود را از دست داده و ضعیف ترین نتیجه از کسب کردند.

مدتی است که فدراسیون برای  تیم های ملی رو به جوان گرایی آورده است، اما گویا جوان گرایی هم تاثیری روی کسب نتایج بهتر نداشته است. در هر صورت تیم ملی دوچرخه سواری کشورمان المپیک ۲۰۲۰  را از دست داده و فقط یک سهمیه، آن هم از طریق رنکینگ جهانی به ایران داده می شود که البته در المپیک های بعدی با چنین وضعیتی این تک سهمیه هم محال خواهد بود.

همه مسئولان از گرانی تجهیزات و نبود پیست چوبی مطلع هستند، اما اینکه کسی قدمی برای رفع مشکلات بر نمی دارد جای تعجب دارد. در هر صورت این مشکلات وجود دارد و به گفته کارشناسان دوچرخه سواری، ایران سال هاست که با چنین مشکلاتی دست و پنجه نرم می کند.

تیم ملی را با پول قرضی راهی قهرمانی آسیا کردیم

در این راستا علیرضا احمدی، مدیر تیم‌های ملی دوچرخه سواری در گفت و گو با خبرنگار ما بیان کرد: ما امسال با سختی فراوان تیم را راهی  رقابت های قهرمانی آسیا کرده و با پول های شخصی و قرض کردن از دوستان تیم را راهی مسابقه کردیم. قمری رئیس فدراسیون دوچرخه سواری پول اعزام تیم را  از خارج  از فدراسیون  تهیه کرد و ما واریزی از سوی وزارت ورزش و جوانان نداربم. رویکرد وزارت ورزش  بر آن است که ورزش های المپیکی امسال در الویت اول قرار دارند تا با هزینه کردن بتوانند سهمیه المپیک۲۰۲۰ توکیو را کسب کنند. 

او گفت: طبق روال هر سال تیم ملی پیست را راهی رقابت‌های قهرمانی آسیا کردیم. هر سال ما حدود ۲۰ الی ۲۵ ملی پوش را راهی مسابقات می‌کردیم، اما امسال در هر رشته فقط یک نفر را اعزام کردیم و  میانگین سنی نفرات اعزامی ۲۳ سال است. از ۲۰ سال قبل مشکل پیست چوبی داریم و تا زمانی که پیست چوبی نداریم، نباید انتظار مدال از این رشته داشت. اگر همین موضوع طی این ۲۰ سال حل می‌شد، ورزش دوچرخه سواری به اینجا نمی‌رسید.  

 

مربی خارجی ماهی ۱۵ هزار یورو دریافت می کند

او عنوان کرد:  تیم فقط یک روز قبل از مسابقات راهی کره جنوبی شد، چرا که  به خاطر کم شدن هزینه های بلیت مجبور شدیم از کشور ثالث خریداری کردیم. به خاطر گرانی  نمی توان  تجهیزات کاملی را برای تیم تهیه کنیم. زمانی که نتیجه های خوبی کسب می کردیم مربی خارجی داشتیم که در آن زمان مربی خارجی علم ما را بالا نمی برد، بلکه از پتانسیل کشورش برای ما استفاده می کرد. در زمانی که یک مربی آلمانی داشتیم، اکثر اردوهای ما در آلمان بود و حتی تجهیزات تیم را با پایین ترین قیمت از طریق رابطه هایی که داشتند تهیه می کردند. اگر بخواهیم چنین مربی را دوباره به ایران بیاوریم، حداقل ماهی ۱۵ هزار یورو از ما دریافت می کند که هزینه بسیار بالایی است و کل بودجه یک سال فدراسیون هزینه مربی خارجی می شود. خرید یک دوچرخه  ساده ۱۵۰ میلیون است و با بودجه فدراسیون خرید آن یک امری نشدنی است

مدیر تیم های ملی اظهار کرد: اگر اعزام به مسابقات صورت می گیرد به خاطر زنده نگه داشتن امید در دوچرخه سواری است. به خاطر مشکلات مالی دوچرخه سواری تیم های باشگاهی خود را از دست داده است. بخشی از سهمیه های المپیک از طریق باشگاه های دوچرخه سواری کسب می شد. اگر قرار باشد با این روند ادامه دهیم، بعید می دانم بتوانیم همین تک سهمیه از رنکینگ جهانی را در دوره های بعد هم داشته باشیم.

برخی منتقدان مسائل شخصی را با انتقادات قاطی می کنند

او گفت: قبول داریم نتایج خوبی کسب نشده است، اما باید به واقعیت هم توجه داشت. برخی منتقدان مسائل شخصی را با منافع دوچرخه سواری قاطی می کنند، چرا که برخی از آن ها منافعشان در دوچرخه سواری تامین نشده است. ما تلاش کردیم کیفیت را بالا ببریم اما حریفان آسیایی روز به روز جایگاه خود را بالاتر می برند. هندوستان که تا ۴ سال پیش از کشور ما عقب تر بوده، به خاطر اینکه کمپ جهانی در کشورش تاسیس و پیشرفت کرده و ۲ سال قهرمان جهان شده است.

انتهای پیام/