مادر شهید احمد مختاری آسمانی شد

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی قم فردا، شهید احمد مختاری در شهریور ماه 1346 در یکی از روستاهای همدان به نام امام زاده قاسم به دنیا آمد . احمد دوران کودکی را در همان روستا به پایان رساند و در سن هفت سالگی در روستای دیگری به نام نیٌر آغاز به تحصیل نمود . او در دوران کودکی و تحصیل پسری آرام و خوش اخلاق بود. همیشه سعی می کرد پشت سر پدر مرحوم خود به نماز بایستد تا اینکه نماز را یاد گرفت و دیگر پس از آن از نمازش غافل نمی شد چون پدر مرحومش شخصی با تقوا و با ایمان بود. پدر مرحوم احمد بیشتر وقت ها برای اهل روستا هیأت قرآن خوانی در منزلمان ترتیب می داد و احمد نیز همیشه در این هیأت ها شرکت می کرد و با وجود سن کم بسیاری از سوره های قرآن را حفظ بود. احمد ضمن درس خواندن در مزرعه نیز به پدرش کمک می کرد و به خاطر اخلاق خوب و مهربانی که داشت دوستان زیادی داشت. احمد سال اول و دوم ابتدایی را در روستا قبول شد تا اینکه در سال 1355 به قم کوچ کردند و ادامه  تحصیل دوران ابتدایی را در مدرسه خازنی و عبداللهی به سر برد این سال ها که مصادف با پیروزی انقلاب بود همیشه در تظاهرات شرکت می کرد همیشه غروب از منزل خارج می شد و برای نماز به حرم می رفت و بعد از آن در تظاهرات شرکت می کرد وقتی انقلاب پیروز شد و امام آمد احمد گویی دنیا را به او داده اند . امام وقتی به قم هم آمد احمد به پای سخنرانی امام رفته بود و او را دیده بود همیشه برای مادرش تعریف می کرد سال چهارم و پنجم را در مدرسه ی رضوی به پایان رساند . تا اینکه جنگ تحمیلی ایران و عراق آغاز شد. بعد از اعلام فرمان امام (ره) مبنی بر تشکیل ارتش بیست میلیونی احمد در مسجد دوطفلان نیروگاه ثبت نام کرد و آموزش بسیجی دید. در آنجا شب ها پست می داد و همیشه سعی می کرد در جبهه نیز شرکت کند. احمد سال اول و دوم راهنمایی را در مدرسه ی شهید باهنر به پایان رساند در این فاصله با کمک بچه های محل پایگاهی محلی  تشکیل داد و مشغول فعالیت شد تا اینکه چند تا از بچه های پایگاه به شهادت رسیدند و احمد وضع دیگری پیدا کرد و برای رفتن به جبهه تلاش بیشتری می کرد. تا اینکه با رضایت پدر و مادرش در تاریخ 15/4/64  برای اولین بار عازم جبهه شد. و مدرسه را رها کرد. معلٌمان احمد چند بار نزد پدرش رفتند و گفتند احمد را به مدرسه برگردانید او درسش خوب است اینجا هم سنگر است ولی احمد عاشق شهادت بود و دیگر به مدرسه برنگشت و می گفت مدرسه دیر نمی شود فعلاً جنگ واجب تر است . احمد به مرخصی کم می رفت وقتی هم که می رفت اکثر وقت خود را در پایگاه ها می گذراند احمد به پدر و مادرش احترام زیادی قائل بود و همیشه سعی در جلب رضایت آنها داشت و می گفت اگر شما از جبهه رفتن من راضی نباشید نماز و شهادت من قبول نیست. احمد در چهار عملیات مستقیماً شرکت داشت در عملیات های فتح المبین، رمضان، والفجر 2و 4 که در عملیات رمضان یکبار از ناحیه دست با برخورد گلوله مجروح شد . دوستانش می گفتند حتی برای مداوا به بهداری هم نرفت وقتی به مرخصی می آمد بچه های محل را تشویق به پایگاه و جبهه می کرد فعالیت زیادی در محل داشت حتی شش ماه به عنوان بسیج در پدافند هوائی زندان ساحلی و شاه جمال خدمت کرد اواخر سال 64 تصمیم گرفت که برود به سربازی علاقه  زیادی به کمیته داشت. برای سربازی بعد از چند ماه به اراک رفت احمد آموزش را در سیستان و بلوچستان شهر خاش گذراند و دو ماه در همانجا با خودباختگان و قاچاق فروشان مبارزه کرد بعد از آن به کمیته اهواز فرستاده شد تا اینکه بعد از عملیات والفجر 8 به لشکر 7 ولیعصر مأمور شد و در جبهه فاو مشغول خدمت بود که برای آخرین بار به مرخصی آمده بود یکی از دوستانش که در لحظات شهادت احمد در کنارش بود تعریف می کرد احمد به سنگر ما آمد و مقداری به من پول بدهکار بود پول مرا داد و گفت شاید همدیگر را ندیدیم دوستش می گفت مقداری در سنگر ما مشغول صحبت بودیم که احمد گفت دیگر بروم سنگر خودمان. من هرچه اصرار کردم عجله نکن احمد گوش نکرد و به سنگرش برگشت چند لحظه نشد که خمپاره ای به سنگر آنها خورد ما همه به طرف آنها دویدیم ولی دیگر دیر شده بود همه ی آنها شهید شده بودند احمد با این که تمام بدنش با ترکش سوراخ سوراخ شده بود ولی صورتش سالم سالم بود گویا لبخند رضایتی هم داشت . احمد در تاریخ 65/5/19 در منطقه فاو شهید شد وقتی خبر شهادتش را به پدر مرحومش که مدت یکسال بود به خاطر سرطان معده مریض شده بود دادند اصلاً ناراحت نشد و خدا را شکر کرد و گفت خدا انشاءالله این قربانی را قبول کند گویا می دانست خودش نیز به زودی پیش او خواهد رفت چون پدرم نیز ده روز پس از شهادت احمد از دنیا رفت.


انتهای پیام/