همانگونه که قیام جاودان امام حسین (ع) در کربلا، فراتر از مرزهای زمان، مکان و اعتقاد، به محوری برای وحدت همه آزادگان و عدالتخواهان عالم از هر دین و آیینی تبدیل شد، مقاومت قهرمانانه جمهوری اسلامی ایران در برابر زورگوییهای نظام سلطه نیز، به نمادی مشترک برای آزادگان ایران و سراسر دنیا بدل گشته است. این مقاومت، نه صرفاً یک استراتژی سیاسی، بلکه ادامه همان خط سرخ شهادت و پایداری است که ریشه در خون شهید کربلا دارد.
امام حسین (ع) با نهضت بینظیر خود، درس «هیهات منا الذله» را در تاریخ حک کرد؛ درس نپذیرفتن ذلت در برابر ظلم، حتی اگر بهای آن جان باشد. این پیام، جهانی و همیشگی است. آزادگان در هر کجای زمین، وقتی شاهد ستمی فرومایه باشند، ندای حقطلبی حسین (ع) را در وجود خود طنینانداز مییابند. مقاومت او، محور اتحادی نانوشته میان همه کسانی شد که کرامت انسانی و آزادی را ارج مینهند. این، قدرت نمادین یک قیام مبتنی بر اخلاق و عزت است.
جمهوری اسلامی ایران، با اتکا به همین میراث حسینی و رهبری امام خمینی (ره) که خود پرچمدار احیای این سنت پایداری بود، از نخستین روزهای پیروزی انقلاب تا به امروز، در معرض شدیدترین فشارها، تحریمهای ظالمانه، ترورها، جنگ تحمیلی و تبلیغات گسترده دشمنان قرار گرفته است. هدف همیشه یکی بوده: وادار کردن ملت ایران به تسلیم در برابر خواستهای غیرمنطقی و ناعادلانه قدرتهای زورگو و بازگرداندن سلطه از دست رفته بر منابع و اراده این ملت.
اما ملت ایران، با رهبری حکیمانه و مبتنی بر ایمان، درس «هیهات منا الذله» را در عمل به نمایش گذاشت. مقاومت در جنگ هشت ساله، پیروزی در جنگ ۱۲ روزه، پایداری در برابر تحریمهای طاقتسوز، پیشرفتهای چشمگیر علمی و فناوری در دل محدودیتها، و استواری در دفاع از حقوق ملتهای مظلوم منطقه، به ویژه فلسطین، همه و همه فصلهای درخشان این حماسه ماندگار است. این مقاومت، تنها متعلق به یک گروه یا جناح خاص نیست؛ حاصل ایستادگی یک ملت است که استقلال، عزت و حق تعیین سرنوشت خود را بر هر چیز دیگری مقدم میدارد.
این پایداری قهرمانانه، دقیقاً به دلیل ریشهدار بودن در همان اصل نپذیرفتن ذلت و ظلم، مورد احترام و توافق قلبی همه آزادگان ایران و آزادگان سراسر دنیا قرار گرفته است. همانطور که یک مسیحی، یک هندو یا یک بیدین آزاده، در برابر ظلمی که به امام حسین (ع) روا شد، سر تعظیم فرود میآورد و آن را نماد مبارزه با ستم میداند، امروز نیز هر انسان آزادهای که شاهد مقاومت ملت ایران در برابر زورگوییهای آمریکا و متحدانش است، نمیتواند نسبت به این پایداری احترام قلبی نداشته باشد. آنها در این مقاومت، بازتاب همان روحیهای را میبینند که در کربلا تجلی یافت: روحیه ایستادگی در برابر مستکبران، دفاع از مظلومان و حفظ کرامت انسانی.
این احترام جهانی، نه بر سر تمامی سیاستهای داخلی یا خارجی جمهوری اسلامی که بر سر اصل «مقاومت در برابر ظلم» و «نپذیرفتن سلطه بیگانه» است. آزادگان جهان، سلطهگری را در هر شکل و لباسی محکوم میکنند و مقاومت در برابر آن را حق مسلم هر ملتی میدانند. مقاومت ایران در حفظ حق مسلم خود برای دستیابی به فناوری صلحآمیز هستهای، در دفاع از تمامیت ارضی خود و در حمایت از ملتهای تحت ستم، نمونههای عینی این ایستادگی است که طنین آن در قلب هر آزادهای در سراسر گیتی میپیچد.
بنابراین، مقاومت جمهوری اسلامی ایران، در امتداد همان خط نورانی مقاومت حسینی، از مرزهای جغرافیا و اعتقادات فراتر رفته و به محور جدیدی برای همدلی و توافق همه کسانی تبدیل شده است که ظلمستیزی و عزتطلبی را سرلوحه زندگی خود قرار دادهاند. این مقاومت، یادآور این حقیقت همیشگی است که راه آزادی و عزت، هرگز هموار نبوده و نیست، اما پیمودن آن با استواری و ایمان، نه تنها سرنوشت یک ملت که الهامبخش نسلهای آزاده در سراسر تاریخ خواهد بود. همانگونه که کربلا جاودانه شد، مقاومت یک ملت در راه حق نیز، مایه افتخار و نقطه اشتراک همه آزادگان عالم است.
لینک مطلب: | http://javaneparsi.ir/News/item/54907 |