روستایی که زمین آن را با مردمانش بلعید
روستاییان در حالی که روز پر تلاشی را پشت سر گذاشته اند در کلبه‌های خود جا خوش کرده و احتمالا همسران خانواده در تدارک شام مختصر برای اعضای خانه هستند و تعدادی هم خسته از کار روزانه در حالی که به پشتی‌های خود تکیه داده اند و در افکار خود مسائلی را که در روز بر آنان گذشته است مرور می‌کنند و لابد برای فردای خود نقشه می‌کشند، کسی چه می‌داند، شاید فردایی نباشد.
انگار همین دیروز بود که در شهرستان کوهرنگ طبیعت خروشید و ۵۲ نفر از مردم روستای آبکار لبد بخش بازفت را در یک شب بهاری در خاک فرو برد و زنان و مردان این روستا را در یک چشم برهم زدن در خواب ابدی فرو برد و اجساد آنان را در زیر هزاران هزار خروار خاک ناپدید کرد.
۲۳ سال پیش، روستای لبد در شهرستان کوهرنگ به یکباره ناپدید شد و زیر هزاران هزار خروار خاک در یک چشم به هم زدن برای همیشه در تاریخ مدفون شد.
یکی از اهالی بازفت که خود اقوام زیادی را در این حادثه از دست داده اظهار داشت: صدای مهیبی شنیده شده و گرد و غبار عظیمی هوا را تاریکتر از شب تیره می‌کند، انگار محشری بر پا گردیده، پس از انعکاس این صدای عجیب در کوهستان و منطقه، روستاییان پایین دست واقع در امتداد دره، چون شب است فانوس به دست در کنار جاده مشرف به دره مجاور روستای خود کنجکاو شده، سمت و سوی حادثه را در بالا دست خود که همین روستای لبد است، می‌نگرند.
اما چون شب کوهستان همه جا را زیر چتر سیاه خود پنهان کرده، بجز خاموش شدن تنها منبع روشنایی روستای لبد یعنی فانوس‌ها چیز دیگری را درک نمی‌کنند، اما این را می‌دانند که آن صدای مهیب که تا آن هنگام وحشتناک‌تر از آن را نشنیده اند، اتفاق مهمی در بطن خود دارد، اما چه کنند، چون شب است و همه جا پرده سیاهی کشیده شده و راه مال رو است.
مرتضی زمانپور فرماندار کوهرنگ اظهار داشت: رانش زمین در فروردین ۲۳ سال پیش در کوهرنگ چهارمحال و بختیاری یک روستا را برای همیشه بلعید و نشان داد انسان خاکی در برابر طبیعت همچنان ضعیف است.
او افزود: روستای آبکار لبد در فروردین ماه سال ۱۳۷۷ در یک شب بارانی بهار زیرآوار کوه برای همیشه مدفون شد و هرگز کسی از ساکنان مانده در خانه‌های آن روستا خبر دار نشد.
زمانپور اضافه کرد: در آن حادثه تاریخی ۵۲ نفر از اهالی روستای لبد شهرستان کوهرنگ در زیر هزاران هزار تن خاک مدفون شدند و تنها از کل اهالی این روستا ۱۳ نفر که در آن شب در روستا نبودند زنده ماندند و حادثه ریزش و رانش کوه و مدفون شدن روستای لبد نیز از طریق روستا‌های اطراف اعلام شد.
یکی از بازماندگان اظهار داشت: در سال ۷۱ برای اهالی روستای لبد یک سایت و شهرک برای اسکان در نظرگرفته شده بود که آنان اسکان در این شهرک را نپذیرفتند.
او افزود: هر سال در نوروز بازماندگان آن حادثه شوم، به نزدیکی روستا می‌آیند و در آستانه کوه یاد فراموش شدگان لبد را برای همیشه گرامی می‌دارند.
پایدارسازی روستا‌های در معرض خطر چهارمحال و بختیاری با سرعت اجرا شود
اقبال عباسی استاندار چهارمحال و بختیاری اظهار داشت: طرح درجاسازی روستا‌های آبیدک و منارجان شهرستان لردگان و روستا‌های خویه و دره شیخ‌عالی شهرستان کوهرنگ تصویب شده است و باید در روند اجرای آن تسریع شود.
او با اشاره به لزوم تصویب طرح‌ها براساس ضوابط قانونی افزود: در توسعه شهر‌ها به تقسیمات کشوری توجه جدی شود و بدون مصوبه نباید محدوده شهری کاهش یا افزایش یابد.
عباسی همچنین تصریح کرد: صدور مجوز برای طرح‌های اشتغالزایی و عمرانی به‌صورت کلی باشد تا درصورت تغییر مدیریت‌های احتمالی، مشکلی برای سرمایه‌گذاران طرح‌ها ایجاد نشود.
رسول شهبازی معاون روستایی بنیاد مسکن انقلاب اسلامی چهارمحال و بختیاری نیز گفت: مطالعات ۴۷ روستای در معرض خطر استان به پایان رسیده است و برای انجام مطالعات و امکان‌سنجی این روستا‌ها ۳۰ میلیارد ریال اعتبار اختصاص یافت.
او تاکید کرد: در صورت تصویب مطالعات روستا‌های در معرض خطر چهارمحال و بختیاری در شورای برنامه‌ریزی و توسعه استان، درجاسازی و یا جابه‌جایی این روستا‌ها وی از تامین اعتبار مورد نیاز، انجام می‌شود.
ضرورت مقاوم سازی خانه‌های روستایی
استان چهارمحال و بختیاری به رغم برخورداری از طبیعت زیبا و ظرفیت‌های گردشگری، کشاورزی و دامپروری، اما هر چقدر که از مرکز استان به سمت روستا‌ها فاصله بگیریم خدمات رفاهی و زندگی هم با استاندارد‌های امروزه فاصله می‌گیرد.
با سفر به روستا‌های شهرستان کوهرنگ و قدم زدن در کوچه پس کوچه‌های آن با برداشتن هر قدم حجم زیادی از خاک به هوا بلند می‌شود.
خانه‌هایی ساخته شده از سنگ و گل که حصاری برای حفاظت ندارند، صدای بچه‌های قد و نیم قد فضای کوچه را پر کرده است، با خود فکر می‌کنم آیا این خانه‌ها امنیت کافی برای سکونت این خانوار‌ها را دارند؟
با نگاه اول می‌توان متوجه شد که در زمان وقوع زلزله‌ای نه چندان شدید و یا بارش بارانی سیل آسا، این خانه‌ها مکان امنی برای ساکنانش نیست.
با وجود تلاش مسئولان در اجرای مقاوم‌سازی خانه‌های روستایی، روستا‌های چهارمحال و بختیاری به ویژه در شهرستان کوهرنگ همچنان آسیب پذیرترین نقاط در برابر بلایای طبیعی هستند.
سوال این است چرا مردم تعلل می‌کنند؟
سروش ظاهری بخشدار بازفت اظهار داشت: با توجه به اینکه بخشی از معیشت مردم منطقه از طریق دامداری است و ساکنان این جا در منازل کنونی خود برای نگهداری دام‌ها و علوفه قسمت‌های جداگانه‌ای دارند و مردم برای جابجایی مقاومت می‌کنند، چرا که بنیاد مسکن فقط برای ساخت و ساز تسهیلات اعطا می‌کند.
او افزود: مشکل دیگر برای جابجایی این روستا‌ها این است که مکان‌هایی که برای جابجایی در نظر گرفته می‌شود، زمین‌های مشاع است و یافتن مالکان و یا راضی کردن آن‌ها به سختی انجام می‌شود.
انتهای پیام/
نظرات شما