ماجرا از این قرار است که AFC برای حرفهای کردن ساختار باشگاههای آسیایی، صدور مجوز حرفهای برای آنها را در دستور کار قرار داد. این مجوز شامل ۵ معیار اصلی و اساسی ورزشی، زیرساخت ها، پرسنلی، حقوقی و مالی هستند که روی هم رفته دارای حدودا ۶۰۰ آیتم هستند و تمامی بخشهای یک باشگاه حرفهای را شامل میشوند. متاسفانه باشگاههای استقلال و پرسپولیس در هر ۵ معیار نتوانستند انتظارات AFC را برآورده کنند و حتی گل گهر که شرایط بهتری نسبت به تیمهای پایتخت داشت نیز نتوانست از فیلترهای سخت گیرانه این نهاد عبور کند.
طبق گفتههای فرشید سمیعی، مشاور حقوقی باشگاه استقلال از تاریخ ۱۰ اسفند ۹۹ تا ۱ مهر ۱۴۰۰ هیچ اقدامی جهت اخذ مجوز حرفهای از سوی باشگاهها انجام نشد، زیرا همه فکر میکردند روال کسب مجوز حرفهای مانند سالهای قبل است، اما خط و نشان AFC این بار شوخی بردار نبود.
چندی قبل کنفدراسیون فوتبال آسیا با ارسال نامهای بلند بالا، مشکلات و موانع پیش روی ۳ باشگاه ایرانی برای دریافت مجوز حرفهای را یادآوری کرد و از این باشگاهها درخواست کرد، ظرف چند روز پس از ارسال نامه دفاعیه خود را تنظیم و ارسال کنند. ایراداتی که AFC از باشگاههای استقلال، پرسپولیس و گل گهر سیرجان گرفته بود، به قدری زیاد و برطرف کردن آنها زمان بر بود که از همان زمان میشد به حذف نمایندگان ایران از فصل جدید لیگ قهرمانان آسیا پی برد. در نهایت دفاعیه باشگاههای ایرانی نیز راه به جایی نبرد تا AFC همان کاری را بکند که مطابق میل فوتبالدوستان ایرانی نبود.
بیشتر کارشناسان و مسئولان فوتبال کشور از جمله داریوش مصطفوی، رئیس کمیته مجوز حرفهای فدراسیون فوتبال مدیران سابق باشگاههای استقلال و پرسپولیس را مقصر فاجعه پیش آمده میدانند، اما سوالی که مطرح میشود این است که چه کسانی مدیران قبلی این ۲ باشگاه را و با در نظر گرفتن چه فاکتورهایی بر صندلی مدیریت پرطرفدارترین باشگاههای ایران و آسیا نشاندند؟ از طرف دیگر وقتی بیشتر مدیران دوران مدیریتی کوتاهی دارند و حتی فرصت برنامه ریزی میان مدت هم ندارند، طبیعی است که به عواقب تصمیمات خود توجهی نداشته باشند و برای باشگاههای تحت مدیریت خود بدون دغدغه تعهد تراشی کنند.
در این مدت اتفاق عجیبی که رخ داد، تکذیبهای مدیران عامل باشگاههای استقلال و پرسپولیس نسبت به ماجرای حذف تیم هایشان از لیگ قهرمانان آسیا بود. هنوز یک ماه نگذشته که آجورلو از آسیایی ماندن استقلال و پرسپولیس خبر داد و کمکهای مسئولان کمیته استیناف و سازمان لیگ را در این زمینه تاثیرگذار عنوان کرد. مسلما چنین واکنشهای شتابزده و بی اساسی باعث بی اعتمادی هواداران میشود.
از طرف دیگر بحث خصوصی سازی همواره در میان دولتمردان داغ بوده و مسعود سلطانی فر، وزیر ورزش پیشین بارها از واگذاری سرخابیها تا پایان عمر دولت دوازدهم خبر داده بود و در روزهای پایانی این دولت بر رفع موانع سپردن این ۲ باشگاه به بخش خصوصی تاکید کرده بود که با گذشت زمان مشخص شد پرسپولیس و استقلال تا مستقل شدن از بخش دولتی مسیر طولانی و پر پیچ و خمی در پیش دارند.
رحیم زارع در واکنش به حذف تیمهای ایرانی از لیگ قهرمانان آسیا اعلام کرد که ۱۰۰ میلیارد تومان برای پرداخت بدهیهای استقلال و پرسپولیس بودجه در نظر گرفته شده است.
با در نظر گرفتن بدهیهای انباشته شده و تجدید پذیر باشگاههای دولتی به ویژه استقلال و پرسپولیس، بهترین راه این است که یک بار برای همیشه بدهیهای این باشگاهها پرداخت شود تا بخش خصوصی برای قبول مالکیت آنها رغبت کافی داشته باشد.
در سالهای گذشته همواره این بحث مطرح بوده که ایران برخلاف کشورهای عربی قدرت لابی گری کمی دارد و همین موضوع باعث میشود تا حق تیمهای باشگاهی و ملی کشورمان در مسائلی مانند بحث میزبانی پایمال شود.
یکی از دلایل پایین بودن قدرت لابی گری ایران، نداشتن کرسیهای مهم در AFC بوده است. این در حالی است که مهدی تاج در حال حاضر یکی از مهمترین کرسیهای کنفدراسیون فوتبال آسیا را در اختیار دارد، اما فوتبال ایران از حضور این نماینده خود در AFC بهره چندانی نبرده است.
در شرایطی که گفته میشود علاوه بر کنار گذاشته شدن ۳ باشگاه ایرانی از فصل جدید لیگ قهرمانان آسیا، حذف این باشگاهها از لیگ قهرمانان آسیا در سال ۲۰۲۳، جریمه فدراسیون فوتبال به خاطر صدور نابجای مجوز حرفهای و جریمه باشگاههای استقلال و پرسپولیس بابت جرایم مالی در دستور کار AFC قرار گرفته، باید امیدوار بود تاج با توجه به قولی که به وزیر ورزش و جوانان داده بود، برای کاهش تنبیهات احتمالی علیه فدراسیون فوتبال و ۳ باشگاه ایرانی تلاش کند.
بنا به گفته مسئولان کمیته بدوی و استیناف صدور مجوز حرفهای در ایران، AFC از ۲ باشگاه پرسپولیس و استقلال بیش از ۴۰۰ صفحه ایراد گرفته است. مسلما برطرف کردن این ایرادات در چند روز و چند هفته شدنی نیست و کار چند ماه و شاید چند سال است.
AFC با حذف نمایندگان ایران و چند کشور دیگر از فصل جدید لیگ قهرمانان آسیا نشان داد که رعایت قواعد حرفهای کنفدراسیون فوتبال آسیا شوخی بردار نیست و دیگر نمیتوان با وعدههای توخالی و فریب دادن مقامات کنفدراسیون فوتبال آسیا، برای یک سال دیگر فرصت خرید.
هر چند اتفاقی که رخ داد پیامدهای مالی و اعتباری فراوانی برای فوتبال ایران در پی دارد، اما تنها نکتهای که میتوان به آن امیدوار بود، این است که فشارها و سخت گیریهای AFC باعث شود که ساختار باشگاههای ایرانی پس از سالها دستخوش تغییر شود و به استانداردهای مدنظر AFC برسد.
اکنون که یکی از مهمترین مشکلات AFC با تیمهای ایرانی خصوصی نبودن آنها است، لازم است که یک بار برای همیشه با واگذاری باشگاهها به بخش خصوصی، علاوه بر بیرون آوردن دست تیمهای دولتی و خصوصی از جیب بیت المال، یک بار برای همیشه باشگاهها و لیگ برتر ایران همانند نامی که یدک میکشند، حرفهای شوند.
لینک مطلب: | http://javaneparsi.ir/News/item/30571 |