به گزارش پایگاه خبری تحلیلی قم فردا، از تاریخ 30 بهمن 1398، زمانی که اولین فرد مبتلا به ویروس کرونا در ایران تشخیص داده شده، تاکنون کشور درگیر یک بحران جدی، بلکه «ابر بحران» شده؛ بحرانی که نه فقط در عرصه بهداشت و درمان، بلکه عمده آن در زمینه مدیریت و تدبیر این پدیده حاصل شده است. تجربه مدیریت این پدیده در دنیا نشان می دهد که سه نوع الگو در این زمینه اتخاذ شده است:

الگوی قرنطینه کامل: براساس این الگو یا منطقه پرشیوع و یا کل کشور در طی بازه زمانی مشخصی به طور کامل قرنطینه می شود. این تجربه در برخی کشورهای آسیایی، به ویژه کشور چین انجام شده، که آثار و تبعات مختلفی داشته است.

الگوی مدیریت دموکراتیک: در این نوع الگو با فرض اینکه انسانها خودشان از عواقب این بیماری اطلاع دارند، پس خودشان مراقبت های خاص را انجام می دهند، لذا مداخله نهادهای دولتی و حاکمیتی چندان لازم نیست و در حد مراقبت از بیماران و درمان آنها در یک روند عادی باید صورت پذیرد. تجربه روزهای آغازین ورود این ویروس به برخی از کشورهای اروپایی از جمله ایتالیا و اسپانیا و نیز کشور آمریکا از این نوع است. رشد گسترده مبتلایان و تلفات جانی آنان از پیامدهای این الگو است.

الگوی مدیریت اقتضایی: در این نوع مدیریت، نه الگوی قرنطینه کامل پذیرفته شده و نه الگوی مدیریت دموکراتیک، بلکه با توجه به شرایط و اقتضائات محیطی، تصمیم های مقطعی و گام به گام اتخاذ شده است. تجربه بسیاری از کشورها از این نوع می باشد.

کشور ایران جزء کشورهایی است که مورد هجوم گسترده این ویروس قرار گرفته و در مقطعی بعد از چین بیشترین مبتلا و فوت شده را دارا بود. با تطبیق سیاستگذاری دولت در حوزه مدیریت این بحران با الگوهای طرح شده، می توان الگوی «مدیریت ستاد ملی مبارزه با کرونا» را به الگوی سوم نزدیک تر یافت. در این راستا، به کارگیری مفاهیم و واژگانی چون، «فاصله گذاری اجتماعی»، «فاصله گذاری هوشمند اجتماعی»، «دو قطبی سازی سلامت- کسب و کار»، رد هرگونه قرنطینه و استفاده تحقیرآمیز این واژه توسط مسئولین امر، نشان از این دارد که الگوی سوم، مدل اتخاذ شده ستاد مدیریت بحران در ایران می باشد.

فارغ از اینکه کدام مدل توسط ستاد مدیریت کرونا در ایران اتخاذ شده، نتیجه مدیریت سه الگوی بیان شده نشان می دهد که مدل قرنطینه کامل تبعات جانی کمتری نسبت به دو الگوی دیگر داشته است. براساس این الگو، کشور بزرگ چین با جمعیت بیش از یک میلیارد نفری خود و نیز برخی دیگر از کشورها، توانستند آثار مخرب این پدیده، به ویژه تلفات جانی آن را تا حدود معقولی مهار نمایند. تجربه حدود دو ماهه مدیریت ستاد کرونای کشور ما نشان می دهد روند ابتلا و مرگ و میر ناشی از این ویروس، منحنی ابتدائا، افزایشی و سپس، سینوسی داشته و علیرغم توصیه بسیاری از کارشناسان مبنی بر قرنطینه برخی از شهرهای کشور که سطح ابتلای آنها بالاتر از دیگر شهرها بوده، و نیز فرصت ایام طلایی تعطیلی عید برای مهار این ویروس وحشی، اما به هر حال، این الگوی سیاستگذاری انتخاب نشد و ویروس منحوس کرونا همچنان مهمان ناخوانده خطرناک برای خانواده های ایرانیان باقی مانده و هر روز داغی را بر دل خانواده های ایرانی اضافه می نماید.

به هر صورت تا اینجای کار پیش آمده ایم و تجربه کشورهای دنیا را دیده ایم و سطح ابتلای استانها و شهرهای کشور را نیز رصد کرده ایم. با توجه با همان سیاست گام به گام و اقتضایی، فرصت ماه مبارک رمضان فرصت خوبی برای مهار این ویروس می باشد. در این فرصت دو هفته ای به آغاز رمضان باید استانهای کشور رصد کامل شوند و سه دسته تقسیم بندی در مورد آنها صورت گیرد: «استانهای پرخطر»، «استانهای سفید» و «استانهای کم خطر». استانهای پر خطر را باید قرنطینه کامل نمود. استانهای سفید را باید معین استانهای پر خطر قرار داد. استانهای کم خطر را نیز باید با الگوی فاصله گذاری هوشمند مدیریت کرد.

بر اساس این نوع مدیریت، اگر به اقتصاد خانواده های استانهای پر خطر و کم خطر آسیب وارد می شود، دولت و نهادهای حمایتی عمومی و مردمی، «یک بسته حمایتی ارزاق» که بتواند یک خانواده را در طی ماه مبارک رمضان پشتیبانی کند، در نظر بگیرند و نیز دولت و کمیته امداد امام خمینی(ره) مبلغ حمایتی یک الی دو میلیون تومانی به خانواده های نیازمند اعطا نمایند. خانواده ها هم در ماه مبارک رمضان در قرنطینه با راز و نیاز و نیایش و نیز رعایت کامل موارد پروتکل های بهداشتی ابلاغ شده توسط ستاد ملی کرونا، با همراهی همه ارکان دولتی و حاکمیتی، در طی بیش از دو هفته بتوانند بر این بحران فائق آیند. طبیعی است که پویش ها و رزمایش هایی با عناوین «کمک مومنانه»، «بخشش ایرانیان»، «نذر قربانی»، «بهار همدلی» و ... توسط بسیج و نهادهای مذهبی و مردمی در ایام پرفضیلت و معنوی رمضان کمک شایانی در مدیریت این پدیده خواهد نمود.

انتهای پیام/