آیت‌الله مرعشی نجفی؛
مرجع تقلیدی که پیاده به کربلا رفت
آیت‌الله مرعشی نجفی نسبت به زیارت پیاده سیدالشهدا (ع) اهتمام ویژه‌ای داشت و بیش از ۲۵ بار با پای پیاده به زیارت امام حسین (ع) مشرف شد.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «قم فردا» به نقل از خبرگزاری تسنیم، از نقل‌های تاریخی این‌گونه به دست می‌آید که تشرف به بارگاه ائمه اطهار با پای پیاده از زمان حضور ائمه رایج بوده؛ ولی در قرن‌های گوناگون اسلامی و به‌مقتضای حکومت‌های مختلف سیاری به خود دیده و همان‌گونه که زیارت ائمه اطهار در زمان‌ها و مکان‌های مختلف دچار فراوان بوده این سنت نیز دارای فراز و نشیب بوده است.
حاکمان حکومت‌های شیعی مانند حکومت آل بویه و حکومت صفویه، به این سنت حسنه اقدام کرده و سعی در تبلیغ آن بین شیعیان داشته‌اند. بنا به نوشته ابن جوزی جلال الدولمه یکی از نوادگان عضدالدوله، در سال ۴۳۱ قمری با فرزندان و جمعی از یاران خود برای زیارت رهسپار نجف شده و از خندق شهر کوفه تا مشهد امیرالمؤمنین در نجف را که یک فرسنگ فاصله بود، پیاده و با پای‌برهنه پیمود. در زمان حکومت صفویه نیز اهتمام بسیاری بر زیارت با پای پیاده صورت‌گرفته است شاه‌عباس صفوی و علمای بزرگ عصر ایشان همچون مرحوم شیخ بهایی برای رواج فرهنگ زیارت در بین مردم در سال ۱۰۰۹ قمری از اصفهان عزم مشهد کرده و با پای پیاده به زیارت امام علی بن موسی‌الرضا رفت.
به مناسبت فرارسیدن ایام پیاده‌روی اربعین حسینی، در سلسله مطالبی، به مهمانی خاطرات بزرگان از راهپیمایی اربعین و زیارت حرم امام حسین (ع) می‌رویم.
آیت‌الله سید شهاب‌الدین مرعشی نجفی متولد ۱۳۱۵ قمری /۱۲۷۶ شمسی و متوفی ۱۴۱۱ قمری / ۱۳۶۹ شمسی از مراجع عظام تقلید شیعه است. ایشان از شاگردان شیخ عبدالکریم حائری و آقا ضیا عراقی بود و نیز از درس سید علی قاضی سید احمد کربلایی و میرزا جواد ملکی تبریزی بهره برد.
آیت‌الله مرعشی نجفی کتابخانه‌ای را در قم تأسیس کرد که امروزه از لحاظ تعداد و کیفیت نسخه‌های خطی کهن اسلامی، نخستین کتابخانه ایران و سومین کتابخانه جهان اسلام به شمار می‌رود.
علاوه بر این، مدرسه‌های مرعشیه شهابیه مهدیه و مؤمنیه را در قم تأسیس کرد. ایشان در طول زندگی خود موفق به تألیف بیش از ۱۵۰ کتاب و رساله شد که برای نوشتن برخی از آنها به شهرها و کشورهای مختلفی سفر کرد و با دانشمندان ادیان مختلف به گفت‌وگو نشست.
ایشان به سامرا کاظمین، بغداد، کربلا، حله، موصل العماره، کوت، بصره، کوفه، مسیب، دجیل، زبیر و… سفر کرد و در سفری که به هندوستان داشت در بمبئی با مشاهیر مذاهب بودایی ملاقات کرد. او مکاتبات متعددی با علامه شیخ طنطاوی جوهری، مصری رئیس جمعیت اخوت اسلامی مصر داشته و کتاب ریاض السالکین فی شرح صحیفة سید الساجدین را به او هدیه کرده است.
ایشان در سال ۱۳۴۲ قمری از نجف به ایران مهاجرت کرد و به کرمانشاه همدان، زنجان، تبریز مشهد و تهران رفت و چند ماهی از اساتید ری بهره برد. وی در ۷ شعبان ۱۳۴۳ وارد قم شد و به درخواست شیخ عبدالکریم حائری در این شهر ساکن و مشغول به تدریس شد. پس از رحلت آیت‌الله بروجردی، سید شهاب‌الدین مرعشی نجفی به‌عنوان یکی از مراجع مطرح شد.
آیت‌الله مرعشی نجفی نسبت به زیارت پیاده سیدالشهدا (ع) اهتمام ویژه‌ای داشت. مرحوم آیت‌الله سید عادل علوی از اساتید عراقی مقیم قم می‌گوید: روزی آیت‌الله مرعشی نجفی برایم تعریف می‌کرد زمانی که در نجف حضور داشت بیش از ۲۵ بار با پای پیاده به زیارت امام حسین مشرف شد و در این مسیر ۱۰ نفر از طلاب علم همراه او بودند که در میان آنها، سید محسن حکیم، سید محمود شاهرودی و سید ابوالقاسم خویی حضور داشتند؛ و می‌گفتند همه ما از مراجع تقلید و فقها و مجتهدین شدیم. کارهای این سفر معنوی بین ما تقسیم می‌شد و سهم من و یکی دیگر از همراهان این بود که در هر منزل به هر زحمتی که باشد، برای برادران آب بیاوریم.
یکی غذا می‌پخت و دیگری چای درست می‌کرد و بنابراین هر کدام از ما وظیفه خاصی در سفر داشتیم جز آقای شاهرودی که می‌گفت: من باید دل شما را در طول مسیر شاد و سختی‌های راه را برایتان آسان کنم.
انتهای خبر /
حاکمان حکومت‌های شیعی مانند حکومت آل بویه و حکومت صفویه، به این سنت حسنه اقدام کرده و سعی در تبلیغ آن بین شیعیان داشته‌اند. بنا به نوشته ابن جوزی جلال الدولمه یکی از نوادگان عضدالدوله، در سال ۴۳۱ قمری با فرزندان و جمعی از یاران خود برای زیارت رهسپار نجف شده و از خندق شهر کوفه تا مشهد امیرالمؤمنین در نجف را که یک فرسنگ فاصله بود، پیاده و با پای‌برهنه پیمود. در زمان حکومت صفویه نیز اهتمام بسیاری بر زیارت با پای پیاده صورت‌گرفته است شاه‌عباس صفوی و علمای بزرگ عصر ایشان همچون مرحوم شیخ بهایی برای رواج فرهنگ زیارت در بین مردم در سال ۱۰۰۹ قمری از اصفهان عزم مشهد کرده و با پای پیاده به زیارت امام علی بن موسی‌الرضا رفت.
به مناسبت فرارسیدن ایام پیاده‌روی اربعین حسینی، در سلسله مطالبی، به مهمانی خاطرات بزرگان از راهپیمایی اربعین و زیارت حرم امام حسین (ع) می‌رویم.
آیت‌الله سید شهاب‌الدین مرعشی نجفی متولد ۱۳۱۵ قمری /۱۲۷۶ شمسی و متوفی ۱۴۱۱ قمری / ۱۳۶۹ شمسی از مراجع عظام تقلید شیعه است. ایشان از شاگردان شیخ عبدالکریم حائری و آقا ضیا عراقی بود و نیز از درس سید علی قاضی سید احمد کربلایی و میرزا جواد ملکی تبریزی بهره برد.
آیت‌الله مرعشی نجفی کتابخانه‌ای را در قم تأسیس کرد که امروزه از لحاظ تعداد و کیفیت نسخه‌های خطی کهن اسلامی، نخستین کتابخانه ایران و سومین کتابخانه جهان اسلام به شمار می‌رود.
علاوه بر این، مدرسه‌های مرعشیه شهابیه مهدیه و مؤمنیه را در قم تأسیس کرد. ایشان در طول زندگی خود موفق به تألیف بیش از ۱۵۰ کتاب و رساله شد که برای نوشتن برخی از آنها به شهرها و کشورهای مختلفی سفر کرد و با دانشمندان ادیان مختلف به گفت‌وگو نشست.
ایشان به سامرا کاظمین، بغداد، کربلا، حله، موصل العماره، کوت، بصره، کوفه، مسیب، دجیل، زبیر و… سفر کرد و در سفری که به هندوستان داشت در بمبئی با مشاهیر مذاهب بودایی ملاقات کرد. او مکاتبات متعددی با علامه شیخ طنطاوی جوهری، مصری رئیس جمعیت اخوت اسلامی مصر داشته و کتاب ریاض السالکین فی شرح صحیفة سید الساجدین را به او هدیه کرده است.
ایشان در سال ۱۳۴۲ قمری از نجف به ایران مهاجرت کرد و به کرمانشاه همدان، زنجان، تبریز مشهد و تهران رفت و چند ماهی از اساتید ری بهره برد. وی در ۷ شعبان ۱۳۴۳ وارد قم شد و به درخواست شیخ عبدالکریم حائری در این شهر ساکن و مشغول به تدریس شد. پس از رحلت آیت‌الله بروجردی، سید شهاب‌الدین مرعشی نجفی به‌عنوان یکی از مراجع مطرح شد.
آیت‌الله مرعشی نجفی نسبت به زیارت پیاده سیدالشهدا (ع) اهتمام ویژه‌ای داشت. مرحوم آیت‌الله سید عادل علوی از اساتید عراقی مقیم قم می‌گوید: روزی آیت‌الله مرعشی نجفی برایم تعریف می‌کرد زمانی که در نجف حضور داشت بیش از ۲۵ بار با پای پیاده به زیارت امام حسین مشرف شد و در این مسیر ۱۰ نفر از طلاب علم همراه او بودند که در میان آنها، سید محسن حکیم، سید محمود شاهرودی و سید ابوالقاسم خویی حضور داشتند؛ و می‌گفتند همه ما از مراجع تقلید و فقها و مجتهدین شدیم. کارهای این سفر معنوی بین ما تقسیم می‌شد و سهم من و یکی دیگر از همراهان این بود که در هر منزل به هر زحمتی که باشد، برای برادران آب بیاوریم.
یکی غذا می‌پخت و دیگری چای درست می‌کرد و بنابراین هر کدام از ما وظیفه خاصی در سفر داشتیم جز آقای شاهرودی که می‌گفت: من باید دل شما را در طول مسیر شاد و سختی‌های راه را برایتان آسان کنم.
انتهای خبر /
نظرات شما