فوتبال ورزشی داروینی است که در آن موفقترین تیمها یا اثرگذارترین تیمها با جرئتشان برای ابداع و امتحان کارهای جدید تعریف میشوند. نکتهٔ اساسی فوتبال این است که زوج سازی اهمیت زیادی دارد و تیمهایی که توانستهاند این زوج سازی را بیشتر انجام دهند نتایج بهتری گرفتهاند.
به طور مثال میتوان به زوج افسانهای خط میانی سابق بارسا یعنی ژاوی و اینیستا اشاره کرد.
لیونل مسی بازیکن مهمی است؛ اما به قول پپ گواردیولا، هر آنچه بارسلونا اکنون دارد و هر آنچه از این تیم به میراث مانده، به لطف دو مغز متفکر وسط زمین بوده است. همه گفتند این دو نمیتوانند کنار همبازی کنند؛ اما اشتباه میکردند. در واقع ژاوی در کتاب اینیستا به این موضوع اشاره کرده و گفته است “ما به دنیا اثبات کردیم آنها اشتباه میکردند. هرچه بیشتر استعداد داشته باشید، همه چیز بیشتر ممکن میشود. هر دوی ما نیازی نداشتیم در زمین حرف بزنیم. شاید نهایت چیزی که گفته باشم این بود که کمی نزدیکم شود، همین! نه بیشتر و نه کمتر. آندرس از آن بازیکنانی است که دوست ندارد در کل بازی اصلاً حرف بزند. ما قادر به درک عالی یکدیگر بودیم، میتوانم بهجرئت بگویم فقط با یک نگاه، منظور هم را میفهمیدیم.”
الکس فرگوسن این دو را بهترین زوجهای خط میانی جهان خواند و هنوز هم خیلی این حرف را باور دارند.
شاید دلیل اصلی این هماهنگی عجیب، تکنیک بالای هر دو بازیکن باشد. ستارههایی که مثل آبخوردن مدافعان حریف را دریبل میزنند و برای پاسدادن به یکدیگر رقابت عجیبی دارند.
یک و دوهای ترابی و اورونوف هم مثالزدنی و در لیگ برتر ما بینظیر است؛ این زوج مخوف میتواند حتی پرسپولیس را به افتخارات بزرگتری برساند و شاید یکی از دلایل تمدید مهدی ترابی با تیم فعلیاش همین ستاره ازبک باشد. به نظر شما این طور نیست؟!
لینک مطلب: | http://javaneparsi.ir/News/item/48817 |