به گزارش پایگاه خبری تحلیلی قم فردا، اولین گزارش سازمان جهانی بهداشت (WHO) به مناسبت روز جهانی شنوایی هشدار می‌دهد که تقریبا ۲.۵ میلیارد نفر در سراسر جهان، یا از هر ۴ نفر ۱ نفر تا حدی با کم شنوایی زندگی می‌کنند. حداقل ۷۰۰ میلیون نفر از این افراد نیاز به مراقبت از گوش و شنوایی و سایر خدمات توان بخشی دارند.

تدروس آدهانوم در این باره می‌گوید: توانایی شنیداری ما بسیار ارزشمند است. کاهش شنوایی درمان نشده می‌تواند تاثیرات مخربی بر توانایی برقراری ارتباط، مطالعه و تامین معاش مردم داشته باشد، همچنین می‌تواند بر سلامت روان و توانایی افراد در حفظ روابط تاثیر بگذارد. این گزارش جدید مقیاس مسئله را بیان می‌کند، همچنین راه حل‌هایی را در قالب مداخلات مبتنی بر شواهد ارائه می‌دهد که ما همه کشور‌ها را تشویق می‌کنیم تا به عنوان بخشی از اقدامات خود به سمت پوشش جهانی بهداشت در سیستم‌های بهداشتی‌شان پیش روند. 

این گزارش بر ضرورت افزایش سریع تلاش‌ها برای جلوگیری و رفع کاهش شنوایی با سرمایه گذاری و گسترش دسترسی به خدمات مراقبت از گوش و شنوایی تاکید می‌کند. ثابت شده است که سرمایه گذاری در مراقبت از گوش و شنوایی مقرون به صرفه است؛ WHO تخمین می‌زند که مثلا کشوری مانند آمریکا می‌تواند برای هر ۱ دلار تقریبا ۱۶ دلار بازدهی داشته باشند.

یافته‌های اصلی گزارش

فقدان اطلاعات دقیق و انگ زدن به بیماری‌های گوش و از دست دادن شنوایی، غالبا دسترسی افراد به مراقبت برای این شرایط را محدود می‌کند. حتی در بین ارائه دهندگان مراقبت‌های بهداشتی، اغلب کمبود دانش در مورد پیشگیری، شناسایی زودهنگام و مدیریت کاهش شنوایی و بیماری‌های گوش، توانایی آن‌ها در ارائه مراقبت‌های لازم را مختل می‌کند.

در اکثر کشورها، مراقبت از گوش و شنوایی هنوز در سیستم‌های بهداشت ملی یکپارچه نیست و دسترسی به خدمات مراقبت برای کسانی که دچار مشکلات شنوایی هستند، چالش برانگیز است؛ علاوه بر این، دسترسی به مراقبت از گوش و شنوایی ضعیف اندازه‌گیری و مستند شده است و شاخص‌های مربوطه در سیستم اطلاعات سلامت وجود ندارد، اما آشکارترین شکاف در ظرفیت سیستم بهداشتی در منابع انسانی است.

در میان کشور‌های کم درآمد حدود ۷۸ ٪ کمبود متخصص گوش، حلق و بینی، ۹۳ ٪ کمبود شنوایی شناس داشته و تنها ۱۷ ٪ گفتار درمانگر در هر یک میلیون نفر دارند. این شکاف می‌تواند از طریق ادغام مراقبت از گوش و شنوایی در مراقبت‌های بهداشتی اولیه از طریق راهکار‌هایی مانند اشتراک وظایف و آموزش که در گزارش ذکر شده است، کاهش یابد؛ حتی در کشور‌هایی که از تعداد نسبتا بالایی از متخصصان گوش و شنوایی برخوردارند، توزیع نابرابر متخصصان وجود دارد. این امر علاوه بر اینکه افراد نیازمند به مراقبت را با چالش روبه‌رو می‌کند، باعث می‌شود کادر‌های ارائه دهنده این خدمات نیز خواسته‌های نامعقولی داشته باشند.

دلایل اصلی کاهش شنوایی

در کودکان، تقریباً ۶۰ ٪ از کاهش شنوایی می‌تواند از طریق اقدامات ایمن سازی برای پیشگیری از سرخچه و مننژیت، بهبود مراقبت‌های مادر و نوزاد و غربالگری و مدیریت زودهنگام اوتیت مدیا، بیماری‌های التهابی گوش میانی انجام شود. در بزرگسالان نیز کنترل صدا، گوش دادن ایمن و نظارت بر دارو‌های اتوتوکسیک همراه با بهداشت خوب گوش می‌تواند به حفظ شنوایی خوب کمک کرده و احتمال کاهش شنوایی را کم کند.

شناسایی اولین قدم در رسیدگی به کاهش شنوایی و بیماری‌های مربوط به گوش است. غربالگری بالینی در نقاط استراتژیک زندگی به ما این اطمینان را می‌دهد که هرگونه از دست دادن شنوایی و بیماری‌های گوش در اسرع وقت شناسایی می‌شود.

پیشرفت‌های اخیر فناوری از جمله ابزار‌های دقیق و آسان برای استفاده می‌تواند بیماری گوش و کاهش شنوایی را در هر سنی، در محیط‌های بالینی یا اجتماعی و با آموزش و منابع محدود شناسایی کند. غربالگری حتی می‌تواند در موقعیت‌های چالش برانگیزی مانند مواردی که در طی همه گیری کووید-۱۹ اتفاق افتاده و کسانی که در مناطق کم برخوردار و دورافتاده جهان زندگی می‌کنند، انجام شود.

دسترسی به مراقبت به موقع و مناسب

به محض تشخیص، مداخله زودهنگام کلیدی است. درمان پزشکی و جراحی می‌تواند اکثر بیماری‌های گوش را بهبود بخشیده و به طور بالقوه کاهش شنوایی مرتبط را معکوس کند؛ با این حال در مواردی که کاهش شنوایی برگشت ناپذیر است، توانبخشی می‌تواند این اطمینان را ایجاد کند که افراد آسیب دیده از عواقب نامطلوب مرتبط با مشکلات شنوایی مصون باشند. طیف وسیعی از گزینه‌های موثر وجود دارد.

فناوری شنوایی مانند سمعک و کاشت حلزون اگر با خدمات پشتیبانی مناسب و درمان توانبخشی همراه باشد، موثر و مقرون به صرفه بوده و می‌تواند برای کودکان و بزرگسالان مفید باشد.

این گزارش متذکر می‌شود که استفاده از زبان اشاره و سایر ابزار‌های جایگزینی حسی، گزینه‌های مهمی برای بسیاری از ناشنوایان است. فناوری و خدمات کمکی شنوایی مانند زیرنویس و تفسیر زبان اشاره می‌تواند دسترسی به ارتباطات و آموزش را برای افرادی که دچار کم شنوایی هستند، بیشتر بهبود بخشد.

انتهای پیام/