قم فردا گزارش می‌دهد؛
تبعات تک فرزندی بر سلامت خانواده
داشتن یک فرزند سبب می شود کل آمال و آرزوهای والدین در یک نفر متمرکز شودبا وجود اینکه تجمیع امکانات برای یک بچه احتمال موفقیت وی را بسیار بالا می‌برد اما به موازات آن ممکن است توقعات والدین از فرزند خود را نیز افزایش بدهد.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی قم فردا، هیچ فکر کرده‌اید اگر هیچ رقیبی برای ورزشکاران نبود، المپیک چه شکلی می‌شد؟
دنیایی شبیه خانه تک‌فرزند‌ها دقیقا به همین شکل است، بله خلأ بزرگی در این وضعیت احساس می‌شود و فضا بشدت غیرطبیعی است.
رقبای دوست‌داشتنی ما، خواهرها و برادرهایمان، آنها که بر سر شیر مادر، غذا، اسباب‌بازی و توجه مادر و پدر با آنها در چالش بوده‌ایم، همان‌ها هستند که دنیای واقعی را به ما می‌آموزند و ما را آماده چالش بزرگ‌تری به نام رقابت در جامعه می‌کنند.
تبعات تک فرزندی
۱. افراط در تامین مایحتاج و نیازهای کودک توسط والدین
• برآورده کردن درخواست های تک فرزند آسان ترین راه است، ولی اگر تبدیل به یک عادت شود مخرب خواهد بود واگر همه چیز به آنان داده شود. کودکان به ارزش چیزها پی نخواهند برد.
۲. بیش ثبت نامی
• والدین کودکان تک فرزند معمولا کودک را در تمام کلاسهای فوق برنامه که می توانستند برای ۳ یا ۴ فرزند برنامه ریزی کنند برای یک کودک در نظر می گیرند و کودک دچار پدیده بیش ثبت نامه می گردد.
۳. کمال گرایی
والدین آنها فکر می‌کنند هر چقدر فرزند کمتر باشد همان یک فرزند به کمال نزدیک‌تر است، اما بهترین گزینه برای تربیت این فرزندان آوردن یک خواهر یا برادر است و حتی فرزند خوانده نیز جای آن را نمی‌گیرد زیرا والدین رفتار یکسانی با این دو نخواهند داشت.
۴. بالا رفتن انتظار در والدین و سرخوردگی
داشتن یک فرزند سبب می شود کل آمال و آرزوهای والدین در یک نفر متمرکز شودبا وجود اینکه تجمیع امکانات برای یک بچه احتمال موفقیت وی را بسیار بالا می‌برد اما به موازات آن ممکن است توقعات والدین از فرزند خود را نیز افزایش بدهد . همین موضوع باعث خواهد شد تا فرزند برای موفق شدن و انجام کارهای بزرگ زیر فشارهای روحی و روانی له شود و اگر موفق نشود هم کودک و هم والدین سرخورده می شوند .
۵. برخورد با کودک به شکل بزرگسال
در خانواده تک فرزندی چیدمان تیم دو به یک است.یعنی یک کودک و دو بزرگسال و این امر باعث می شود کودک نتواند بطور شایسته کودکی کند و از لذت داشتن یک عضو همسان محروم خواهد بود. کودکان رفتارهایی را باید بیاموزند که از همسالان رقیب در خانواده یعنی خواهر و برادر آموخته می‌شود و در آینده بهترین پشتیبان برای هم خواهند بود . نعمتی که با گرانبهاترین اسباب بازی جبران نمی گردد.
۶. نداشتن فرصت مشق اجتماعی شدن
قلمرو، حق تقدم و تاخر، تقسیم وسایل، اسباب‌بازی‌ها و وظایف، و تقسیم و اشتراک محبت و توجه والدین و کنار آمدن با همه اینها در صلح و آشتی که مشق اجتماعی شدن است، چیزهایی است که تک فرزندان از آن محرومند. برای چنین کودکانی دورانی از سرخوردگی را پیش‌بینی می‌شود که وقتی با ورود به جامعه آبشار امکانات بی‌دریغ قطع شود .
۷. تبعات تک فرزندی در والدین
بدترین افسردگی‌ها به مادرانی مربوط است که پس از سن یائسگی تنها فرزند خود را از دست می‌دهند زمانی که دیگر هیچ فرصتی برای جبران یا تلاش دوباره نیست. آنها گاهی با این اتفاق همسر خود را هم از دست می‌دهند آن هم در سال‌هایی که بیشترین نیاز را به حمایت و پشتیبانی دارند. همچنین وقتی خانواده تمام سرمایه خود را برای تنها یک فرزند هزینه کرده است و این فرزند چنان که توقع می‌رود بار نمی‌آید، والدین لطمه زیادی می‌خورند و اصولا هزینه عاطفی بیشتر با توقع بیشتر در والدین همراه است که سبب ناکامی می‌شود.
کودکانی که تک فرزند هستند دچار اختلال خاصی نمی‌شوند اما به دلیل اینکه این کودکان امکان رشد و پرورش را در کنار سایر فرزندان ندارند نحوه تعامل و ارتباط برقرار کردن آنها در جامعه خدشه دار خواهد شد.
انتهای پیام/۱۷۰
دنیایی شبیه خانه تک‌فرزند‌ها دقیقا به همین شکل است، بله خلأ بزرگی در این وضعیت احساس می‌شود و فضا بشدت غیرطبیعی است.
رقبای دوست‌داشتنی ما، خواهرها و برادرهایمان، آنها که بر سر شیر مادر، غذا، اسباب‌بازی و توجه مادر و پدر با آنها در چالش بوده‌ایم، همان‌ها هستند که دنیای واقعی را به ما می‌آموزند و ما را آماده چالش بزرگ‌تری به نام رقابت در جامعه می‌کنند.
تبعات تک فرزندی
۱. افراط در تامین مایحتاج و نیازهای کودک توسط والدین
• برآورده کردن درخواست های تک فرزند آسان ترین راه است، ولی اگر تبدیل به یک عادت شود مخرب خواهد بود واگر همه چیز به آنان داده شود. کودکان به ارزش چیزها پی نخواهند برد.
۲. بیش ثبت نامی
• والدین کودکان تک فرزند معمولا کودک را در تمام کلاسهای فوق برنامه که می توانستند برای ۳ یا ۴ فرزند برنامه ریزی کنند برای یک کودک در نظر می گیرند و کودک دچار پدیده بیش ثبت نامه می گردد.
۳. کمال گرایی
والدین آنها فکر می‌کنند هر چقدر فرزند کمتر باشد همان یک فرزند به کمال نزدیک‌تر است، اما بهترین گزینه برای تربیت این فرزندان آوردن یک خواهر یا برادر است و حتی فرزند خوانده نیز جای آن را نمی‌گیرد زیرا والدین رفتار یکسانی با این دو نخواهند داشت.
۴. بالا رفتن انتظار در والدین و سرخوردگی
داشتن یک فرزند سبب می شود کل آمال و آرزوهای والدین در یک نفر متمرکز شودبا وجود اینکه تجمیع امکانات برای یک بچه احتمال موفقیت وی را بسیار بالا می‌برد اما به موازات آن ممکن است توقعات والدین از فرزند خود را نیز افزایش بدهد . همین موضوع باعث خواهد شد تا فرزند برای موفق شدن و انجام کارهای بزرگ زیر فشارهای روحی و روانی له شود و اگر موفق نشود هم کودک و هم والدین سرخورده می شوند .
۵. برخورد با کودک به شکل بزرگسال
در خانواده تک فرزندی چیدمان تیم دو به یک است.یعنی یک کودک و دو بزرگسال و این امر باعث می شود کودک نتواند بطور شایسته کودکی کند و از لذت داشتن یک عضو همسان محروم خواهد بود. کودکان رفتارهایی را باید بیاموزند که از همسالان رقیب در خانواده یعنی خواهر و برادر آموخته می‌شود و در آینده بهترین پشتیبان برای هم خواهند بود . نعمتی که با گرانبهاترین اسباب بازی جبران نمی گردد.
۶. نداشتن فرصت مشق اجتماعی شدن
قلمرو، حق تقدم و تاخر، تقسیم وسایل، اسباب‌بازی‌ها و وظایف، و تقسیم و اشتراک محبت و توجه والدین و کنار آمدن با همه اینها در صلح و آشتی که مشق اجتماعی شدن است، چیزهایی است که تک فرزندان از آن محرومند. برای چنین کودکانی دورانی از سرخوردگی را پیش‌بینی می‌شود که وقتی با ورود به جامعه آبشار امکانات بی‌دریغ قطع شود .
۷. تبعات تک فرزندی در والدین
بدترین افسردگی‌ها به مادرانی مربوط است که پس از سن یائسگی تنها فرزند خود را از دست می‌دهند زمانی که دیگر هیچ فرصتی برای جبران یا تلاش دوباره نیست. آنها گاهی با این اتفاق همسر خود را هم از دست می‌دهند آن هم در سال‌هایی که بیشترین نیاز را به حمایت و پشتیبانی دارند. همچنین وقتی خانواده تمام سرمایه خود را برای تنها یک فرزند هزینه کرده است و این فرزند چنان که توقع می‌رود بار نمی‌آید، والدین لطمه زیادی می‌خورند و اصولا هزینه عاطفی بیشتر با توقع بیشتر در والدین همراه است که سبب ناکامی می‌شود.
کودکانی که تک فرزند هستند دچار اختلال خاصی نمی‌شوند اما به دلیل اینکه این کودکان امکان رشد و پرورش را در کنار سایر فرزندان ندارند نحوه تعامل و ارتباط برقرار کردن آنها در جامعه خدشه دار خواهد شد.
انتهای پیام/۱۷۰
نظرات شما