شهید رئیسی با مردمی‌بودن و ساده‌زیستی، سبکی نوین از حکمرانی را به نمایش گذاشت و همین ویژگی باعث شد تا نام او در تاریخ ایران به‌عنوان رئیس‌جمهوری مردم‌دار و ساده‌زیست ثبت شود.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «قم فردا» شهید سید ابراهیم رئیسی، رئیس‌جمهور محبوب و مجاهد ایران اسلامی، نمونه‌ای بارز از یک مدیر و سیاست‌مدار مردمی، متعهد و ساده‌زیست بود. شخصیت والای او ترکیبی از ایمان راسخ، تقوای الهی، خدمتگزاری صادقانه و فروتنی بود. در میان ویژگی‌های برجسته‌ی ایشان، مردمی‌بودن و ساده‌زیستی به‌عنوان دو مولفه‌ی اساسی، همواره مورد توجه مردم و همراهانش قرار داشت. این دو ویژگی نه‌تنها در سبک زندگی شخصی او، بلکه در شیوه‌ی مدیریت و حکمرانی‌اش نیز به‌وضوح مشهود بود.

 مردمی‌بودن یکی از بارزترین ویژگی‌های شهید رئیسی بود. او نه‌تنها در مقام ریاست‌جمهوری، بلکه در تمامی مسئولیت‌های پیشین خود، همواره پایگاه خود را میان مردم می‌دید و بر این باور بود که مسئولان باید درد مردم را بفهمند و برای رفع آن بکوشند.

 سفرهای استانی شهید رئیسی، تجلی‌گاه مردمی‌بودن او بود. او باور داشت که حکمرانی خوب یعنی دیدن مشکلات از نزدیک. برخلاف برخی مسئولان که در برج‌های عاج و دفترهای مجلل از مردم فاصله می‌گیرند. رئیسی با سفر به شهرها و روستاهای دورافتاده، مستقیم با مردم گفتگو می‌کرد.

 شهید رئیسی در سفرهای استانی خود به‌صورت چهره‌به‌چهره با مردم گفتگو می‌کرد و حرف‌های آنها را می‌شنید؛ دستورات فوری برای حل مشکلات می‌داد و پیگیر اجرای آن‌ها بود؛ از تشریفات اداری پرهیز می‌کرد و ترجیح می‌داد بدون حاشیه، کار مردم را راه بیندازد.

 این سبک مدیریتی شهید رئیسی، باعث شده بود که مردم او را رئیس‌جمهور کوچه و بازار بنامند؛ کسی که نه‌تنها در دسترس بود، بلکه دغدغه‌های مردم را اولویت خود قرار می‌داد.

 شهید رئیسی همواره تأکید داشت که دولت باید پشت مردم باشد، نه بالای سر آنها. او با محروم‌ترین اقشار جامعه، از کارگران و کشاورزان تا مهاجران افغانستانی، همدلی می‌کرد و برای بهبود شرایط زندگی آنان برنامه‌ریزی می‌نمود. این مردمی‌بودن، ریشه در باورهای عمیق دینی و انقلابی او داشت.

 ساده‌زیستی شهید رئیسی، یکی دیگر از وجوه برجسته‌ی شخصیتی او بود. در زندگی شخصی و مدیریتی خود، هرگز اسیر تجملات و زرق‌وبرق‌های قدرت نشد.

خانه‌ی ساده و بدون تشریفات او، نشان‌دهنده‌ی قناعت و بی‌تعلقی‌اش به مادیات بود. پوشش ساده و رفتار متواضعانه‌اش، او را از بسیاری از مسئولان متمایز می‌کرد. در مهمانی‌های رسمی نیز به سادگی رفتار می‌کرد و از اسراف پرهیز می‌نمود. در سفرهای استانی، از پذیرایی‌های تشریفاتی اجتناب می‌کرد و ترجیح می‌داد همان غذای ساده‌ی مردم منطقه را بخورد. هیچ‌گاه از امکانات اداری برای منافع شخصی استفاده نکرد و همیشه مراقب بود که بیت‌المال را حفظ کند. حتی در مقام ریاست‌جمهوری، خود را خدمتگزار مردم می‌دانست، نه کسی که بر مردم ریاست کند.

 ترکیب این دو ویژگی در شخصیت شهید رئیسی، او را به الگویی کم‌نظیر در مدیریت اسلامی تبدیل کرده بود. او نشان داد که می‌توان در عین قدرت، متواضع بود؛ در عین مسئولیت‌های سنگین، ساده زندگی کرد؛ و در عین جایگاه بالا، همواره در دسترس مردم ماند.

 شهید رئیسی با مردمی‌بودن و ساده‌زیستی، سبکی نوین از حکمرانی را به نمایش گذاشت؛ سبکی که در آن، مسئول خدمتگزار است، نه ارباب. او با این شیوه، محبت مردم را به‌دست آورد و نام خود را در تاریخ ایران به‌عنوان رئیس‌جمهوری مردم‌دار و ساده‌زیست ثبت کرد. یادش گرامی و راهش پررهرو باد.

نویسنده: سید محمدمهدی موسوی، خبرنگار و کارشناس رسانه