قرار ما دم مسجد!

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی قم فردا،هوا گرم بود و نانوایی نسبتا شلوغ بود شاطر یک پسران جوان حدود ۲۳ ساله بود بسیار خوش برخورد بود و با اغلب مشتری ها گرم می گرفت در صف انتظار بودم تا نوبت من برسد و نان مورد نیاز را خریداری کنم، صدایی از درب نانوایی بلند شد که شاطر جوان را خطاب قرار داد به طرف صدا بازگشتم پسر جوانی هم سن شاطر و با تیپ جوانان امروزی بود خطاب به شاطر گفت  «امشب باشگاه یادت نره ،راستی امتحانات ترم تابستانی دانشگاه رو هم برنامه ریزی کنیم » جوان شاطر هم در پاسخ گفت « باشه  قرار ما دم مسجد  نماز مغرب رو بخونیم بریم»؛ بعد هر دو یا یک یا علی مکالمه را پایان دادند، با اینکه مکالمه کوتاهی بود اما همین مکالمه دنیایی از حرف ها و استدلال ها را دنبال داشت، جوانان اهل کار و دانشگاه و ورزش که تربیت یافته مسجد بودند.

شاید تصور شود مسجد دیگر مانند گذشته برای جوانان جذابیت ندارد و مساجد تنها محل عبادت پیرمردها و پیر زن ها شده است اما حقیقت چیز دیگری است مساجد سال هاست که تنها محل عبادت نیست بلکه محفلی برای کارهای ورزشی ، فرهنگی و تفریحی نیز شده است، خلاقیت های متولیان مساجد و سپردن مسئولیت به جوانان از دیگر عوامل جذب جوانان و نوجوانان به مسجد است.

امروز اکثر مکبران مساجد را کودکان و نوجوانان تشکیل می دهند، برنامه ریزی برای برگزاری مراسم های مساجد از جمله عزاداری اهل بیت بر عهده جوانان گذاشته می شود که مسئله بسیار مهمی در مسئولیت پذیری فردی و اجتماعی جوانان است.


 دوران پیروزی انقلاب اسلامی و دفاع مقدس که مراکز فرهنگی و دینی و حج و نداشت و محدود به مساجد بود سندی بر نقش مساجد در پیشبرد اهداف جامعه است، مساجد در دوران دفاع مقدس از جمله مراکز مهم اعلام اقلام مورد نیاز جبهه ها و نیز محل جمع آوری کمک های مردمی بودند. صرف نظر از ارزش مادی کمک های مردمی که در خور توجه است، حضور معنوی آحاد مختلف مردم در امر کمک رسانی به جبهه ها شگفت آور بود، ثبت نام برای حضور در جبهه در مساجد رخ می داد و برنامه ریزی راهپیمایی علیه رژیم طاغوت و پخش اعلامیه های امام نیز در مساجد رخ می داد.

شهدا درباره مسجد سفارش های فراوان نموده اند؛ از آن جمله: راه ما را با حضور در مساجد ادامه دهید. شهیدان، شب و روز به روی گلدسته های مساجد نشسته و هنگام اذان به درب مسجد می نگرند که کدام یک از دوستانشان در نماز جماعت حاضر می شوند. شهیدان، نام بچه های مسجد را نوشته و نزد امام حسین(ع) می برند، تا آن ها را به عنوان شیعه واقعی خود انتخاب کند و اعمالشان را تأیید نماید.

شهیدی دیگر در وصیت نامه ی خود می نویسد: نام و خاطره ی ما را در مساجد زنده نگه دارید، زیرا ما در مساجد با حقایق دین و عاشورا آشنا شدیم. در مسجد جز یاد خدا همه چیز فراموش می شود، و راز این آیه در مسجد می فهمیم: «وَ اَنَّ الْمَساجِدَ لِلِّه فَلا تَدْعُوا مَعَ اللهِ اَحَداً»؛ و همانا مساجد از آن خداست. پس هیچ کس را با خدا نخوانید.


مدیران و مسئولان فرهنگی نیز باید همه فعالیت های فرهنگی را حول مساجد پیاده سازی کنند و از پراکندگی مراکز فرهنگی مختلف پرهیز کنند زیرا این مسئله یک افت است و کم کم کاری که قرار بود فرهنگی باشد به دلیل فاصله گرفتن از مساجد تبدیل به کار غیر فرهنگی و دینی می شود، برای رسیدن به اهداف فرهنگی و دینی باید بودجه و سرمایه های فرهنگی در اختیار مساجد قرار گیرد.


خوشبختانه سال هاست که کانون های مساجد فعالیت های گسترده ای دارند  ، یکی از دلایل تاسیس کانون‌های فرهنگی و هنری مساجد و رسالت واقعی این کانون‌ها همین است که هنرمندان آینده جامعه قرار است در عرصه‌های فرهنگی و هنری که خدمت‌گذار مردم و نظام باشند، باید از دل مساجد پرورش یابد.

یکی از مهم ترین و موثرترین مراکز برای تربیت دینی جوانان، کانون های مساجد هستند، کانون‌های فرهنگی می‌توانند به عنوان ابزاری مهم و شاخص برای مقابله با ناتوی فرهنگی دشمن مورد استفاده قرار گیرند.

یکی از نکات قابل توجه این است که  فعالیت‌های فرهنگی، آموزشی و دینی در کانون‌های مساجد با روحیه جهادی دنبال می‌شود، به گفته بزرگان دین توجه به مساجد و برنامه ریزی برای جذب جوانان به مساجد و محوریت قرار دادن مساجد برای امور فرهنگی ، اجتماعی ، دینی و حتی اقتصادی از بروز بسیاری از آسیب ها در جامعه جلوگیری می کند.

مسجد در عصر پیامبر، نقش خود را در تمام عرصه­ های زندگی به صورت کامل ایفا کرد؛ از آموزش امور دین به وسیلة صحابه گرفته تا آماده سازی و مدیریت لشگر و امضای توافق­نامه­ ها و استقبال از میهمانان و فرستادگان و هیأت­ های اعزامی دیگر کشورها و مدیریت قضایی و امور دولت و حکومت. این ایفای نقش به اندازه ­ای پررنگ و جدی بود که تقریباً هیچ کاری ـ جز در موارد نادر ـ در خارج از مسجد پیگیری نمی ­شد.

اسلام، این دین مبین، به مسجد و ساخت آن اهمیت فراوان می ­دهد. از این رو، پیامبرخدا (صلی الله علیه و آله) در تشویق و ترغیب مردم به ساخت مسجد فرموده است:
«مَنْ بَنَى مَسْجِدًا لِله بَنَى اللهُ لَهُ بَیْتًا فِى الْجَنَّة».2
«هر کسی برای خدا مسجدی بسازد، خداوند متعال در بهشت خانه ­ای برای او خواهد ساخت.»
همچنین در تبیین فضیلت و جایگاه مساجد نزد خداوند می­ فرمایند:
«أَحَبُّ الْبِلَادِ إِلَى الله تَعَالَى مَسَاجِدِها ، وَأبْغض الْبِلَاد إِلَى الله أَسوَاقهَا».3
«مساجد، محبوب­ترین مکان ­ها، و بازارها ناخوشایندترین مکان ­ها نزد خداوند متعال است.»

به گفته امام خمینی ره دشمنان از مساجد می ترسند : این یک توطئه است که می‌خواهند مسجدها را کم‌کم خالی کنند. شما باید هوشیار باشید که مسجدهایتان و محراب‌هایتان و منبرهایتان را حفظ کنید و بیشتر از سابق، شمایی که این معجزه را از مسجد دیدید که همه قدرتها را به هم شکست، نه فقط ابرقدرتها، قدرتهای دیگر را هم به هم شکست، نباید در اسلام سستی کنید. مسجدها را محکم نگه دارید و پرجمعیت کنید. صحیفه امام؛ ج ۱۳، ص ۱۹

رهبر معظم انقلاب نیز در بیاناتی فرمودند:  در این کشورهاى اسلامى که امروز ائمه‏ى جمعه و جماعاتشان، تشکیلات به وجود مى‏آورند و مسجدها رونق پیدا مى‏کنند و کانون تحرک مى‏شوند، تا دیروز مسجدها متعلق به یک مشت پیرمرد از کار افتاده بود. امروز آن مسجدها، جاى جوانان و کانون جنبش هاست. این را شما کردید. این را حرکت شما و قائد عظیم‏الشأنتان - آن مرد الهى - بود که انجام داد.

مسجد با ایجاد آشنایى و پیوند میان مؤمن با نخبگان و صالحان جامعه، بسترى مناسب براى پرورش و تربیت روحى، اجتماعى وى فراهم مى‏کند. در مکتب تربیتى اسلام و بسیارى از مکتب‏هاى تربیتى دیگر، «انزواطلبى‏» و «جمع‏گریزى‏» بیمارى روحى شناخته مى‏شود، در حالى که اجتماعى بودن و جمع‏گرایى - در حد معقول آن - نشانه سلامت روح و روان انسان و تعادل فکرى او به حساب مى‏آید. مسجد با فراخوانى پیوسته مسلمانان به جمع، روح جمع‏گرایى، انعطاف و نظم‏پذیرى را در آنان تقویت مى‏کند. افزون بر آنچه گذشت، مسجد معمولا جایگاه طرح مشکلات و مباحث اجتماعى است و به طور طبیعى، با حضور در چنین مکانى روح تعهد و دردمندى در فرد ایجاد می ‏شود.

مرضیه مهدیلو

انتهای پیام/۱۷۰