در دوران پس از جنگ داخلی آمریکا بسیاری از آمریکایی‌ها عزیزان خود را از دست داده بودند، یک عکاس پیدا شد که مدعی بود می‌تواند ارواح را در عکس‌های خود ظاهر کند. این موضوع به سرعت با استقبال مردم مواجه شد.درک این مسئله دشوار نیست که چرا آمریکایی‌های قرن نوزدهم به جنبش رو به رشد احضار روح علاقه‌مند بودند چرا که شرایط آن دوران اینگونه ایجاب می‌کرد.

هنگامی که عکاسی روح در دهه ۱۸۶۰ ظاهر شد، ایالات متحده در حال خروج از جنگ داخلی بود که باعث از دست رفتن جان ۶۲۰، ۰۰۰ نفر شد. در این هنگام و در شرایطی که جامعه در حال سوگواری بود، آمریکایی‌ها به هر کسی که حتی ارتباطی زودگذر با روح عزیزانشان برقرار می‌کرد اعتماد می‌کردند. افراد بسیاری مدعی شده بودند که می‌توانند احضار روح کنند و واسطه‌هایی بین این جهان و جهان دیگر باشند. اما عکاسی به نام موملر آرزو‌های بسیاری از افراد را برای برقراری ارتباط با مردگان براورده کرد.

پیتر مانسئو، متصدی بخش تاریخ مذهبی آمریکا در موزه ملی تاریخ آمریکا می‌گوید که این اقدام مطمئناً یک کلاهبرداری بزرگ بود، اگرچه او دقیقا نمی‌داند چگونه این عکاس حقه خود را مدیریت کرد. مانسئو می‌گوید: "این یک جنبش واقعی مذهبی بود که برای مردم معنی زیادی داشت ان هم درست زمانی که ملت سوگواری و خسارت می‌کردند. "

برای بسیاری از افراد این سوال مطرح شده است که این کار چگونه امکان پذیر بوده است. پاسخ ساده است احتمالا این عکاس از برخی تقلب‌های ساده در ظهور عکس استفاده می‌کرده که این روز‌ها برای ما که با اصول فتوشاپ آشنایی داریم عادی شده است. اما برای مردم آن زمان بسیار عجیب بوده. بر اساس گزارش‌ها از روش این فرد، به نظر می‌رسد او در ظاهر با هدف آشنایی با روح مرده و در باطن برای تقلب، درخواست یکی از تصاویر مرحوم را می‌کرده و سپس با روش‌هایی خاص خود این عکس را دوباره ظاهر می‌کرده است به شکلی که مثل یک شبح در کنار عکس نزدیکان فرد به نظر برسد.

در روشی دیگر نیز او عکس‌های قدیمی آرشیو خود را روی عکس‌های جدید پیوند می‌زد و مدعی می‌شد این ارواح بیگانه، اقوام افرادی هستند که برای عکس مراجعه کرده اند. نکته دیگر در مورد او تلاش برای متقاعد سازی نزدیکان فرد مرحوم بود. او باید با خرافه‌های بیش از حد یا بی اعتقاد‌ها و بدگمان‌ها می‌جنگید تا ثابت کند تقلب نمی‌کند. جالب است که عده زیادی تصور می‌کردند دوربین او ارواح را ظاهر می‌کند و حتی بار‌ها برای سرقت دوربین وی اقداماتی انجام شد و حتی بسیاری زا افراد تلاش کردند با ارقامی بسیار بالا دوربین وی را خریداری کنند.

البته مدت زمان این نوع عکاسی مکارانه چندان طول نکشید و با شهرت موملر به مرور توجه دیگر عکاسان به ماجرا جلب شد و آنان نیز تلاش کردند بفهمند چگونه می‌توان با این روش ارواح را احضار کرد. روزی عکاس کهنه کار در بوستون وارد دفتر موملر شد و تلاش کرد سر از راز وی دربیاورد. او پس از عکاسی اعلام کرد خودش می‌تواند عکس را ظاهر کند، اما موملر از ورود وی به تاریکخانه به شدت اجتناب می‌کرد.

یک مورد دیگر نیز جالب بود. مردی که از استودیوی موملر بازدید کرده بود یک روح زن را به اشتباه به عنوان همسرش شناخت در حالی که نه تنها زنده بود بلکه اخیراً پرتره وی توسط موملر گرفته بود. از آنجا که اوضاع در بوستون خطرناک می‌شد، موملر در سال ۱۸۶۹ سعی کرد به نیویورک برود، اما او به سرعت دستگیر شد و به جرم کلاهبرداری محاکمه شد. دادستان‌های نیویورک گروهی از متخصصان عکاسی را استخدام کردند تا سر از ترفند‌های عکاسی برای تولید تصاویر ارواح در بیاورند.

با همه تلاش‌های دادستانها، موملر تبرئه شد و به بوستون بازگشت. او از عکاسی احضار روح فاصله گرفت و تلاشهایش را در مورد شیمی توسعه عکس تغییر داد. سرانجام او تکنیکی بنام "فرآیند موملر" اختراع کرد که اجازه می‌داد که اولین عکس‌ها روی روزنامه چاپ شوند و باعث ترویج شیوه جدید روزنامه نگاری شد.