گروهی متشکل از ۳۰ قانونگذار آمریکایی به رهبری ایلهان عمر، نماینده دموکرات کنگره، در اکتبر سال جاری طرحی را به مجلس نمایندگان ارائه کرده بودند. در همین راستا، مجلس نمایندگان آمریکا سه شنبه گذشته لایحه‌ای را بر ضد «اسلام هراسی» به تصویب رساند. برخورد نماینده دموکرات با یک نماینده مسلمان بر تصویب این لایحه تاثیرگذار بود. لورن بوبرت، نماینده جمهوری خواه ایالت کلرادو به ایلهان عمر، نماینده مسلمان ایالت مینه سوتا به کنایه گفته بود که وی ممکن است یک بمب گذار انتحاری بوده باشد. این اظهارات موجی از خشم عمومی را به همراه داشت.

نماینده مسلمان ایالت مینه سوتا که مدت‌ها مورد غضب دونالد ترامپ، رئیس جمهور سابق آمریکا قرار داشت، به دلیل انتقاد‌های صریحش از رژیم صهیونیستی به مرگ تهدید شده بود. عمر، در کودکی وارد آمریکا شد و اکنون در کمیته روابط خارجی مجلس نمایندگان آمریکا فعالیت می‌کند. او در جریان بحث روز سه شنبه درباره این لایحه صحبت کرد و گفت که آمریکا به عنوان کشوری که با ادعای آزادی مذهبی بنا شده، باید علیه آزار و اذیت مذهبی مسلمانان در سراسر جهان مبارزه کند. جمهوری خواهان با این لایحه مخالفت کردند اما در نهایت و پس از کش و قوس‌های فراوان، مجلس نمایندگان این لایحه را با ۲۱۹ رای به تصویب رساند.

اما آیا آمریکا واقعا مدافع حقوق مسلمانان است یا دفاع از اسلام تنها یک ژست برای تطهیر افکار عمومی است؟

امروزه در آمریکا، تلاش‌های متعددی برای گمراه کردن آموزه‌های اسلام، تحقیر و تهمت زدن به گروه‌های اسلامی و تضعیف و بی اعتبار ساختن این دین آسمانی صورت می‌گیرد. می‌توان گفت که اسلام هراسی محصول ایدئولوژی نژادی آمریکاست که بر اساس دسته بندی‌های اجتماعی شکل گرفته است.

بر اساس نظرسنجی آسوشیتدپرس در سال ۲۰۲۱، تنها ۴۲ درصد از آمریکایی‌ها نظر مساعدی نسبت به اسلام دارند. این برداشت از اسلام و مسلمانان در قالب تبعیض نژادی مسلمانان در قانون و رسانه‌ها ظاهر می‌شود و از نظر مفهومی از سوی شبکه اسلام هراسی تقویت می‌گردد.

گزارش دانشگاه کالیفرنیا و شورای روابط آمریکایی-اسلامی نشان می‌دهد که بین سال‌های ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۳، ۲۰۶ میلیون دلار به ۳۳ گروه که هدف اصلی آن‌ها «ترویج تعصب یا نفرت از اسلام و مسلمانان» در آمریکا است اختصاص داده شده است. در مجموع ۷۴ گروه در آن دوره به اسلام هراسی در آمریکا کمک کردند. ناتان لین و جان اسپوزیتو که در این زمینه پژوهش‌هایی را انجام داده اند، از این صنعت به عنوان «صنعت اسلام هراسی» یاد کرده اند.

پروپابلیکا که یک رسانه آمریکایی‌است، طی آوریل ۲۰۱۳ تا ژوئن ۲۰۱۷ تحقیقاتی را انجام داد که طبق آن، دویست و بیست و یک مورد از رویداد‌های ضد اسلام مربوط به تخریب مساجد بودند. این رسانه خاطرنشان می‌کند بیشتر این حوادث تهدیدی برای جان نمازگزاران بوده و اقدامات خرابکارانه محسوب می‌شوند.

نفرت از مسلمانان در آمریکا فقط به سوءقصد به آن‌ها محدود نمی‌شود. مطالعه‌ای در دانشگاه کارنگی ملون در سال ۲۰۱۳ نشان داد که مسلمانانی که درخواست شغل به مؤسسات آمریکایی ارسال کردند، در مقایسه با درخواست مشابه مسیحیان، مورد پذیرش قرار نگرفته و ۱۳ درصد کمتر از پذیرش مسیحیان متقاضی همان مشاغل بوده است.

در خصوص آزار و اذیت مذهبی نیز بررسی‌ها نشان می‌دهد که این نوع شکایت‌ها رو به افزایش است. چندی پیش، یک زن مسلمان عرب تبار از شرکت اپل به دلیل آزار و اذیت، انتقام جویی، افترا، و ایجاد ناراحتی‌های مذهبی شکایت کرد. این خانم که از سال ۱۹۹۴ به عنوان مهندس استخدام شده بود، اظهار داشت که پس از حملات تروریستی ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ تغییرات چشمگیری را در محیط کار خود تجربه کرده است. پس از انفجار برج‌های دوقلو، همکاران این خانم شروع به پرس و جو از دین و آزار کلامی او می‌کنند. سرانجام و در سال ۲۰۰۴، این خانم تصمیم گرفت به مرخصی از کارافتادگی برود و اظهار داشت که این مرخصی تا حدودی به دلیل استرسی بود که در پاسخ به رفتار خشن سرپرستان و همکارانش تجربه کرده بود.

از زمان حملات تروریستی ۱۱ سپتامبر، فرودگاه‌های آمریکا تدابیر امنیتی خاصی را برای مسلمانان اتخاذ کردند. نظرسنجی‌های انجام شده نشان می‌دهد که بیش از نیمی از آمریکایی‌ها از سیاست بازرسی‌های امنیتی مسلمانان در فرودگاه‌ها حمایت می‌کنند. در فرودگاه بین المللی سانفرانسیسکو، یک بازیکن ۱۲ ساله تیم اسکواش هنگام سوار شدن به هواپیما مجبور به برداشتن حجاب شد. دفتر منطقه سانفرانسیسکو از این اقدام مامور آمریکایی انتقاد کرد و گفت اجبار فاطمه عبدالرحمن به برداشتن حجاب، نقض صریح قوانین است.

در سیاست آمریکا، اسلام هراسی بیشتر از سوی محافظه‌کاران و جمهوری‌خواهان حمایت و ترویج می‌شود. تعصب نسبت به اسلام و مسلمانان به طور فزاینده‌ای جناحی‌تر شده است و جمهوری خواهان دیدگاه‌های منفی تری نسبت به مسلمانان و اسلام دارند. در نظرسنجی‌های اخیر، اکثریت جمهوری‌خواهان (بیش از ۷۰ درصد) ادعا می‌کنند که اسلام بیش از سایر ادیان خشونت را تشویق می‌کند. به طور مشابه، گزارش مرکز تحقیقات پیو در سال ۲۰۱۷ نشان داد که ۶۸ درصد از جمهوری‌خواهان اسلام را جزیی از جامعه آمریکا نمی‌دانند. ۶۵ درصد نیز گفتند اسلام و دموکراسی با هم سازگار نیستند.

در همین راستا و به عنوان مکمل قانون، دولت آمریکا سیاست‌های مهاجرتی از جمله سیستم ثبت ورود و خروج امنیت ملی را در سال ۲۰۰۲ وضع کرد. این سیاست، مهاجران ۲۶ کشور (که ۲۵ کشور آن به عنوان کشور‌های مسلمان شناخته می‌شوند) را هدف قرار می‌داد و در بدو ورود به کشور، آن‌ها را انگشت نگاری می‌کرد. افرادی در وزارت دادگستری که از این سیاست حمایت می‌کنند توضیح می‌دهند که این سیاست بر اساس داده‌هایی است که قبلاً برای نظارت بر سازمان‌های تروریستی جمع آوری شده است. وزارت دادگستری آمریکا اعلام کرد که این سامانه «همه اتباع ایران، عراق، لیبی، سودان و سوریه» را ردیابی می‌کند، حتی اگر هیچ یک از تروریست‌های برج‌های دوقلو از این کشور‌ها نباشند. علیرغم پول اختصاص یافته به پارادایم جدید امنیت داخلی پس از ۱۱ سپتامبر، برخی استدلال کرده اند که این سیاست‌های مهاجرتی به دستگیری تروریست‌ها کمک نکرده است.

ترامپ نیز سیاست مشابهی را در پیش گرفت. ترامپ در مدت کوتاهی از دوران ریاست جمهوری خود، فرمان اجرایی را امضا کرد که به موجب آن، ورود مهاجران از چندین کشور مسلمان نشین ممنوع شد، اقدامی که به گفته منتقدان، مواضع تبعیض آمیز او را به قانون تبدیل کرد. زمانی که او نامزد ریاست جمهوری بود، خواستار ممنوعیت کامل ورود مسلمانان به آمریکا شد.

تبعیض علیه مسلمانان در کنار اقدامات نژادپرستانه و زیرپاگذاشتن حقوق رنگین پوستان، تکه‌های پازل سیاست کلی آمریکا را تکمیل می‌کند. وقتی قطعات این پازل را کنار هم می‌گذاریم به درک بهتری از نحوه مواجهه‌ی آمریکایی‌ها با مقوله اسلام می‌رسیم. اینجاست که به روشنی می‌توان استدلال کرد که اقدامات آمریکا علیه اسلام است یا در مقابل آن قرار می‌گیرد.