بر طبق آمارها صورت گرفت؛
کارتال صدرنشین تعویض‌های طلایی
اسماعیل کارتال با اینکه تنها در بخشی از فصل هدایت پرسپولیس را بر عهده داشت؛ اما با تصمیمات تاکتیکی مؤثر، بیشترین خروجی را از نیمکت گرفت.
داده‌های فصل اخیر لیگ برتر ایران نشان می‌دهد که برخی مربیان با تعویض‌هایی هدفمند و تأثیرگذار، در نتیجه‌سازی تیمشان نقش کلیدی ایفا کرده‌اند؛ آن‌هم نه فقط با تعداد، بلکه با کیفیت و بهره‌وری بالا به این نتایج رسیدند.
در فوتبال استفاده از بازیکنان ذخیره یکی از ابزارهای تاکتیکی مهم برای مربیان است؛ ابزاری که برخی از آن نهایت بهره را برده‌اند و برخی دیگر تنها از روی اجبار یا عادت به آن رجوع کرده‌اند.
دو مربی با بالاترین نرخ اثرگذاری به‌ازای هر تعویض، در واقع مربیانی هستند که تنها در بخشی از فصل هدایت پرسپولیس را بر عهده داشتند؛ اما با تصمیمات تاکتیکی مؤثر، بیشترین خروجی را از نیمکت گرفتند.
اسماعیل کارتال در پرسپولیس، در تنها ۱۳ بازی، با ۶۰ تعویض به ۹ اثرگذاری مستقیم روی گل رسید؛ یعنی به طور میانگین از هر ۶/۶ تعویض، یک گل حاصل شده است.
خوان کارلوس گاریدو نیز در پرسپولیس با ۵۸ تعویض در ۱۳ بازی، موفق شد هفت تعویض طلایی داشته باشد؛ معادل هر ۸/۲ تعویض، یک اثرگذاری.
در میان مربیانی که یک فصل کامل در کنار تیم بودند، مهدی تارتار و مازیار زارع در جایگاه اول قرار دارند. هر دو مربی در ۳۰ هفته، به ترتیب ۱۳۸ و ۱۳۲ تعویض انجام دادند و هر دو به ۱۰ تعویض اثرگذار رسیدند.
تارتار با میانگین یک گل در هر ۱۳/۸ تعویض و زارع با یک گل در هر ۱۳/۲ تعویض، تعویض‌هایی هدفمند اما نه‌چندان خارق‌العاده داشتند.
یحیی گل‌محمدی در فصل اخیر با ۱۴۱ تعویض در ۳۰ بازی، بالاترین تعداد تعویض در بین همه مربیان را ثبت کرد، اما فقط ۹ تعویض طلایی داشت. با میانگین یک گل از هر ۱۵/۶ تعویض، تعویض‌هایش بیشتر از منظر تاکتیکی یا کنترل بازی کاربرد داشتند تا ضربه نهایی.
مهدی رحمتی که در دو تیم هوادار و شمس‌آذر ۲۸ هفته روی نیمکت بود، ۱۳۲ تعویض انجام داد و به هشت اثرگذاری مستقیم رسید. با میانگین یک گل از هر ۱۶/۵ تعویض، او عملکردی متوسط اما رو به پایین نسبت به برخی رقبا داشت.
در رده بعدی مربیانی قرار دارند که هرکدام در ۳۰ هفته، هفت تعویض مؤثر داشتند: سعید دقیقی (شمس‌آذر و خیبر)، مجتبی حسینی (آلومینیوم)، دراگان اسکوچیچ (تراکتور)، سعید اخباری (چادرملو) و محمد ربیعی (ذوب‌آهن).
این گروه با میانگین حدود یک گل از هر ۱۷/۱ تعویض، در سطحی قابل‌قبول قرار دارند؛ هرچند جایگاهشان در جدول نشان از چالش‌های دیگری هم در تیمشان دارد.
در انتها باید به دو مربی دیگر اشاره کرد: پاتریس کارترون (سپاهان) در ۲۰ بازی با ۶ تعویض طلایی، عملکردی معقول داشت. امید روانخواه (هوادار) هم در تنها ۱۷ بازی، ۶ تعویض اثرگذار داشت که اگر ادامه پیدا می‌کرد، شاید به بالای جدول این بررسی می‌رسید.
آمارها نشان می‌دهد که تعداد زیاد تعویض به‌تنهایی ضامن موفقیت نیست. سرمربیانی که بادقت و شناخت از نیمکت خود دست به تغییر می‌زنند، اثربخشی بیشتری دارند. هرچند که حتماً تعدادی از این تعویض‌ها برای کنترل بازی و حفظ نتیجه بوده است.
انتهای خبر/
نظرات شما