به گزارش پایگاه خبری تحلیلی قم فردا، حضرت فاطمه زهرا (س) دختر گرامی نبی اکرم و حضرت خدیجه (س) و همسر امام علی (ع) و مادر امامان معصوم (ع) امام حسن (ع)، امام حسین (ع)، امام سجاد (ع) و فرزندان این امامان معصوم (ع)، در روز بیستم جمادی الثانی سال پنج بعثت در مکه و در منزل حضرت خدیجه (س) به دنیا آمد.

حضرت فاطمه (س) حدود ۳۰ لقب دارد و از مشهورترین آن‌ها زهرا، صدیقه، محدثه، بتول، سیده نساء العالمین، منصوره، طاهره، مطهره، زکیه، مبارکه، راضیه و مرضیه است.

ام ابیها، ام الائمه، ام‌الحسن، ام‌الحسین و ام‌المحسن نیز از کنیه‌های ایشان است.

سوره کوثر، آیه تطهیر، آیه مودت و آیه اطعام و حدیث بضعه در شأن و منزلت حضرت فاطمه زهرا (س) نازل شده اند .

تسبیحات حضرت زهرا (س)، مصحف فاطمه، خطبه فدکیه بخشی از گنجینه‌هایی است که از حضرت فاطمه (س) در جوامع اسلامی به یادگار مانده است. مصحف حضرت فاطمه (س) کتابی است شامل سخنانی که فرشته الهی به او الهام کرده و امام علی (ع) آن‌ها را نوشته است. این صحیفه بنابر روایات، در دست امامان بوده و هم‌اکنون در دست امام زمان (عج) است.

از حضرت فاطمه (س) احادیث زیادی بر جای مانده است که در اینجا گزیده‌ای از این سخنان گوهر بار را می‌خوانید.

حدیث اول؛

حضرت فاطمه  (س) می فرماید:

نَحْنُ وَسیلَتُهُ فى خَلْقِهِ، وَ نَحْنُ خاصَّتُهُ وَ مَحَلُّ قُدْسِهِ، وَ نَحْنُ حُجَّتُهُ فى غَیْبِهِ، وَ نَحْنُ وَرَثَةُ اءنْبیائِهِ.

ما اهل بیت پیامبر وسیله ارتباط خداوند با خلق او هستیم، ما برگزیدگان پاک و مقدّس پروردگار هستیم، ما حجّت و راهنما خواهیم بود؛ و ما وارثان پیامبران الهى هستیم.

(شرح نهج البلاغه ابن ابى الحدید: ج ۱۶، ص ۲۱۱.)

حدیث دوم؛

مَنْ اصْعَدَ إ لىَ اللّهِ خالِصَ عِبادَتِهِ، اهْبَطَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ لَهُ افْضَلَ مَصْلَحَتِهِ.

هر کس عبادات و کارهاى خود را خالصانه براى خدا انجام دهد، خداوند بهترین مصلحت‌ها و برکات خود را براى او تقدیر مى نماید.

(بحارالانوار: ج ۶۷، ص ۲۴۹، ح ۲۵)

حدیث سوم؛

شیعَتُنا مِنْ خِیارِ اهْلِ الْجَنَّةِ وَکُلُّ مُحِبّینا وَ مَوالى اَوْلیائِنا وَ مُعادى اعْدائِنا وَ الْمُسْلِمُ بِقَلْبِهِ وَ لِسانِهِ لَنا.

شیعیان و پیروان ما و همچنین دوستداران اولیاء ما و آنان که دشمن دشمنان ما باشند، نیز آنهایى که با قلب و زبان تسلیم ما هستند بهترین افراد بهشتیان خواهند بود.

(بحارالانوار: ج ۶۸، ص ۱۵۵، س ۲۰، ضمن ح ۱۱.)

حدیث چهارم؛

جَعَلَ اللّهُ الاْیمانَ تَطْهیرا لَکُمْ مِنَ الشِّرْکِ، وَ الصَّلاةَ تَنْزی‌ها لَکُمْ مِنَ الْکِبْرِ، وَالزَّکاةَ تَزْکِیَةً لِلنَّفْسِ، وَ نِماءً فِى الرِّزقِ، وَالصِّیامَ تَثْبیتا لِلاْ خْلاصِ، وَالْحَّجَ تَشْییدا لِلدّینِ۶

خداوند سبحان، ایمان و اعتقاد را براى طهارت از شرک و نجات از گمراهى‌ها و شقاوت‌ها قرار داد؛ و نماز را براى خضوع و فروتنى و پاکى از هر نوع تکّبر، مقرّر نمود؛ و زکات (و خمس) را براى تزکیه نفس و توسعه روزى تعیین نمود؛ و روزه را براى استقامت و اخلاص در اراده، لازم دانست؛ و حجّ را براى استحکام اساس شریعت و بنای دین اسلام واجب نمود.

(ریاحین الشّریعة: ج ۱، ص ۳۱۲)

حدیث پنجم؛

خَیْرٌ لِلِنّساءِ انْ لایَرَیْنَ الرِّجالَ وَلایَراهُنَّ الرِّجالُ.

بهترین چیز براى حفظ شخصیت زن آن است که مردى را نبیند و نیز مورد مشاهده مردان قرار نگیرد.

(بحارالانوار: ج ۴۳، ص ۵۴، ح ۴۸.)

حدیث ششم؛

إنْ کُنْتَ تَعْمَلُ بِما اءمَرْناکَ وَ تَنْتَهى عَمّا زَجَرْناکَ عَنْهُ، قَانْتَ مِنْ شیعَتِنا، وَ إلاّ فَلا.

اگر آنچه را که ما اهل بیت دستور داده ایم عمل کنى و از آنچه نهى کرده ایم خوددارى نمائى، تو از شیعیان ما هستى وگرنه خیر.

(تفسیر الا مام العسکرى علیه السلام: ص ۳۲۰، ح ۱۹۱.)

حدیث هفتم؛

الْزَمْ رِجْلَها، فَإنَّ الْجَنَّةَ تَحْتَ اقْدامِها، و الْزَمْ رِجْلَها فَثَمَّ الْجَنَّةَ.

همیشه در خدمت مادر و پای‌بند او باش. چون بهشت زیر پاى مادران است و نتیجه آن نعمت هاى بهشتى خواهد بود.

(کنزل العمّال: ج ۱۶، ص ۴۶۲، ح ۴۵۴۴۳.)

حدیث هشتم؛

اَلْبُشْرى فى وَجْهِ الْمُؤْمِنِ یُوجِبُ لِصاحِبهِ الْجَنَّةَ، وَ بُشْرى فى وَجْهِ الْمُعانِدِ یَقى صاحِبَهُ عَذابَ النّارِ.

تبسّم و شادمانى در برابر مؤ من موجب دخول در بهشت خواهد گشت و نتیجه تبسّم در مقابل دشمنان و مخالفان سبب ایمنى ازعذاب خواهد بود.

(مستدرک الوسائل: ج ۱۲، ص ۲۶۲)

حدیث نهم؛

لایَلُومَنَّ امْرُءٌ إلاّ نَفْسَهُ، یَبیتُ وَ فى یَدِهِ ریحُ غَمَرٍ.

کسى که بعد از خوردن غذا، دست هاى خود را نشوید دستهایش آلوده باشد؛ چنانچه ناراحتى برایش بوجود آید کسى جز خودش را سرزنش نکند.

(کنزل العمّال: ج ۱۵، ص ۲۴۲، ح ۴۰۷۵۹.)

حدیث دهم؛

إنَّ اللّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمیعاً وَلایُبالى .

همانا خداوند متعال تمامى گناهان بندگانش را مى آمرزد و از کسى باکى نخواهد داشت .

(تفسیر التّبیان: ج ۹، ص ۳۷، س ۱۶.)

حدیث یازدهم؛

الْجارُ ثُمَّ الدّارُ.

اوّل باید در فکر مشکلات و آسایش همسایه و نزدیکان و سپس در فکر خویشتن بود.

(علل الشّرایع: ج ۱، ص ۱۸۳، بحارالا نوار: ج ۴۳، ص ۸۲، ح ۴)

 

انتهای پیام/