کارشناس هنرهای آئینی گفت: روضه‌های خانگی، بیش از آنکه یک مراسم مذهبی باشند، حلقه‌ای از همدلی و انسان‌دوستی هستند که نسل‌هاست گرمابخش خانه‌های ایرانی شده‌اند. کارشناسان معتقدند این آیین، تلفیقی منحصربه‌فرد از معنویت، هنر و اجتماع است که در بستر تاریخ ایران بالیده است.

محمد معصومی در گفتگو با خبرنگار گروه اجتماعی پایگاه خبری تحلیلی «قم فردا» با اشاره به ریشه‌های تاریخی روضه خانگی در ایران اظهار داشت: روضه خانگی ریشه در سنت‌های عاشورایی دوران صفویه دارد، اما در دوره قاجار به اوج رسید. این مراسم، با محوریت سوگواری برای امام حسین (ع)، تبدیل به فضایی برای انتقال ارزش‌های اخلاقی و حفظ همبستگی اجتماعی شد.

 وی با اشاره به تأثیر عمیق روضه‌های خانگی بر افراد در مقایسه با مراسم عمومی گفت: صمیمیت فضای خانه، عدم رسمیتِ بیش از حد، و امکان گریه و بیان آزادانه احساسات، روضه خانگی را به تجربه‌ای شخصی و مؤثر تبدیل می‌کند. این فضا، واسطه‌ای بین امر مقدس و زندگی روزمره است.

 کارشناس هنرهای آئینی با اشاره به نقش زنان در حفظ و تداوم روضه‌های خانگی بیان داشت: زنان به‌عنوان نگهبانان فرهنگی این سنت، همیشه نقش محوری داشتند. از برنامه‌ریزی تا پذیرایی و آموزش نسل‌های بعد، این مراسم مدیون تلاش‌های خاموش آنان است.

 وی با اشاره به ابعاد اجتماعی روضه‌خوانی خانگی افزود: این مراسم، شبکه‌ای از حمایت عاطفی و اقتصادی ایجاد می‌کند. مثلاً در گذشته، گره‌گشایی از مشکلات نیازمندان در همین جمع‌ها صورت می‌گرفت.

 معصومی با اشاره به تأثیر هنرهای ایرانی مثل مداحی و تعزیه بر روضه‌های خانگی عنوان کرد: روضه‌ها بستری برای زنده‌ماندن هنرهایی مثل مداحیِ آوازی و نقل‌های حماسی بودند. حتی اشعار محلی و نواهای منطقه‌ای در این فضاها تکامل یافتند.

 وی با اشاره به گرایش آیا نسل جوان امروز به روضه‌های خانگی ابراز داشت: جوانان به دنبال روایت‌های خلاقانه‌تر و کم‌شعارتر هستند. مثلاً ترکیب روضه با بحث‌های روان‌شناختی یا تاریخ تحلیلی، جذابیت ایجاد کرده است.

 کارشناس هنرهای آئینی با اشاره به نقش مهمان‌نوازی در روضه‌های خانگی چه ارتباطی با فرهنگ ایرانی بیان داشت: این مراسم، تجلی‌گاه مهمان‌نوازی به‌عنوان یک ارزش ایرانی است. حتی فقیرترین خانواده‌ها هم سعی می‌کنند در این شب‌ها بهترین پذیرایی را داشته باشند.

خبرنگار: محمدعلی رجبی
انتهای خبر/150