به گزارش پایگاه خبری تحلیلی قم فردا، عقاب آسیا؛ همین یک لقب برای عابدزاده کافی است. عقابی که سال‌های سال در درون قفس توری تیم ملی به پرواز درآمد تا دل مردم شاد شود.اکنون با او و پسرش به گفتگو نشستیم که در ادامه قسمتهایی از آن را مشاهده خواهید کرد.

گفتگو با عابدزاده:

مجددا تولدتان را تبریک می‌گوییم. می‌گویند روی سن حساس هستید و نباید سن‌تان را بپرسیم.

خیر، این‌چنین نیست. من بیشتر روی دستکش‌هایم حساس هستم!

دل‌مان برای این خنده‌های شما تنگ شده بود!

همیشه سعی می‌کنم لبخند به لب داشته باشم و آن را برای مردم در هر شرایطی نگه دارم.

بعد از کی‌روش، نوبت به ویلموتس رسید تا سرمربی تیم ملی فوتبال ایران شود. چقدر از سرمربی بلژیکی شناخت دارید؟

خوشبختانه ویلموتس مربی بزرگی است. در این مدت تاج زحمات زیادی را برای پیدا کردن مربی متحمل شد و امیدوارم تیم ملی در دوره جدیدش با مربی‌ای که به‌تازگی آمده، موفق باشد. امیدوارم رسانه‌ها هم به‌خوبی حامی سرمربی جدید تیم ملی باشند و فضای حمایتی خوبی را برای وی به وجود بیاورند. اگر برای تیم ملی کمتر حاشیه‌سازی شود، مطمئنا نتایج تیم ملی از این هم بهتر خواهد شد.

فکر می‌کنید امیر چه زمانی گلر اول ایران شود؟

دوست ندارم سوالی درخصوص امیر از من بپرسید و اگر سوالی درباره او دارید، از خودش بپرسید.

گفتگو با امیر عابد زاده

از اینکه پدرتان عقاب آسیاست، چه احساسی دارید؟

قابل‌وصف نیست. خنده‌های پدرم همان‌طور که دیدید همیشه انرژی به همه می‌دهد و خداراشاکرم بابت داشتن چنین پدری و در کنارش لذت می‌برم.

از سرمربی و فضای جدید تیم ملی آغاز کنیم؛ این فضا چطور است؟

حضور ویلموتس یک شروع جدید برای تیم ملی ایران است، اما ما بازیکنان با همه انگیزه و جدیت سابق کار‌ها را پیش می‌بریم و این‌بار به دستورات سرمربی جدید عمل می‌کنیم تا بتوانیم با تمام وجود دل مردم را شاد کنیم.

چقدر با این تغییر فضا برای اینکه به دروازه تیم ملی به‌عنوان گلر اول نزدیک‌تر شوی به خودت شانس می‌دهی؟

من همیشه سعی می‌کنم بهترین عملکردم را در تیم باشگاهی‌ام و تیم ملی ارائه دهم. الان هم با حضور آقای ویلموتس با تمام وجود برای کشورم بیشترین تلاش را خواهم کرد و اینکه چه کسی بازی کند به تصمیمات کادرفنی مربوط می‌شود. تمام تلاشم را مثل سایر بازیکنان حرفه‌ای می‌کنم و مطمئنا قدر پیراهن تیم ملی را هم می‌دانم و باعث افتخارم است که در این تیم بازی می‌کنم. با عشق لباس تیم ملی را می‌پوشم و همیشه قلبم آرام است وقتی پرچم ایران روی آن قرار دارد.

در ماریتیمو می‌مانی؟

دو سال دیگر با این تیم پرتغالی قرارداد دارم. با این حال باید پیشنهاد‌هایی را که می‌رسد، بررسی کرده تا برای آینده فوتبالی‌ام بهترین انتخاب را داشته باشم.

به پرسپولیس فکر نمی‌کنی؟

فعلا قرارداد دارم و باید ببینم چه پیشنهاد‌هایی می‌رسد. اما همیشه شرایط تیمی را که از نونهالی در آن بازی کرده‌ام، دنبال می‌کنم و یکی از هوادارانش هستم.

برخی کارشناسان از گذشته همیشه به این نکته تاکید کرده‌اند که امیر عابدزاده با وجود همه شایستگی‌هایش، هنوز هم زیر سایه پدرش قرار دارد و چه‌بسا فرزند احمدرضا بودن و حمایت‌های او باعث شده به‌طور مثال خیلی‌زود چهره بشوید و حتی به تیم ملی فوتبال ایران نیز دعوت شوید.

همین الان از خودش پرسیدید که چرا از فوتبال دور هستید. کسی که از فوتبال دور است، فکر نمی‌کنم دست یا دخالتی در انتخاب یا تصمیم‌گیری داشته باشد. اگر قرار باشد به همین حرف‌ها توجه کنم، خیلی زودتر از این صحبت‌ها جا زده بودم، اما به‌شخصه تمام تمرکزم روی هدف و پیشرفتم است. تا یک سال مسئولان و هم‌بازی‌هایم در پرتغال نمی‌دانستند پسر یکی از بهترین دروازه‌بان‌های تاریخ ایران و آسیا هستم. این حرف‌ها همیشه هست و حتی پشت‌سر بهترین بازیکن دنیا یعنی رونالدو هم خیلی حرف می‌زنند؛ بنابراین نباید به این مسائل توجه کرد. مهم این است که هر زمان پیراهن تیم ملی کشورم را پوشیدم با تمام وجود به زمین رفتم.

از دوران کی‌روش چه چیزی در ذهنت مانده؟

خیلی تجربیات را در کنار ایشان به دست آوردم. ثبات او نشان می‌دهد که چقدر عملکردش خوب بوده و امیدوارم با مربی جدید همین روند خوب را بهتر از گذشته ادامه بدهیم.

دلت برایش تنگ نمی‌شود؟

من دلم برای همه مربیانی که با آن‌ها کار کرده‌ام، تنگ می‌شود، چون همه آن‌ها را دوست دارم و همیشه سعی کرده‌ام از آن‌ها یاد بگیرم.

۳ تصویر ماندگار از پدرتان؟

دوست دارم یک چیز خاص‌تر بگویم. در یکی از دربی‌ها ضربه سر بازیکن حریف را با یک دست گرفت و درحالی که آدامس می‌جوید شروع به قدم زدن کرد. این صحنه برایم خیلی عجیب بود و زمانی که خودم گلر حرفه‌ای شدم فهمیدم چقدر این حرکت سخت است. مهار با یک دست و پشتک‌زدن در دیدار با استرالیا هم کار‌های ذاتی پدرم بود و هیچ‌کس نمی‌تواند آن‌ها را کپی کرده یا ادایش را دربیاورد. این صحنه‌ها برای همیشه در ذهن مردم باقی می‌ماند. برخی حتی سعی کردند راه رفتنش را تقلید کنند که این اتفاق نیفتاد؛ بنابراین من هم سعی می‌کنم مسیر خودم را بروم و خودم باشم، چون احمدرضا عابدزاده یکی است و دیگر مثل او نمی‌آید. به نظرم باید شیوه و راه‌های دروازه‌بانی را از او فقط آموخت، اما با مدل خودتان باید کار کنید، نه تقلید کردن از او.

انتهای پیام/