امام علی (ع) در حکمت ۹۴ نهج‌البلاغه به خیر و نیکی واقعی پرداخته است.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «قم فردا» امام علی (ع) در حکمت ۹۴ نهج‌البلاغه به اهمیت خیر و نیکی واقعی پرداخته است.

وَ قَالَ (علیه‌السلام): وَ سُئِلَ عَنِ الْخَیْرِ مَا هُوَ؟ فَقَالَ لَیْسَ الْخَیْرُ أَنْ یَکْثُرَ مَالُکَ وَ وَلَدُکَ، وَ لَکِنَّ الْخَیْرَ أَنْ یَکْثُرَ عِلْمُکَ وَ أَنْ یَعْظُمَ حِلْمُکَ وَ أَنْ تُبَاهِیَ النَّاسَ بِعِبَادَةِ رَبِّکَ؛ فَإِنْ أَحْسَنْتَ حَمِدْتَ اللَّهَ وَ إِنْ أَسَأْتَ اسْتَغْفَرْتَ اللَّهَ؛ وَ لَا خَیْرَ فِی الدُّنْیَا إِلَّا لِرَجُلَیْنِ، رَجُلٍ أَذْنَبَ ذُنُوباً فَهُوَ یَتَدَارَکُهَا بِالتَّوْبَةِ، وَ رَجُلٍ یُسَارِعُ فِی الْخَیْرَاتِ.

هنگامى که از او پرسیدند که خیر چیست چنین فرمود: «خیر آن نیست که مالت فراوان یا فرزندانت بسیار باشند، بلکه خیر آن است که علمت افزون و بردباریت بسیار باشد و اگر بر مردم مى بالى، بالیدنت به پرستش پروردگارت بود. پس اگر نیکى کنى، خداى را سپاس گویى و اگر بدى کنى، از او آمرزش خواهى. در این جهان خیرى نیست، مگر براى دو کس: کسى که گناهى مى‌کند و به توبه جبرانش مى‌نماید و کسى که براى کارهاى خیر مى‌شتابد».

منبع: نهج‌البلاغه

انتهای خبر/