printlogo


هر روز با یک شهید؛
شهید دانش، مهربان و دستگیر مردم بود
شهید دانش، مهربان و دستگیر مردم بود
کد خبر: 49562
در زندگی‌نامه شهید سید محمدکاظم دانش آمده است: او همچنان مهربان و خونگرم به وضعیت مردم جنگ‌زده پرداخت و در کنار یارانش در حزب جمهوری به مبارزه با آمریکا و ایادی‌اش در ایران پرداخت و فعالیت‌های خود را ادامه داد.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «قم فردا»شهید سید محمدکاظم دانش ۶ آبان سال ۱۳۱۸ در شهر دزفول دیده به جهان گشود. وی در راستای اهداف انقلاب با تلاش و کوشش فراوان حضور چشمگیری داشت و نهایتاً در هفتم تیرماه سال ۱۳۶۰ به همراه شهید بهشتی و ۷۲ تن از یاوران ایشان به درجه عظیم شهادت نائل گشت. در ادامه زندگی‌نامه این شهید والامقام را به گفته یکی از اقوامش می‌خوانید.

 در شب سرد پاییزی مقارن با شب دوم رمضان، کودکی پا به عرصه جهان خاکی گذاشت که سر در افلاک داشت و گویی چند روزی مهمان زندگی ما شد. او شهید سید محمدکاظم دانش بود که با وجودش اقوامی را غرق در شادی و سرور کرد و همواره پدر و مادر وی سعی زیادی در بزرگ کردن او داشتند.

 به گفته مادرش بدون وضو به او شیر نمی‌دادم و مواظب بودم حتی لقمه‌ای شبهه‌ناک نخورد. بالاخره کودک بزرگ شد و به‌خاطر هوش سرشاری که داشت، در ۶ سالگی باکلاس دوم، مدرسه را آغاز کرد و به‌سرعت پیش رفت؛ وقتی به ۱۵ سالگی رسید چند سالی در حوزه علمیه دزفول درس‌خوانده بود و برای ادامه تحصیل به قم مهاجرت کرد.

 وی زیر نظر اساتیدی چون حضرت امام خمینی، آیت‌الله میرداماد و آیت‌الله بروجردی، علوم دینی را فراگرفت تا در سال ۱۳۴۲ که مصادف با جریان انقلاب امام در فیضیه بود، وارد جریانات سیاسی شدند. حضور گسترده ایشان در صحنه‌های انقلاب و همراهی او با حضرت امام خمینی بسیار چشمگیر بود.

 این شهید عزیز در نوروز ۱۳۴۳ ازدواج کرد و با سعی ایشان همسرشان نیز به انقلاب پیوست. از آن وقت به بعد این دو با هم به کمک بچه‌های انقلابی شتافتند.

 خانه آنها ملجأ و پناه مبارزان بود؛ تا اینکه اولین جرقه‌های انقلاب زده شد و روند انقلاب رنگ بیشتری به خود گرفت. پس این شهید عزیز به شوش و دزفول هجرت کرد و تا پایان مبارزه و پیروزی انقلاب به‌شدت کوشش نمود.

 بعد از پیروزی، رئیس کمیته انقلاب اسلامی شوش گردید و بعد از آن به امامت جمعه شوش برگزیده شد. سپس به نمایندگی مردم شوش و اندیمشک در مجلس شورای اسلامی شروع به کار کرد. او همچنان مهربان و خونگرم به وضعیت مردم جنگ‌زده پرداخت و در کنار یارانش در حزب جمهوری به مبارزه با آمریکا و ایادی‌اش در ایران فعالیت‌های خود را ادامه داد. وی سرانجام مزد خویش را از خدای متعال گرفت و در هفتم تیرماه سال ۱۳۶۰ به همراه شهید بهشتی و ۷۲ تن از یاوران ایشان شربت شیرین شهادت را نوشید.



انتهای پیام/


لینک مطلب: http://javaneparsi.ir/News/item/49562